یادداشت‌های اسکارلتِ خسته (12)

          حال و هوای بچه های ادبیات برام دلچسب بود؛
احساسات شخص اول داستان خیلی رقیق و دوست داشتنی بود؛
طوری که دلم نمیومد کنار بذارمش
ستاره کم دادم چون از یه جایی به بعد همون اوایل داستان تقریبا،فهمیدم قضیه از چه قراره و این قابل پیش بینی بودن پایان ،یه نوع دست کم گرفتن مخاطب به حساب میاد بنظرم 
و خلاصه دست کممان بگیرند خوشمان نمی آید
        

          حرفای کتاب  جدید بود برام
قلم نویسنده جدید بود
ذره ذره خوندمش  تا دیر تموم شه🥲

        

          شخصیت محبوبی در این رمان ندیدم.
نوجوون که بودم رمانای کلاسیک اروپایی رو میخوندم و دوسشون داشتم.
تصویرسازی ها،حال و هوا،و اینکه شخصیت های داستان یه پاکی و سادگی خاصی داشتن...
باهاشون همراه میشدم.
گریه هاشون،خنده هاشون،وصالشون،فراقشون و خلاصه همه چیشون برام مهم بود.
با خوشحالی شون خوشحال میشدم و با غم شخصیت اول داستان غمم می‌گرفت.
آرزوم پایان خوش کتاب بود و اینکه خوشبختی و حال خوبشونو ببینم و خلاصه خیالم راحت شه .🥲
شخصیت اول این داستان برام منفور بود،تا آخرین لحظه...
لحظاتی که به خودش حق میداد بهش حق نمیدادم،وقتی خوشحال بود ناراحت میشدم و وقتی ناراحت بود خوشحال!
از این بدتر اینکه شخصیت های دیگه داستان هم چنگی به دل نمی‌زدند!
دریغ از شخصیتی که بتونه ذره ای تو دل آدم جا بازکنه!
فضا تاریک بود برام،آدما سنگدل و بی منطق و بی رحم شده بودن
نویسنده بی رحم شده بود.
و این نمود حال و هوای همین عصره
دیگ از اون شخصیتای خوش قلبِ پاکِ مهربون خبری نیست
و این کثافتی بود که با روحیه ام سازگار نیست
و برام غیر قابل تحمله...
        

          یه دلِ سیر گریه کردم 
        

          لطیف 
خیلی لطیف
این لطافت مدیون زیبایی ادبی و پاکی قلب نگارنده های این نامه ها بود
یه ستاره کم دادم چون یه جاهایی پریدخت رو مخم بود دیگ😐😅
میفهمم که حالات و افکار  زن اون دوره رو نویسنده داشت نشون میداد
ولی خب دیگ این دختر زیادی خودشیرین بود😬🥲
        

          با این کتاب یه جاهایی خندیدم و یه جاهایی گریه کردم 
راستش  قبل از این چیزی از افغانستان جز قاچاقی رد کردن آدما و جنگ و مواد و نمیدونم  این چیزا نشنیده بودم
دنبال بیشتر دونستن درباره اشون هم نبودم.
تصور مثبتی نداشتم حقیقت
خوشحالم از خوندن این کتاب 
و اینکه میخوام بیشتر درباره این سرزمین بدونم...
خوندن این کتاب تو جو این روزای جامعه و تصویر این روزامون از مردم افغان،خالی از لطف نیست...
        

          خوشحالم از خوندن این کتاب
یه ستاره کم دادم چون زود تموم شد...
دلم میخواست بدونم در ادامه برای این مرد بی نام و نشونِ خیال پرداز چه اتفاقاتی میوفته🥲
        

          قمارباز رمانی بود که خیلی برای خوندنش اشتیاق داشتم،دوست داشتم بدونم قمار چیه ،قماربازا چیکار میکنن و زندگی از دید یه قمار باز چه شکلیه؟و داستایفسکی در این زمینه میخواد چی بگه و چطوری نگاه میکنه 
کتابی بود که هر صفحه ای که ازش میخوندم نسبت به ادامه داستان مشتاق بودم و کسل نشدم ،شخصیت اصلی داستان راستش منو یاد شخصیت بیگانه کامو مینداخت ،چون تا حد زیادی زندگی کردن براش بی معنی بود،البته نه به اندازه بیگانه 😬
بنظرم میاد از اونجایی که ماهیت قمار هیچ دستاویز و ابزار منطقی و از روی حساب و کتاب رو نمیپذیره و طبق شانس و پیشامد پیش میره،آدمایی هم که سراغش میرن همین ویژگی رو دارن 
هیجانی تصمیم میگیرن و بدون فکر جلو میرن،و هنگام لزوم قدرت تصمیم گیریشونو از دست میدن
این ادراک و برداشت شخصیم بود و تاکیدی روی درست بودنش ندارم...
خوندن این کتاب خالی از لطف نیست
        

          تقریبا اواسط داستان بودم که چندبار خواستم یادداشت بنویسم و توصیه اکید کنم به نخوندن این کتاب
نه شخصیت زن و نه شخصیت مرد داستان اصلا  برام دلچسب نبودن،حرفاشون ،رفتارشون هیچ‌کدوم 
و اینکه بنظرم کاملا روشن بود آخر داستان چی میشه و همین با نظرم کلافه کننده بود
تا اینکه حدود دویست صفحه آخر واقعا همه چیز عوض شد ،روند داستان خیلی جذاب و غیرقابل پیش بینی شد طوری که  باعث شد تقریبا بدون وقفه بخونمش
از اینکه خوندمش پشیمون نیستم و شخصیت‌های این داستان برام دوست داشتنی شدن
        

          فوق العاده بود.سراسر مطالبی بود که دوستنش برا همه لازمه .
خیلی از گره های ذهنی مو باز کرد حقیقتا.مطالبش اصلا برام تکراری یا کلیشه ای نبودن.زاویه دید نو و جدیدی بهم داد.
        

          داستان متفاوت و گیرایی داشت اما نکته ای که وجود داشت این بود که احساس کردم و البته مشهود بود بنظر من که نویسنده سعی داره هرجور شده کارای شخص اول داستانش رو توجیه کنه که البته بنظر من توجیهاتش خام بود 
اینکه هر جور شده میخواست اونهمه قتلو موجه نشون بده باعث می‌شد احساس کنم مخاطب رو دست کم گرفته
اما درهرحال خوندنش خالی از لطف نبود و دوسش داشتم.