یادداشت‌های علیرضا علیمی (23)

          به ظاهر و برای مخاطب عام شاید زرد به نظر بیاد اما کتاب تخصصی در حوزه اجرا هست و نیاز به پیش زمینه و چندین تجربه سخنرانی برای جمع یا اجرا داره . به طور کلی برای کسی که میخواد بیانشو قوی کنه توصیه نمیشه .ولی اگه ارائه مدرسه یا دانشگاه دارید یا میخواید تو مجلس سخنرانی کنید این کتاب برای شماست😁
        

          نمیدونم چرا ولی خیلی برام ملموس بود.اینکه زندگی خیلیا به دست یکی باشه و بدون اون یه قدمم نتونن جلو برن و خیلی تونستم درک کنم و چقدر قشنگ کودک و قشنگ نماد آزادی ،یه راه نجات نشون داد.اگر هم حدسم درست باشه شخصیت زن دیوانه و فرزندش رو دقیقا گالدر گازتلو تو فیلم پلتفرم آورده بود.خیلی شبیه هم دیگه هستن.
        

          وای چقدر این شکسپیر خوبه خدایا!احساس میکنم که از این داستان میشه برداشتای دیگری هم کرد.ولی در سطحی ترین حالت هم عالی بود.واقعا بیچاره اتللو و بیچاره دزدمونا!
        

          سبک نوشتاریش آنقدر تکراری بود که اگه آخر کتاب فارسی ننوشته بود تولستوی فکر میکردم این سخنان ابوسعید ابوالخیر یا خواجه عبدالله انصاریه که تو روسیه تعریف کردن😁😁.
        

          خیلی داستان عجیبی بود.از یه طرف یه مادر میخواد بچشو ول کنه و از یه طرف نگران اینه که پاش پیچ نخوره.تو داستان من اسب صادق چوبک و دیدم و تا قبل اون نگاهم به داستان فرق میکرد .بعدش سعی کردم نگاهم به داستان نمادین باشه .طبق چیزایی که از جلال خوندم و می‌دونم فک کنم مادر رضا شاهه و پسرش دموکراسیه و پدر جدید هم آمریکا  که از از مادر میخواد که بچه رو رها کنه،البته این چیزیه که من فکر میکنم تفسیر اصلیشو نمیدونم .
        

          واقعا شاهکاری بود از چخوف 
و به‌راستی اعدام بدتر است یا حبس ابد؟
        

          فوق العاده سلیقه ای بود
        

          کتابی واقعا شبه علم با جلد آبی،همین.
        

          از لحاظ قدرت نوشتاری ایرج حسابی کم نذاشته.پرفسور حسابیم واقعا انسان بزرگ و قابل ستایشی هستند ولی احساس میکنم بعضی جاها خیلی غلو آمیز نوشته شده و میخوام از ایرج حسابی بپرسم چی راجع به ما فکر می‌کرده که اینو نوشته.ولی بازم تکرار میکنم که نمیشه از تأثیر پرفسور حسابی بر پیشرفت علم ایران چشم پوشی کرد.
        

          این قصه رو یخورده دوست داشتم.شاید چون انیمیشن‌هایی که راجع به ماهی تو دریا دیدم خیلی پرماجرا بود به نظرم یه خورده ماجرا کم داشت این قصه ولی کلا داستانی بود که چندین و چند بار خوندمش و بازم میخونمش .
        

          به خاطر این شرایط برگشتم یزد و به کتابخونم(مخزن اسرارم)دست یافتم و از بیکاری با این وضع اینترنت تو این چند روز خیلیاشون و دوباره خوندم و خاطراتم زنده شد.اصلا دیدی آدم وقتی کتاب میخونه کل خاطراتی که موقع کتاب خوندن براش اتفاق افتاده تو صفحه به صفحه کتاب میمونه .و این شرایط ما همخونی جالبی با این داستان داره.و کاش خیلیا این داستان و میخوندن و به این دو بیت آخر توجه میکردن:
جان من پند گیر از این قصه
که شوی در زمانه شادانا 
غرض از موش و گربه برخواندن
مدعا فهم کن پسر جانا
        

          من ترجمه شاملو رو خونده بودم و اولین باری بود که ازش خوشم اومد.و راجب خودشم که چیزی برای گفتن نیست.
        

          سارتر میخواست داستان کوتاه بنویسد اما موضوعی که در ذهنش بود بزرگ بود بنابراین جمله ها بی معنی بودند و خیلی از این شاخه به اون شاخه می‌پرید و یک جورایی میخواست این اگزیستانسیالیستی خودش رو به شخصیت فرو بکنه که به نظرم این کتاب رو وارد لیست بدترین کتابهایی کرد که خوندم.
        

          چقدر تلخه که یه آدم نتونه حرفشو بزنه .با کسی رودربایستی داشته باشه و بتونه رک حرف دلشو به اون بزنه.چقدر یک زن می‌تونه بی وفا و بی مروت باشه فراموش کنه .او هیچوقت فراموشش نکرد حتی تا آخرین لحظه ول حتی به ختم او هم نیومد. چقدر تلخه موقع خوشی صدها نفر کنارت باشن اما یکی هم نباشه که خاکت کنه .به قول حضرت سعدی:
این دغل دوستان که می‌بینی

مگسانند دور شیرینی

تا حطامی که هست می‌نوشند

همچو زنبور بر تو می‌جوشند

باز وقتی که ده خراب شود

کیسه چون کاسهٔ رباب شود


        

          به لطف یکی از بهترین اساتید نگارشم در یکی از کلاس ها خواندیم این داستان را خیلی داستان سختی بود ولی جالب بود و چون راهنما داشتیم خیلی روان پیش رفت
        

          می توانم گواهی بدم که تا الان بهترین کتابی بود که خوانده‌ام . چقدر جالب بود توجه به جزئیات  درسته که نصف دفعاتی که به پرنس میگفتند ابله به خاطر لباسش بود اما نصف دیگر به خاطر سادگی او بود و بعد اینکه وضعش خوب شد دیگر هیچ کس به او نگفت ابله چقدر ‌شخصیت سازی قوی بود شخصیتهای پرنس و ناستازیا و ژنرال قوی بودند کتابی بود که از خط به خط خواندنش لذت بردم واقعاقبل این کتاب میتونستم با صراحت اعلام کنم که ادبیات داستانی انگلیس قوی ترین توی دنیاست اما بعد این کتاب متوجه شدم که هر ادبیات با توجه به فرهنگ و آئین و رسوم هر کشور نوشته می‌شود و جذابیت و نوع نوشتاری خودش را دارد.نکته دیگری هم که بعد از خواندن این چند اثر  حائز اهمیت بود این  شباهت بین فرهنگ روس و ایرانی هست که گمان کنم ریشه در استعمار روسیه و شوروی بر ایران دارد یا شاید در فرهنگ ها تنیده شده شباهت‌هایی مثل مولع بودن به خویشان به حدی که دوست خود را فراموش کنی و... . شباهت های عجیبی بود که باقی باعث فاش شدن داستان می‌شود. در کل تجربه خواندن این کتاب یکی از بهترین تجربه های زندگی من در یکی از بدترین موقعیت ها بود.و واقعا رفت و پشت سرشو نگاه نکرد تا دیگه از دست رفت دخترک مظلوم ،ولی جدا از این مسائل عجب درام سینمایی میشه واقعا خیلی خفن میشه.
        

          بعد خواندن این کتاب تا چند ساعت دل و دماغ انجام هیچکاری را نداشتم مگر می‌شود جوانی بیست ساله همچین قلم آتشینی داشته باشد.😬🖤
        

          خدایی خیلی خوب بود یکی از بهترین هدیه هایی بود که تا الان گرفتم واقعا هرکسی باید یک بارهم که شده کاری از همینگوی رو بخونه