وقتی این کتاب رو خوندم که خودم حالم خوب نبود و از قصد شروعش کردم چون شنیده بودم غمگینه (نمی‌دونم چند نفر مثل من اینطورین)
راوی داستان، سم، خیلی شما رو معطل می‌کنه تا از خودش بگه که این خیلی منو اذیت می‌کرد ولی فکر کنم تا مدتها تو ذهنم بمونه و دوستش دارم.
مطمئنم می‌تونین خودتون رو توی کاراکترا پیدا کنین، هر چند خیلی کم.
و اگه خیلی احساساتی هستین شاید روتون تاثیر بذاره، چون به هر حال کتاب غمگینی هست و مسائل مربوط به سلامت روان و جسم هم توش مطرح میشه.
        

          (آتش او هر زمان جان دگر بخشد ترا)
(با چنین آتش حدیث چشمهٔ حیوان مکن)
[سنایی]

درود
من عاشق امید شدم، داستانی نوشته لانکلی نویسنده دانشجوی ادبیات انگلیسی، زاده فرانسه است که در سن ۱۰ سالگی به آمریکا مهاجرت می‌کند؛ این کتاب اولین اثر اوست، کتاب درباره کودکانی بیمار، بستری شده در بیمارستانی است که کم کم بر اثر اتفاقاتی که می‌افتند پیوند بین آنان قوی‌تر می‌شود، به حدی که تصمیم می‌گیرند با یکدیگر از بیمارستان فرار کنند و دنیای بیرون را کاوش کنند.
داستان دارای غم خاصی‌است. کودکانی که دوران زندگی خود در خارج آن چارجوب‌های سفید را به خاطر نمی‌آورند و از کودکی خودشان را داشته و تنها امیدشان دوستانشان هستند، دست و پنجه نرم کردن با بیماری در حالی که دوستی‌ای میانشان تقویت می‌یابد.
        

          به شدت غم گین. جدا نوشتم ک غم زیاد حس شه🥲