عمو پتروس و انگاره گلدباخ نام کتابی زیباست که زندگی ریاضیدانی را به تصویر می کشد که عمر خویش را صرف تلاش برای اثبات انگاره گلدباخ نموده است. انگاره گلدباخ یکی از مسئله های حل نشده ی ریاضی است که ذهن ریاضی دانان بسیاری را به خود مشغول ساخته است. این انگاره می گوید : هر عدد زوج بزرگتر از دو را می توان به صورت حاصل جمع دو عدد اول نوشت.
شخصیت اصلی داستان ریاضیدانی یونانی به نام پتروس پاپاکریستوس است که دیوانه وار عمر خویش را وقف اثبات یا رد این حدس اعجاب انگیز می کند. داستان از زبان برادر زاده ی پتروس که علاقه ی بی حد و اندازه ای به ریاضیات پیدا کرده است نقل می شود. این داستان زیبا را آپوستوس دو کسیادیس نوشته است که علاوه بر سابقه تحصیلات ریاضی به کارهایی مثل نویسندگی، کارگردانی و مترجمی نیز پرداخته است..
اطلاعات از کانال تلگرام:دفتر فرهنگی ریاضی و علوم کامپیوتر(دانشگاه علم و صنعت ایران)
        

          " هر عدد صحیحِ زوجِ بزرگتر از ۲ ، مجموع دو عدد اول است .
صورت گزاره بالا که به "حدس گلدباخ " مشهور است ، احتمالا برای هر بَنی بَشری قابل‌فهم و ساده است‌ . مسئله اینجاست که ریاضیدان‌جماعت با اثبات دقیق و منطقی سر و کار دارد . گزاره بالا هم گرچه به ازای مقادیر بسیار بزرگی درست از آب درآمده اما چند قرنی‌ است ندای " هَل مِن مُبارز " برای اثبات خود سَر می‌دهد و از طرفی هر ریاضیدانی هم جرئت و توانایی فتح این قله صعب العبور را ندارد .
از قضا ریاضیدان نابغه و جاه‌طلب قصه ما ، پِترُس پاپاکریتوس هر ریاضیدانِ معمولی نیست ، او می‌خواهد در ریاضیات نام‌ پاپاکریتوس ماندگار شود ، می‌خواهد که هم‌تراز گاوس و اویلر و نیوتن و ... باشد . تبدیل شدن به ریاضیدان دَرخور و شایسته‌ایی که قضیه‌هایی به نام خود دارد اما تاریخ ریاضیات را به دو شقّه قبل و بعد از خودش تقسیم نکرده ، برای او جالب نیست ، او یا همه را می‌خواهد یا هیچ .
خلاصه کلام که داستانِ کتاب ، داستانِ مبارزه ، تلاش ، شکست ، ناامیدی ، بهانه‌ِتراشی و دیوانگیِ آدمی در مسیر هدفی‌ دست‌نیافتنی است . 

متن کتاب روان بود و با توجه به حجم و جذابیت داستانِ کتاب خواندنش زیادی زمان‌بَر نیست . شخصا برای من برخورد شخصیت خیالی پترس با آدمهایی مثل هاردی ، رامانوجان ، گودل و ...  که برای ریاضی‌دوستان نام‌هایی آشناست ، جالب بود . مخصوصا ماجرای باخبر شدن پِترُس از قضیه تمامیت گودِل توسط آلِن تورینگ .
البته نکته‌‌ی دیگری که از کتاب یادگرفتم نسخه مخصوص عمو پترس برای شکنجه‌ روحی-روانی افراد ناآشنا با ریاضی‌ست.😅
پ.ن : تصویر مربوطه ، تصویری از نامه گلدباخ به اویلر در سال ۱۷۴۲ میلادی است که اولین بار حدس مربوطه در آن ذکر شده است .


        

          حل کردن هر مسئله کار هر کسی نیست. یک نفر در هندسه استعداد دارد، یک نفر در حساب و کتاب و یکی هم در اثبات.
وقتی بخواهی مسئله ای را حل کنی که با روحیاتت سازگار نباشد بزرگترین اشتباه زندگی ات را کرده ای و عمرت خود را تلف کرده ای.
درست مثل عمو پترس، که در جوانی و سالهایی که می توانست درخشان ترین سال‌های عمرش را حل کند به مسئله ای پرداخت که کاش نمی پرداخت.
نتیجه ای که میشه از این کتاب گرفت اینه که حواسمون باشه به چه مسئله و بحثی می پردازیم.