یادداشت‌های باران بهاران؛ (32)

          ده بچه زنگی اولین اثری که از آگاتا کریستی خوندم و من رو شگفت زده کرد. 
در ابتدا که با مهارتی زیرکانه و خاص داستان ۱۰ نفر رو روایت میکنه که هر کدومشون قتلی رو انجام دادند و تو یه جزیره گیر افتادن و تک به تک به قتل میرسن و قاتل رو هیچ جوره نمیتونند پیدا کنند. این بود خلاصه ای خیلی خیلی کوچک از داستان.
 و اما ، چیزی که برای من جالب بود این بود که واقعا تا لحظه ی آخر نمیشد حدس زد قاتل کیه.
همچنین جا داره یاد کنم از هیجان داستان و فضاسازی خفنی‌که‌داشت
و جزو خفن ترین جنایی هایی بود که خوندم، آخرش  چشمام از حدقه داشت در میومد از شوک زیاد. 
و میخوام که يادداشتم رو با این شعر به پایان برسونم؛
ده بچه زنگی رفتند بیرون شام بخورند سپس یکی خود را خفه کرد و نه تا باقی ماندند.
نه بچگی زنگی تا دیر وقت نشستند یکی به خواب‌‌‌‌ رفت‌ و سپس هشت تا باقی ماندند.
هشت بچه زنگی رفتند به دون، یکی گفت همینجا میمانم و سپس هفت تا باقی ماندند.
هفت بچه زنگی، هیزم میشکستند و یکی خودش را تکه تکه کرد سپس شش تا  باقی ماندند.
شش بچه زنگی با لانه زنبور ها بازی می‌کردند، یک زنبور پشمالو یکی را نیش زد و سپس پنج تا باقی ماندند.
پنج بچه زنگی می رفتند پیش قاضی، یکی به دادگاه رسید و سپس چهار تا باقی ماندند.
چهار بچه زنگی رفتند به دریا، و ماهی قرمز زکی از آنها را بلعید سپس سه تا باقی ماندند.
سه بچه زنگی در باغ وحش گردش می‌کردند، خرس بزرگی یکی از آنها را بغل کرد و سپس دو تا باقی ماندند.
دو بچه زنگی زیر آفتاب نشسته بودند، یکی از آنها جزغاله شد و سپس فقط یکی ماند.
یک بچه زنگی تنها ماند.
او رفت و خودش را دار زد سپس بچه زنگی باقی نماند.
        

          کارمیلا؛
این کتاب از جهاتی خوب و از جهاتی هم بد بود 
جهات خوب میشه به نوع داستان و فضای داستان اشاره کرد که سبک گوتیک خیلی خوب توش نقش داشته و این که نویسنده اولین خون آشام زن را خلق کرده 
و اما نکات منفی کتاب
روند کتاب ساده بود و کاملا ترسناک نبود 
و این که شخصیت های کتاب فهمیدنشون برای من سخت بود 
در کل کتاب خوبی بود و ارزش یک بار خوندن رو داشت 
و ابن نظر کاملا نظر شخصی من هست و قصد توهین به علاقه مندان کتاب ندارم🙏
        

          کتاب کوتاه و دوست داشتنی بود 
یسری مسائل رو به آدم یادآوری می‌کرد که خیلی خوب بود 
نقاشیاش هم قشنگ بود. 
        

          چقدر داستان قشنگ و متحیر کننده بود.
چطور هدایت اینطوری با مغز آدم بازی میکنه رو نمیفهمم‌.
        

          از حجم زیبایی این کتاب نمیدونم چی بگم 
چقدر کتاب رو دوست داشتم‌ چقدر تک تک کلمات کتاب زیبا و پر از معنی بودند. 
        

          چقدر قلم آنتوان چخوف رو دوست دارم.
        

          چقدر با کتاب ارتباط خوبی گرفتم.
        

          غم و انسان های نادان.
        

          پیرمرد، مرد بی دفاعی که فقط حیواناتش را میخواست.
        

          باور های غلط آدم رو به شک میندازه.
        

          مراقب حرف هایی که خودمون در برابر خودمون میزنیم باشیم!
        

          کتابی کوتاه اما پر از زیبایی و مفهوم.
        

          انقدر زیبا و متحیر کننده بود که من رو محو خودش کرد 
شاید تعریف صادق هدایت رو می‌شنیدم و با خودم میگفتم او هم مانند نویسنده های دیگه هست 
اما وقتی یکی از آثارش رو خوندم با خودم گفتم
او چیزی بیشتر از یک نویسنده است.
        

          چیزی بود تشکیل شده از غم وحسرت واندوه.
        

          راستی راستی عدالت اجرا شد؟ بله؟ عدالت اجرا شد !
کدوم عدالت اجرا شد؟عدالت چی اجرا شد؟
        

          داستانی فراتر از تلخ 
از اول تا آخر داستان بغض کرده بودم و در عجب بودم که چطور یه مادر میتونه همچین کاری کنه به خاطر کی شوهرش؟ 
بچه ی سه سالت که انقدر شیرین بود رو گذاشتی رفتی؟ هی میگفتم الان برمیگرده بچش رو با خوش میبره اما نه خانم به فکر پول تاکسی بود همچین مادر هایی وجود دارن آیا؟ نمیفهمم چطور میتونست بچش رو که انقدر شیرین سخت بود رو ول کنه من که تمام داستان داشتم خودخوری میکردم.
        

          کتاب زیبای شازده کوچولو 
تقریبا از موقعی که خواندن رو یاد گرفتم این کتاب رو دارم میخونم یادمه اولین سالی که این کتابو خوندم چیزی زیادی ازش نمیفهمیدم و فکر میکردم  صرفا یک داستان است اما هر ساله وقتی بزرگتر شدم و بار ها این کتاب رو خوندم کتاب رو درک کردم و با تمام وجود به عمیق بودن موضوع پی بردم که این کتاب یک داستان کودکانه نداره و درس های بزرگی از این کتاب میشه گرفت.
و من باز هم این کتاب رو بار ها و بارها مرور خواهم کرد 
که شاهد زیبایی این کتاب باشم .
        

          دوباره و دوباره آلیس فینی تونست منو خوب بپیچونه و داستان رو جوری بیان کنه که آدم هیچی نفهمه در ابتدا فکر میکردم که دیزی اونجاست و هیچ کس بهش اهمیت نمیده ولی درواقع نبود اون روح دیزی بود که سالها توی اون خونه گیر کرده بود . چطور آدمایی که دوسشون دارید میتونن بهتون آسیب بزنن تو این‌کتاب معلومه ولی راه خوبی براش وجود داره انتقام نانا کاری رو کرد که سالها آرزوش رو داشت . ولی خیلی خوشحالم که همشون مردن مخصوصا کانر به اون چیزی که حقشون بود رسیدن . دوباره هیچ حدسی نداشتم که کی قاتله ولی میدونستم آلیس فینی همیشه جوری مینویسه که به اون کسی که کمتر شک داری قاتل میشه.
این کتاب به لیست کتاب های موردعلاقم اضافه شد🌚
        

          به معنای واقعی این کتاب رو دوست داشتم درسته که خوندنش خیلی طول کشید ولی دلیلش این بود که ۱۰۰ صفحه اول اصلا جذبم نکرد 
ولی از  بعدش خیلی خیلی قشنگ شد و هیجان کتاب بالا رفت بی صبرانه منتظرم جلد بعدی رو بخونم و ببینم برای پرسی و دوستاش چه اتفاقی میوفته

        

          اولین حرفم اینه واقعا خیلی بده که تو با کسایی باشی که برادر همن
با وجود این که این موضوع رو هم میدونی😃💔
اول با یکیشون بودی با یکی دیگشون؟
چرا نمیتونی با یه نفر باشی
بگذریم تا من مغزم این موضوع رو درک کنه طول میکشه 
موضوع دوم 
سرسختی جولیت رو دوست داشتم و اینکه بالاخره تونست قدرتش رو کنترل کنه و به خودش امید داشته باشه و این که چطوری اوضاع رو کنترل کرد فقط از لوس بودنش کم کنه خیلی خوب می شه