فوق العاده بود.عاشقش شدم.به جرات میتونم بگم به پای خیلی از کتابهای خارجی تاپ میرسید :) خیلی دوسش دارم خیلی دوسش دارم خیلی دوسش دارم.بغل کردنی و بوسیدنی بود چون هر صفحش رنگ و بوی خدا میداد :) هر صفحش موجی از آرامش آبی رو به قلبمون سرازیر میکنه. واقعا آدمایی ک خدا دارن چقدر قشنگن، چقدر دوست داشتنین، چقدر بزرگن :) ‌... خوندنش رو به عالم و آدم توصیه میکنم :)
        

          پیشنهاد می کنم.
        

          مطالب بسیار خوبی به نوجوانان یاد میدهد و به ما تلنگر میزند که همیشه به یاد خدا باشیم
        

          این سری کتابها برای کسانیکه میخواهند خدارا از نو بشناسند خیلی مفیده. با زبانی ساده و عامیانه و همه فهم به معرفی صفات خدا پرداخته. توصیه میکنم همه حداقل یکبار سری کتابهای طعم شیرین خدا رو بخونید
        

          اگه میخای «طعم شیرین خدا »رو بچشی،حالا وقتشه،همه چیو بزار کنار و شروع به خوندن کن😉
من هرچی بگم بازم حق مطلب ادا نمیشه،خودت امتحانش کن
همه فصلاش بی نظیره ولی من فصل ۵ و ۶  رو بیشتر دوست داشتم
        

          برای اینکه بتوانیم یک زندگی خوب داشته باشیم، اول از همه باید دیدگاه مان را نسبت به خدایی که برای خود ساخته ایم عوض کنیم یعنی خدا را آن طور ببینیم که هست؛ آن وقت خیلی از اخلاقیات بد، خیلی از دعوا ها، خیلی از ... دیگر وجود نخواهد داشت.
کتاب مذبور با قلمی روان و کاملا خودمانی سعی در تغییر دادن همین دیدگاه در افراد مختلف دارد. خواندن کتاب فوق را به همه به خصوص نوجوانان پیشنهاد میکنم.
        

          مشحره مشحر
خدا و از اون بالا میاره پایین میزاره تو بغلت
شایدم تو رو میبره اون بالا و میزاره تو بغل خدا
خلاصه ک حسابی عشق خدارو تو قلبم زنده کرد
        

          حقیقتا ی مجموعه جذاب و همه پسند و بخصوص نوجوون پسنده...
این کتاب با قلم روون و عامیانه به رابطه ما با خدا می‌پردازه...
و نقش خدا تو زندگی مون...
بسی دلبر بود... :)))))
پیشنهاد میشه...
        

          از قشنگ ترین کتابایی که خوندم
قلم نویسنده از بس روان و ساده ست که اصلا نمیتونی کتابو زمین بزاری
پاراگراف به پاراگراف، خون میشه میره تو رگ‌هات😅🤩
        

          کتاب خوبی بود فقط یه جاهایی به لحن نویسنده انتقاد داشتم. مثلاً تو ص۲۹ کتاب جناب عباسی ولدی گفته: «گاهــی وقتــا که می رم مشــهد و تو حرم امــام رضا علیه‌السلام می بینم  جوونا نشستن رو به روی گنبد، ولی با گوشیاشون بازی می کنن،  دلم می گیره. با خودم می گم: آخه اینا از شــهر و دیارشــون اومدن  این جــا که با گوشیاشــون بازی کنــن؟ چرا یادشــون رفته برا چی  اومــدن حرم؟» 
بعد صفحه بعد! دو تا پاراگراف جلوتر میگه: « ما برا بازی کردن به این دنیا نیومدیم؛ ولی یه ســره  مشغول بازی شدیم. آدمای خوبم دارن نگامون می کنن و غصّه  می خورن. چه قدر برا آدم خوبا ســخته کنار کســایی زندگی کنن  که دغدغه هاشون نسبتی با علّت خلقتشون نداره!» !
البته ان‌شاءالله که اینطور نیست ولی حسی که ممکنه مخاطب دریافت کنه اینه که گوینده انگار داره میگه من آدم خوبی هستم و شما بدبختای جهنمی آدمای بدی هستید! و من سختمه کنار امثال شماها زندگی کنم چون خیلی خوبم و خیلی می‌فهمم و شماها گناه‌کارید!! این صرفا یه اطلاع رسانی بود.
بد نیست این فرمایش مولا امیرالمؤمنین رو هم در رد خودبرتربینی بخونیم تا ان‌شاءالله تلنگری باشه برای اول از همه خودم بعد دیگران.
امام علی علیه‌السلام:
«گناهى كه تو را پشيمان كند بهتر از كار نيكى است كه تو را به خودپسندى وا دارد.»
حکمت۴۶، نهج‌البلاغه.
چون به هرحال با موبایل بازی کردن تو حرم شاید کار درستی نباشه (البته اگر به قصد بی‌احترامی نباشه) ولی گناه کبیره هم نیست ولی تکبر و خودبرتر بینی گناه کبیره‌ست. از قضا دقیقا همون گناهی هم هست که شیطان رجیم بابتش با تحقیر از بهشت پرت شد بیرون!
این بدیهیه که خودبرتربینی و گندگی کردن با ولایت‌پذیری در تضاد هست.
ولی جدای از این، تو این کتاب آیات و روایاتی رو کنار هم آورده که جالب توجه هستند و در کل کتاب خوبی هست.


        

          عالی بودن که شاخ‌ودم نداره که. عالی بووود. به معنی واقعی کلمه.
یه جاهاییش احساس می‌کردم خودم این متنه رو نوشتم از بس که حرف دلم بود. دلنوشته‌های آخر درس‌ها، بهترین دلنوشته‌هایی بودن که خونده بودم و نشون می‌داد نویسنده با درس‌به‌درس کتاب‌ها زندگی کرده. زمین خورده، بلند شده و دوباره و دوباره و دوباره... از روی دلنوشته‌ها می‌شد لباس‌های خاکی و دست‌وبال خونی نویسنده رو دید.
خود درس‌ها هم که اصلا محشر. یه جورایی حالت این و داشت که خواننده رو کنجکاو کنه. بیشتر روی نتیجه کار کرده بود و می‌گفت اگه فلان‌طور باشه، فلان‌جور می‌شه و نمی‌گفت چطور باید از حالت فلان‌طور به حالت فلان‌جور رسید. در مورد راهکار صحبت نمی‌کرد. امیدوارم توی کتاب بعدی به این پرداخته باشه‌.
یاعلی.
        

          عااااااالیه این کتاب
خدا به عمر آقای عباسی ولدی برکت بده.
        

          نویسنده در مجموعه طعم شیرین خدا در تلاش است تا با زبانی ساده معارف اصیل توحیدی را البته بدون پایین آوردن سطح محتوا به مخاطب منتقل کند. به گونه‌ای که در این راه نثر کتابی را هم کنار گذاشته و از نثر محاوره‌ای استفاده می‌کند؛ شاید از جهتی این کار قابل انتقاد باشد اما به هر حال نویسنده را در رسیدن به هدف خود یاری رسانده است. 

زدودن باورهای غلط و متاسفانه رایج، نقد آموزه‌های اشتباهی که حتی به کتب درسی راه یافته و ترسیم یک رابطه توحیدی صحیح، اهدافی است که در این مجموعه دنبال می‌شود. مطالعه این کتاب برای هر سنی می‌تواند مفید باشد ولی اگر به دنبال یک کتاب توحیدی برای معرفی به نوجوانان می‌گردید، انتخاب مناسبی است. 


برشی از کتاب:
[...چه مقدار از عمرمون رو صرف چیزی کردیم که به خاطرش به دنیا اومدیم؟ چند نفر بین ما هستن که اگه این سوال رو از خودشون بپرسن، پیش وجدانشون خجالت زده نمی‌شن؟ ماها بیشتر عادت کردیم عیب دیگران رو ببینیم و اونا رو زیر سوال ببریم، غافل از این که اگه کسی قبل از دیگران خودش رو زیر سوال نبره، هیچ وقت رشد نمی‌کنه.

به قدری از خدا دور شدیم که سوال خیلیامون اینه : چه کار کنیم که همیشه به یاد خدا باشیم؟ این سوال، سوال آدمیه که از حقیقت خودش فرسنگ ها فاصله گرفته. مگه می‌شه آدم بود و خدا رو فراموش کرد؟ کسی که از آدمیت دور نشده، اصلا معنای فراموش کردن خدا رو نمی‌فهمه که بخواد رمز همیشه به یاد خدا بودن رو به دست بیاره...]
        

          بی نظیر بود و ای کاش که به حای خیلی از کتابای بیخودی که تو مدرسه به بچه ها یاد میدن . وقتشون رو با خوندن همچین کتابایی بگذرونن .
        

          زمانی که این کتاب را می خواندم واقعا کیف می کردم.
هم زمان که کتاب رو می خواندم توی چله قصه من و خدا که برای استاد عباسی ولدی هم بود شرکت می کردم و بعضی وقت ها به خاطر بی توجی هام به خدا گریه می کردم.
این کتاب خیلی ساده و روان نوشته شده و با تمام کتاب هایی که تا به حال خوانده ام فرق داره. پیشنهاد می کنم بخوانید
        

          خوندن این جلد طعم شیرین خدا
از اونجا که همزمان با روزای ماه رمضون بود
یه لذت دیگه ای داشت.
انگار کلا خوندن درباره خدا، توی این ماه یه چیز دیگه‌س و قابل مقایسه با ماه‌های دیگه نیست❤️‍🩹🥺
        

          آیا خدای واقعی همین خدایی هست که به ما معرفی کردن؟
به نظرم نیازه هر کسی حداقل یکبار این کتاب رو بخونه و روی شناختش از خدا فکر کنه و بعد تصمیم بگیره که ارتباطش با خدا چطور باشه.
این کتاب واقعا عالیه و همچنین جلد های بعدی.
البته خودم هنوز همه شماره ها رو نخوندم ولی حتما میخونم و امیدوارم بتونم بهترین بهره رو ازشون ببرم
        

          «من با خدای کوچکم قهرم!» کتابی که بیشتر از هر کتاب دیگری به درد «انجمن کتاب‌خوانی» مدرسه درمان بود.(البته تا به این‌جا، صفحه ۸۰، درس چهارم)
در میان راه آمدم برای‌تان بنویسم؛ از کتابی که با دانش‌آموزانم می‌خوانیم و با هم نقدش می‌کنیم. آمدم بنویسم که اگر نوجوانی سراغ دارید؛ نگران روح‌ش هستید و دوست‌ش دارید، این کتاب را به او هدیه دهید. نه برای اینکه لا به لای برگه‌های این کتاب معجزه‌ای در مورد شناخت خدا رخ می‌دهد، نه! تنها برای اینکه این کتاب صادق است، بسیار صادق و نوجوانان صداقت را دوست دارند.
عباسی ولدی می‌گوید که خدا برای‌مان به چه شکل معرفی شده و در حقیقت چیست و ما باید چگونه باشیم.
اگر شما هم مانند من، به هر طریقی با نوجوانان ارتباط دارید، این کتاب را داشته باشید. :)
        

          زیبا، روان و عامیانه در عین حال مطلب بسیار ارزشمند
تا بحال به خداوند اینجوری نگاه نکرده بودم 😍