یادداشت‌های فائزه بانو (42)

          نیمه واقعی کتاب رو خیلی دوست داشتم ولی با نیمه تخیلی اصلا نتونستم ارتباط بگیرم. اصلا از این مدل تخیلی خوشم نمیاد. با اینکه قبلا کتاب "بهار برایم کاموا بیاور" رو از این نویسنده خونده بودم و دقیقا بخاطر ترکیب این تخیل با واقعیت ازش خوشم نیومده بود، ولی بازم بی دقتی ‌کردم و این کتاب رو هم شروع  کردم. شاید حداقل اگه پایانش باز و بی سرانجام نبود، برام قابل تحمل تر میشد و میتونستم امتیاز بهتری بدم
        

          شاید اگه به عنوان یک کتاب غیر طنز میخوندم میتونستم نظر بهتری نسبت بهش داشته باشم. به نظر من اصلا طنز نبود و بیشتر مسخره بود تا طنز. آخرش خوب تموم شد و حتی قصه هم قشنگ و جااب بود. ولی طنز نبود
        

          کتاب قشنگی بود. قبلا هم گردان قاطرچی ها رو از این نویسنده خونده  بودم. این سبک از داستان ها رو خیلی دوست دارم.
        

          نظرات رو که خوندم همه خیلی عالی بود جوری که شدیدا ترغیب به خوندن بشی و البته دو سه تایی هم نظرات منفی بود. متاسفانه منم به اون گروه اندک اضافه میشم. واقعا نپسندیدم. اول فکر کردم چون دارم صوتی گوش میدم و گاهی بخاطر شیطنت های دخترکم حواسم پرت میشه، یه جاهایی از داستان رو نفهمیدم و گیج شدم. ولی بعد دیدم این گیج شدن توی خیلی از نظرات هم گفته شده بود. شاید اگه حداقل آخرش یه کم بهتر و شفاف تر تموم میشد، رای بهتری میتونستم بهش بدم. توی نظرات اشاره ای هم به نقد فردی نام تقوی شده بود که اون رو هم توی اینترنت خوندم. توی نقد گفته شده بود بعضی جاها فونت کتاب تغییر کرده و تا مشخص کننده تغییر موقعیت یا شرایط باشه. ولی توی نسخه صوتی چون این موضوع مشخص نمیشد، به نظرم خیلی گیج کننده تر بود
        

          بازم داستان کوتاه بود که من خیلی دوست ندارم. از کست باکس صوتی گوش دادم و متاسفانه اینبار خوانشش واقعا بد بود. کاش شروع خوندن آثار خانم زویا پیرزاد رو با یه کتاب دیگه شروع میکردم تا ذهنیت بهتری برام میموند.
        

          این کتاب رو به پیشنهاد یه نفر خوندم که اونم داستان کوتاه دوست نداره ولی گفته بود این رو دوست داشت. من صوتی از طاقچه با صدای خانم مهتاب کرامتی گوش دادم و از خوانش زیباشون لذت بردم. ولی باز خیلی داستانها رو دوست نداشتم و حسم بهشون مثل نیمه کاره و ناتمام بود.  
        

          انتظار یه داستان بلند و مخصوصا شرح خاطرات نويسنده رو داشتم ولی کتاب شامل داستان های کوتاه یکی دو صفحه ای بود که هر کدوم راوی متفاوتی داشت. من خیلی با این داستان های کوتاه ارتباط نگرفتم و برام جذاب نیست.
        

          خیلی دوسش داشتم. شروع عالی داشت. در حدی که با چند جمله اول جذبش شدم و دلم نمیخواست بذارمش کنار. فقط آخرش رو یه کم دوست نداشتم. انگار یهویی تموم شده باشه و انتظار نداشته باشی همینجوری وسط کار داستان رها باشه
        

          صوتی گوش دادم. بد نبود، ولی خیلی نتونست جذبم کنه و با این ژانر نتونستم ارتباط بگیرم. شاید اگه صوتی نبود، حتی تمومش هم نمیکردم.
        

          کتاب جذاب و قشنگی بود. و گاهی بسیار نفس گیر.
ولی آخرش یه کم بی مزه تموم شد. البته  این حس برای وقتی هست که به عنوان رمان بهش نگاه کنی. در صورتی که خود نویسنده هم گفته که این کتاب برگرفته از خاطراتش هست. پس در کل کتاب  خوبی بود.
        

          گاهی‌ چه زود، دیر میشود.... چرا وقتی یه مرد عاشق زنش هست، با بی توجهی و رفتار سردش، اینقدر اون زن رو آزار میده. کاش از اول باهاش مهربون تر بود. خیلی غم انگیز بود
        

          کتاب قشنگی بود.
فکر کنم از بعد دبیرستان دیگه کتاب شعر نخونده بودم. و احساس میکردم علاقه ای هم به خوندن شعر نداشته باشم. ولی این کتاب رو خیلی دوسش داشتم. 
        

          زندگینامه دختری ۱۷ ساله بود که روزهای اول جنگ به اسارت در اومد. داستان از بدو تولد راوی شروع میشد تا پایان اسارت که حدود ۳ سال و خورده ای میشد. داستان برام چندتا سوال ایجاد کرد. نمیدونم من بی دقت خوندم (بخاطر شیطنت‌های دخترک یک ساله) یا واقعا تو کتاب بهش اشاره نشده بود. یکی اینکه چی شد که وسط جنگ، عراق این اسرا رو آزاد کرد؟ و یکی دیگه هم اینکه خب توی جنگ کلی اسرای خانم دیگه هم بودن. چطور فقط این ۴ خانم در زندان های مردها نگه داری میشدن؟ یعنی نه زندان جداگانه ای برای زن ها بوده و نه توی هیچ کدوم زندان ها هیچ زن دیگه ای نبوده.
        

          من این کتاب رو به صورت صوتی از کست باکس گوش دادم. خیلی جذاب و هیجان انگیز بود. مخصوصا یک سوم آخر اصلا نمیشد متوقفش کرد و فقط منتظر بودی ببینی نتیجه چی میشه
        

          آیا خدای واقعی همین خدایی هست که به ما معرفی کردن؟
به نظرم نیازه هر کسی حداقل یکبار این کتاب رو بخونه و روی شناختش از خدا فکر کنه و بعد تصمیم بگیره که ارتباطش با خدا چطور باشه.
این کتاب واقعا عالیه و همچنین جلد های بعدی.
البته خودم هنوز همه شماره ها رو نخوندم ولی حتما میخونم و امیدوارم بتونم بهترین بهره رو ازشون ببرم
        

          کتاب دوم از مجموعه طعم شیرین خدا که سعی میکنه خدا رو از زاویه دیگه بهمون نشون بده. خیلی دوست داشتم یه سری افراد مورد نظرم این کتاب‌ها رو بخونن و نظرشون رو در مورد این مطالب بدونم.
        

          اسم کتاب رو خیلی دوست داشتم. زبان زندگی رو ارتباط بدون خشونت میدونه.
کتاب بی نظیری بود. تو کتابای رمان زیاد پیش میاد که دلت نخواد کتاب رو بذاری زمین. ولی در مورد کتابای روانشناسی اصولا برای من خسته کننده و حوصله سر بر هستن. اما این کتاب واقعا منو میخکوب کرده بود و فقط دلم میخواست بخونم. به نظرم برای هر فردی واجبه که حداقل یکبار این کتاب رو بخونه
        

          به نظرم کتاب جالبی بود. بیشتر حالت زندگینامه داشت و یه جاهایی وسط داستان، کمی خسته کننده میشد ولی در کل خوب بود و نکته های مفیدی داشت.