یادداشت‌های Sadra (42)

          I penned my heart's verse on paper, using the ink coursing through my veins' flood. It's akin to a waltz with your essence under the moon's soft beam, where our spirits entwine, creating an unseen realm of dreams.
Love U
sadra
        

          کنوت هامسون در گرسنگی ما را تا مرز جنون پیش میبرد. جنون ناشی از نمایشِ وضعِ اسف بار شخصیت اصلی، نمایشی که شاید محکوم به چشیدنش باشیم.
در گرسنگی منتظر اتفاق خاصی نباید باشیم هامسون به جای روایت رویداد ها سعی در به نمایش گذاشتن لایه های پنهانی ذهن شخصیتش است که آن را در تک گویی ها و محاورات بی نظیرش با خود مشاهده میکنیم.
شرافت در فقر!
به نظر میرسد جنبه اصلی فلاکتِ شخصیت، گیر کردن در دور باطلی است که یک جنبه آن از لحاظ جسمی و جنبه دیگر آن از لحاظ انسانیت وی است و گویی قرار نیست ازین مخمصه رهایی یابد هرچند که ماجرای عشقی که برای وی پیش می آید روزنه ای از امید در اندیشه مان جاری میسازد اما این خیالی بیش نیست، کمک دختر به وی در فصل آخر ماجرا را فیصله میدهد چراکه با اصول و باور های شخصیت در تعارض است و او چیزی غیر از حفظ آن را نمیخواهد.
در تحلیلی از متیو سلوین* نیز میخوانیم که بی هویتی شخصیت، سخاوت ها و توهم های عجیب وی و بلاتکلیفی ها و پرخاشگری او نشان دهنده مبارزه برای وجود در عصری است که فاقد اطمینان اخلاقی است و پوچ به نظر میرسد. عدم اصالت ذهنی که بین واقعیت درونی و سازه های اجتماعی خفقان گره خورده است، برگرفته از ایده های کی یرکگور است و توسط ادبیات مدرنیستی و اگزیستانسیال متأخر ساخته شده است و شاید این شاهدیست بر اینکه هامسون را پدر ادبیات مدرن مینامند.

من به شخصه شیفته نمایشِ گفتگوی درونی و روند به جنون آمدن وی و نمایش احوالات ناخودآگاه شخصیت شدم و به نظرم جناب هامسون بسیار ظریف و زیبا این کار را انجام داده اند و خوشحال ام که توانستم توان خواندن این کتاب را در این روزگار آشفته داشته باشم.
ممنون که خواندید :)

*Matthew Selwyn
01/08/12
        

          کتابی مقدماتی اما ناقص!
        

          همه ما باید شکر گزار سلامتی خویش باشیم اما نمیدونم چرا به نظرم خانم کاهالان بیماری جذابی داشت و بعضی اوقات دوست داشتم تجربش کنم
:))
        

          2.5
        

          این کتاب را در سال 2018 خواندم و با پائول هالپرن آشنا شدم 
کتابی فاقد فرمول های ریاضی و تقریبا جذاب بود و برای علاقه مندان به نجوم (مخصوصا کیهان شناسی)مفید است
        

          کتابِ "واقعی چیست؟" نوشته جورجو آگامبن حول محور ناپدید شدن مرموز فیزیکدان ایتالیایی، اتوره مایورانا، شکل گرفته است. آگامبن از این رویداد تاریخی برای کاوش در مفهوم واقعیت در عصر مکانیک کوانتومی استفاده می‌کند.
مایورانا در سال ۱۹۳۸ پس از نوشتن سه نامه متناقض ناپدید شد: نامه اول از فرار او خبر می‌داد، دومی خودکشی قریب‌الوقوع را اعلام می‌کرد و سومی می‌گفت که او بازخواهد گشت. هیچ‌کدام از این سناریوها به طور قطعی اثبات نشد و این عدم قطعیت، از نظر آگامبن، بازتابی از دیدگاه‌های علمی خود مایورانا است.
بررسی مقاله مایورانا با عنوان "ارزش قوانین آماری در فیزیک و علوم اجتماعی" نشان می‌دهد که اصل عدم قطعیت هایزنبرگ فراتر از یک محدودیت در دانش است. آگامبن معتقد است این اصل به دانشمندان اجازه می‌دهد تا به سیستم‌های فیزیکی "دستور" دهند. به همین ترتیب، قوانین آماری در علوم اجتماعی نیز بیشتر برای "حکمرانی" بر پدیده‌های اجتماعی به کار می‌روند تا صرفاً شناخت آنها.
کتاب در بخش دیگری به بررسی تاریخی مفهوم احتمال می‌پردازد. از زمان جیرولامو کاردانو در قرن شانزدهم تا مکاتبات پاسکال و فِرما، احتمال به ابزاری برای مدیریت ریسک و محاسبه سود و زیان تبدیل شده است. آگامبن استدلال می‌کند که احتمال هرگز به طور کامل محقق نمی‌شود، بلکه به انسان اجازه می‌دهد در واقعیت مداخله کند تا آن را کنترل کند.1

در بخش پایانی، آگامبن به متافیزیک ارسطویی بازمی‌گردد و استدلال می‌کند که مکانیک کوانتومی مرز بین پتانسیل و عمل را از بین برده است. در دنیای مدرن، امکان جایگزین واقعیت شده و دانش تنها می‌تواند خودش را بشناسد. از این منظر، ناپدید شدن مایورانا را می‌توان نوعی اعتراض به دنیایی دانست که از واقعیت فاصله گرفته است.
این کتاب کوتاه، گرچه شاید از نظر تاریخی کاملاً دقیق نباشد، اما مشارکتی مهم در زمینه نظریه اجتماعی کوانتومی محسوب می‌شود. آگامبن با مهارت موضوعات پیچیده‌ای چون فیزیک کوانتومی، متافیزیک و تاریخ علم را با داستانی مرموز درهم آمیخته تا پرسشی بنیادین را مطرح کند: در عصری که احتمال جایگزین قطعیت شده، واقعی/ واقعیت چیست؟
این اثر همچنین اولین تعامل جدی آگامبن با اندیشه‌های سیمون وِی را نشان می‌دهد، هرچند این تعامل محدود است و درک عمیق‌تر ارتباط بین اندیشه‌های این دو متفکر، نیازمند مطالعه آثار دیگر آگامبن است.
1: اشاره به اصل شرطبندی پاسکال
پ.ن: مطالعه و فراگیری کتاب نیاز به درک معقول نسبت به برخی مفاهیم فیزیک و احتمال دارد.
        

          هر چند این کتاب، کانت را نقد میکرد اما با خواندن این کتاب شیفته تفکرات امانوئل کانت شدم
        

          این کتاب را اگر به درستی یادم باشد در سال 2019 مطالعه کردم و از آنجا مطمئن شدم که منجم نخواهم شد با اینکه نجوم را از بچگی دوست داشتم اما یک منجم در تعریف کتاب نخواهم شد
در ضمن این کتاب برای دوستان غیر منجم حالتی از کتاب های مرجع و دایره المعارف دارد
        

          من به تمام دوستانی که این پیام رو میخونند پیشنهاد میکنم بعد از خواندن این کتاب، مستند روایت فتح اون بخشی که مربوط به شهید چمران هست رو هم ببینند
        

          ماجرای خوندن این کتاب هم جالب بود
اولین بار این کتاب را دست پسر عموم دیدم چون خواهرکوچکم از من بیشتر به رمان و نمایشنامه علاقمند بود میخواست که این کتاب را بخونه اما پسر عموم گفت که مناسب سنش نیست خلاصه آخر سر قرار شد من بخونم تا ببینم مناسبش هست یا نه و خب واقعا مناسب نبود ولی چند سال بعد متوجه شدم خودش کتاب را برداشته و یواشکی خونده
:-)
        

          "این کتاب را شاید فقط کسی بفهمد که افکار بیان شده در آن را_ یا دست کم افکاری مشابه را_ پیش تر خود زمانی داشته است._پس کتابی آموزشی<i/> نیست._ غرضش حاصل است اگر برای فردی که آن را با تفاهم میخواند لذت بخش باشد.
پیشگفتار رساله منطقی_فلسفی ویتگنشتاین"

با خوندن کتاب برنهارد، این پاراگراف برام تداعی میشد
        

          he disappointed me, maigret truly needs to count the gorillas better.
        

          کتاب بدی نبود ولی احتمالا مثل من تا 100 صفحه اول خسته بشید ولی از بعد از آن با مطالب جالب تری روبهرو خواهید شد 
:)))
        

          خود فریبی، فرار از واقعیت، هنری چیناسکی
        

          اولین کتاب جدی که در زندگیم خواندم منظورم از کتاب جدی کتابیه که ضخامتش از 1سانتی متر بیشتر باشه
        

          گاهی وقت ها ترکیب بعضی از کتاب ها با بعضی از صدا ها برای کودکان تجربه خاصی را شکل میدن، تجربه ای که شاید بعد ها در جلوه های مختلفی براشون تداعی بشه و اون موقع به اهمیتش پی ببرند.
        

          واقعا حیف شده این کتاب.
        

          یه شب مهتاب  ~ ماه مياد تو خواب
                منو می‌بره  ~ کوچه به کوچه
                باغ انگوری  ~ باغ آلوچه
                دره به دره  ~ صحرا به صحرا
                اون جا که شبا  ~ پشت بيشه‌ها
                يه پری مياد  ~ ترسون و لرزون
                پاشو ميذاره  ~ تو آب چشمه
                شونه‌می‌کنه  ~ موی پريشون…
        

          Unfortunately, this book reminds me of the Dunning–Kruger effect, and I think Kyle Schwartz is precisely at the point of the blue arrow when writing this book about the teaching profession!
<img src="https://procrastination.com/publish/dunning-kruger-knowledge-confidence-social-1200x628.png"