یادداشت محمدرضا اکبری

        " هر عدد صحیحِ زوجِ بزرگتر از ۲ ، مجموع دو عدد اول است .
صورت گزاره بالا که به "حدس گلدباخ " مشهور است ، احتمالا برای هر بَنی بَشری قابل‌فهم و ساده است‌ . مسئله اینجاست که ریاضیدان‌جماعت با اثبات دقیق و منطقی سر و کار دارد . گزاره بالا هم گرچه به ازای مقادیر بسیار بزرگی درست از آب درآمده اما چند قرنی‌ است ندای " هَل مِن مُبارز " برای اثبات خود سَر می‌دهد و از طرفی هر ریاضیدانی هم جرئت و توانایی فتح این قله صعب العبور را ندارد .
از قضا ریاضیدان نابغه و جاه‌طلب قصه ما ، پِترُس پاپاکریتوس هر ریاضیدانِ معمولی نیست ، او می‌خواهد در ریاضیات نام‌ پاپاکریتوس ماندگار شود ، می‌خواهد که هم‌تراز گاوس و اویلر و نیوتن و ... باشد . تبدیل شدن به ریاضیدان دَرخور و شایسته‌ایی که قضیه‌هایی به نام خود دارد اما تاریخ ریاضیات را به دو شقّه قبل و بعد از خودش تقسیم نکرده ، برای او جالب نیست ، او یا همه را می‌خواهد یا هیچ .
خلاصه کلام که داستانِ کتاب ، داستانِ مبارزه ، تلاش ، شکست ، ناامیدی ، بهانه‌ِتراشی و دیوانگیِ آدمی در مسیر هدفی‌ دست‌نیافتنی است . 

متن کتاب روان بود و با توجه به حجم و جذابیت داستانِ کتاب خواندنش زیادی زمان‌بَر نیست . شخصا برای من برخورد شخصیت خیالی پترس با آدمهایی مثل هاردی ، رامانوجان ، گودل و ...  که برای ریاضی‌دوستان نام‌هایی آشناست ، جالب بود . مخصوصا ماجرای باخبر شدن پِترُس از قضیه تمامیت گودِل توسط آلِن تورینگ .
البته نکته‌‌ی دیگری که از کتاب یادگرفتم نسخه مخصوص عمو پترس برای شکنجه‌ روحی-روانی افراد ناآشنا با ریاضی‌ست.😅
پ.ن : تصویر مربوطه ، تصویری از نامه گلدباخ به اویلر در سال ۱۷۴۲ میلادی است که اولین بار حدس مربوطه در آن ذکر شده است .