یادداشت‌های فاطمه آقاجانلو (21)

          پایان جلد چهارم و شروع جلد پنجم.
ذره ای از کشش داستان کم نشده که هیچ، اتفاقا جذابیت ماجرا جان تازه ای گرفته.
انقدر توصیفاتش زیبا و کامله میتونم تک به تک آدمها و مکانها رو در خیال خودم تصویر کنم و ببینمشون و کنارشون باشم. که من عاشق این جور کتابهام!
و کلمات! چه قدرتی دارن این کلمات!

        

          در صفحه اول کتاب (همراه با عکسی از نویسنده) چنین آمده:
من به شکل غم انگیزی بیژن نجدی هستم!

بیژن نجدی پیشگام سبک جدیدی از داستان نویسی (داستان-شعر) بود. نوشته هایش بیشتر به شعر میماند تا داستان. عناصر شاعرانه به زیبایی تمام در متن گنجانده شده و بایستی آرام آرام بخوانی و حظ کنی از آن حجم توصیفات بدیع.
کتاب مجموعه ای از داستانهایی است که برخی ناتمام هستند و برخی پرداخت نهایی نشده‌اند که با تلاش همسر ایشان گردآوری و منتشر شده. کتاب خوبی برای مشاهده و درک حرکت ذهنی نویسنده است.
پیشنهاد میکنم ابتدا "یوزپلنگانی که با من دویده‌اند" را بخوانید و بعد به سراغ این اثر بیایید.
        

          《 و نیز برای اجرای زنده در توس فردوسی و میدان های بزرگ همه ی روستاها و پهنه ی میان چادرهای همه ی ایل ها‌ 》...
غم داستان و قلم بیضایی هربار تازه است، هربار تازه.
فکر میکردم چرا هیچوقت این امکان به وجود نیامد که فیلم یا اجراهای با کیفیتی از داستانهای شاهنامه ساخته شود؟ چرا شاهنامه انقدر مهجور مانده در میان ما؟
صد حیف.
        

          تکرار تاریخ!
نبوغ بهرام بیضایی در انتخاب واژه‌ها، فراز و فرود داستان و پایان بندی بینظیره. اینجا هم مثل اکثر نوشته هاش داستان حول محور یک زن روایت میشه و ظلمی که بر او رفته. خیلی دوست داشتم میتونستم اجراش رو هم ببینم.
        

          اصلا ادبیات روسیه همیشه من رو شیفته خودش میکنه، یکی از یکی بهتر. تورگنیف هم به جمع نویسنده‌های محبوبم اضافه شد.
خیلییی لذت بردم از خوندنش.
        

          ترجمه چنگی به دل نمیزنه، انتخاب داستانها اصلا خوب نیست و اشکالات نگارشی هم داره.
        

          هر آنچه در جهان‌واره داستایوسکی پیش‌بینی شده بود به واقعیت جهان امروز ما بدل شده است.
-کامو
        

          از بهترین نمایشنامه های فارسی. چندین بار خوندمش و هیچوقت تکراری نمیشه. دیگه بعدش دیوانه وار فقط بیضایی میخوندم. پیشنهاد میکنم فیلمش رو هم حتما ببینید و لذت ببرید از بازی بینظیر سوسن تسلیمی.

        

          عالی عالی! عجب قلمی! یادمه دفعه اولی که خوندم کتاب رو انقدر لذت بردم که بلافاصله برگشتم و از اول شروعش کردم. توصیفات بدیع و بینظیری داره.
        

          داستان سفر و اقامتی دلنشین در کتابفروشی محبوب من :) برای مطالعه در بعدازظهر های گرم تابستان، زیر خنکای کولر، همراه با چای.
        

          «ما همگی از زیر شنل گوگول بیرن آمده‌ایم»
با خوندن کتاب میشه کاملا درک کرد این جمله رو، خصوصا اگر قبلش از سایر نویسندگان روس هم مطالعه کرده باشید. بینظیره.
        

          برای آشنایی با درونیات و احوال کامو (تا حدودی!) . وجوهی از شخصیتش رو میشه دید که در سایر کتابهاش نمایان نیست. به فهم اون تناقضی که همیشه تو ذهنم بود بین عقایدش در نوشته‌هاش و زندگی واقعیش کمی کمک کرد.
        

          کتاب خیلی خوبیه خصوصا برای درک و مشاهده سیر تغییر قلم نویسنده. داستان آخر هم که بینظیره.
        

          یادمه اولین کتابی که از شکسپیر خوندم هملت با ترجمه به‌آذین بود و اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم با نثرش. بعدها به پیشنهاد یکی از دوستان با ترجمه مسعود فرزاد دوباره خوندمش و خیلی روون‌تر و قابل فهم‌‌تر بود برام. فقط میتونم بگم ۵ستاره براش خیلی کمه.
        

          قطعا هیچ کتاب سیاسی بدون ایراد و اشکال نیست، اصلا ذات سیاست جوریه که نمیتونه پاک و صادق باشه متاسفانه، اما میشه گفت این کتاب تقریبا بی‌طرفانه روایت شده و ارزش خوندن رو داره بنظرم.
        

          یادمه به پیشنهاد اردشیر رستمی در برنامه کتاب‌باز خوندمش. خلاصه بگم که تجربه عجیبی بود برام خوندن کتابی با همچین موضوعی و درس گرفتن ازش برای زندگی امروزی.
        

          اصلا در قالب تعریف و ستاره و این داستانا نمیگنجه!
دیدی از سری کتابا انقدر لذت میبری که با وجود خوندن با سرعت نور دوست داری هیچوقت تموم نشن و تا ابد کش بیان؟🥲
        

          عالی بود. مخصوصا قسمت اول کتاب که مرد زیرزمینی ویژگیهای عجیب و غریبش رو تعریف می‌کنه و تو هم حداقل سرِ یکی دو تاش با خودت میگی عه این که منم! کسایی که خوندن حتما میدونن چه حس عجیبیه :)
        

          نیازی به تعریف نیست، بینهایت زیباست. حتما پیشنهاد میکنم.