جذابیت اصلی این داستان سرد و بی روح بودنشه. بی‌روح بودنی که از مردن اشتیاق به امید مادرانه به وجود میاره
        

          بخاطر عنوان داستان و از آنجایی که این روزها در جوار این رود زندگی می‌کنم به سراغ این داستان آمدم. 
خواندنش کمتر از ۱۰ دقیقه زمان برد، اما حقیقت اینه که نه باهاش ارتباط برقرار کردم و نه پس از خواندنش چیزی به من اضافه کرد.

چهاردهم آبان‌ماه یک‌هزار و چهارصد و یک
        

          《هو الحق》
من کتاب رو از طاقچه خوندم، جالب بود و کوتاه، با پایانی عجیب
        

          What was the point?!
        

          چیزی بود تشکیل شده از غم وحسرت واندوه.
        

          🤐🤦‍♀️
        

          سیاه ، تلخ ، خفه کننده ، گزنده 
این کتابو با این چهار کلمه توصیف میکنم