یادداشت‌های شهرزاد؛ (25)

          پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام. 
        

          !!اگر کتاب رو نخوندید تصویر رو نبینید!!

خیلی خوشحالم بلاخره تمومش کردم. خیلی مجموعه ی جادویی بود:)
یکم یه سری جاها سانسور کم اذیت میکرد ادمو، ولی خیلی پر هیجان و قشنگ بود::::))))
        

          صدددد درررصددد میره جز باحالترین کتابای امسالم! 
اصلا اینطوری نبود که بگم خیلی اموزندست یا خیلی هیجانیه (دوچیزی که من معمولا از کتاب میخوام)... اما با اشتیاق تا اخر خوندمش و بدون اینکه بتونم بیان کنم چه چیزی یاد گرفتم، میدونم یه چیزی بهم اضافه شده
حتما حتما باید قبل خوندنش از فضای سمی کتاب خوندن به سبک اینستاگرام بیرون اومده باشید و خودتون رو برای یه کتاب خیلییی ساده اماده کرده باشید تا عمقش رو درک کنید و لذتش رو ببرید! 
تو بهترین موقع از زندگیم این کتاب رو خوندم؛ زمانی که طی این چندسال کوتاه زندگیم بیشتر از همه تحت فشار های روحی و جسمی، ذهنی و خانوادگی ام. و نجاتم داد. 
درست مثل مجموعه انشرلی و کتابای خانم مونتگومری، قصه های همیشگی و مغازه ی جادویی تو زمان درست وارد زندگیم شد و خب، ارزشش برام حالت متفاوتی داره! 
خرسندم که خوندمش؛ خرسندم... 
        

          «جوزی عوضضضییییی مزخرف چندشششش»
این اولین جمله ی یادداشت قبلیم بود که گفته بودم حتما بهترش میکنم. 

این داستان کلاراست، یک ربات!  ما عادت داریم داستان انسان هارو بشنویم. انسان هایی که در جامعه، یک شاخصه ی متفاوت از بقیه دارن. این شاخصه برای ربات، چی میتونه باشه؟ احساسات! کلارا نزدیک ترین تجربه به احساسات رو بین ربات های دیگه داره و تو روابطش با انسان ها، رویه ی متفاوتی رو انتخاب کرده. 
جنبه ی انسانی داستان، متمرکز بود رو دو همسایه، تو منطقه ای دور افتاده و سرسبز. خانواده های از هم پاشیده. دو مادر و دو فرزند. 
کلارا، بین این خانواده ها، درحال کمکه. به هرچیز و کسی که میتونه کمک میکنه... اما... پاداشش چی میشه؟! 

هیجان خاص و زیادی نداشت اما راز هایی که در جریان بودن خیلی خفن بودن و... ارزششو داشت
نیم ستاره کم کردم فقط... چون انگار پنج ستاره زیاد بود
        

          اخرش یکم فیلم هندی شد ولی خیلی دوستش دارمممم
اینکه مدااام بین مظنون ها سرگردون بودم رو دوست داشتم و تصورم از قاتل یه چیز دیگه بود جدییی
قرار بود قاتل شخصیت فرعی باشه که میمیرهههه
        

          شاید درکی از عشق ندارم یا یه همچین چیزی
دوسش داشتم.. برای یه بار خوندن اره؛ 
اما اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم. یکنواخت و بدون هیجان بود و گفت و گوی بینشون انگار خیلی مصنوعی بود! 
نظرم توهین به افراد علاقه مند به کتاب نیست، طبیعتا.. 
        

          درسته قاتل رو حدس زده بودم و درست بود، اما هیجان کتاب واقعا می ارزید و پلات توئیست اخرش واقعا محشر بود. 
شاید چون کتاب جنایی کم خوندم انقدر برام باحال بود ولی خب کلا اگر جنایی دوست  دارید و زیاد توش تجربه ندارید واقعا براتون عالی خواهد بود؛ 
        

          ریک ریردان هر جلد پیشرفت می‌کنه و این جلد به قدری جذاب و جالب بود که مطمئنا بلافاصله مجموعه های بعدی ریک ریردان رو هم شروع خواهم کرد.
        

          معمولا تو کتاب ها و فیلم ها، انسان ها وقتی به زندگی در فضا دسترسی پیدا میکنن، زندگیشون عالی و پر از تکنولوژی میشه. اینجا هم همینطور بود، اما جامعه ی جهانی انسان رو نژاد تازه کشف شده میدونست و سطحش رو از همه پایین تر اورد 
حالا نماینده انسان ها، در طی دستگیری یک خلافکار فضایی باید خودش رو ثابت کنه و معشوقش و سالم نگهداره
        

          خیلی جاها دیدم که گفتن خیلی کلیشه ایه. بود. کلیشه ای بود. 
برای افرادی که فانتزی سطح بالا دوست دارن خریدشو پیشنهاد نمیکنم اما افرادی هستن که فانازی با عاشقانه های اینجوری رو ترجیح میدن

        

          من معمولا کتاب عاشقانه نمیخونم
این و کتاب ساحلی جز کتاب های عاشقانه ای بودن که واقعا به دلم نشستن و به قدری تند تند تمومشون کردم که بعد تموم شدنشون اینجوری بودم که: چقدر زود

پری دریایی ها نباید عاشق بشن، اما میدونین که! قهرمان داستان همیشه استثناست
        

          پسری که فقر داشت زندگیشو نابود میکرد اما با جادوی روث اشنا شد! 
جادوی ذهن.. 
شاید باورتون نشه چقدر تاثیر داره؛ ولی واقعا زندگیتون رو بهتر میکنه
تنها مشکلش حرف های زیادی جیمز بود... البته فقط بعضی جاها
        

          شاید چون جلد سه رو نخوندم؛ ولی: 
این کتاب هم مثل جلد قبلیش اصلا پایان نداشت! پایان پاستیل های بنفش رو چند برابر بدتر کن! 
اون موقع حداقل دورنمایی رو داشتیم از داستان.. ولی اینجا؟! 
هیچی.. عملا هیچ
کل داستان زیبا و غمناک و... و...قابل درک و جذابه اما به اخر کتاب که میرسی.. حس میکنی از اول داشتی گول میخوردی و کل خوندنت بی نتیجست
پایان این دو جلد داخل جلد سه ـش مشخص میشه؟
        

          کِشتی،سنگ قیمتی،تجارت دریایی،پول،سکان،بادبان؛ 
یکی از کمیاب ترین وایب ها؛ 
هیجان رو با تمام وجود حس کردم و بوی نمک دریا توی فضا شناور بود:) 
درباره ی دختری بود که پدرش اونو توی یک جزیره رها میکنه تا دختر،فیبل،بتونه یاد بگیره از پس خودش بربیاد و از اونجا فرار کنه...
اما بعد،رازهایی رو کشف میکنه که پوف! 
صرفا نیم ستاره کمتر،برای اینکه به نظرم لایق پنج ستاره ی کامل نیست؛
        

          لوسی ثابت شدست و بهترینارو داره:) 

درباره ی دختری مستعد افسردگی بود،که برای اولین بار قید و بند هارو رها و کرد مزه ی ازادی زیر صفحات کتاب بود

عشق،طبیعت،خانواده،سفر،کتاب،جزیره! 

وایبش به قدری جذاب و گیرا بود که کتاب زمین گذاشته نمیشد

یه ستاره کمتر برای: توصیفات واقعاااا زیاد و حوصله سر بر درباره ی زندگی با بیب بیب(مثلا سانسور برای اسپویل نشدن)اخرای کتاب که فقط از طبیعت و کاراشون میگفت
        

          عاقا به مکس-ارنست نزدیک نشید:))))) 
        

          ویلای ساحلی،همکلاسی دوران کالج،باشگاه کتابخونی،عشق،راز،نامه...

من از ژانر عاشقانه متنفرم، متنفر!
ولی واقعا این کتاب و دوست دارم:) 
احساساتی که بین تک تک صفحاتش شناور بود واقعا جذاب بود! 
شخصیت پردازیش محشر بود و ادم...ادم حس میکرد تنها نیست...یه چیز اینجوری! 

یک و نیم ستاره کمتر برای: در تمام طول رانندگی دستم را گرفته بود و میبوسید،داستانم را دوست دارم گر تو تویش باشی،عشق ابدی من،و ارشام تهرانی بازی(اشاره ای مثلا نا محسوس به رمان های افتضاح فضای مجازی)
        

          جنگ:) 
چیزی که باعث شد پسر بچه ای آواره بشه، 
و دختر بچه ای فقط برای اب تمیز و مدرسه،تا خود خدا خوشحال بشه

داستان بر اساس واقعیته و این خیلی جذابه!
پایانش هم جالب و نسبتا غیر منتظره بود... 
        

          کتاب پر عاشقانه های کلیشه ای بود
این اولین نظر منه؛ 

راز هایی که کشف شد،سنگ های قیمتی،خانواده،انجمنای سری و ازمایش... 

کتاب زیبایی بود ولی انتظار نظرات منفی بیشتری داشتم! 
مردم چسبیدن به کتابای ماچ و بوسه ای و کتابایی مثل قهوه ی سرد اقای نویسنده رو میگن بی سر و ته!(همین الان داشتم نظرات قهوه سرد لقای نویسنده رو میخوندم و خوشحالم که اسلحه ندارم)

پس بزارید من نظر منفی و بدم: 
عاشقانش کلیشه ای بود و از نظر منه متنفر از عاشقانه، "مزخرف"
پسر جذابی که به دختره محل سگ نمیده،دختری که عاشق پسرست و نمیخواد قبول کنه؛ تروپ انمیز تو لاورز. 
میتونست واقعا قوی تر باشه! 

اما قسمت کشت و کشتارش؛(اینجانب با ولع کف دستانش را به هم میکوباند) عشق بوددد عشقققق
راز ها و سر نخ ها؛ سفراش به گذشته راز های اینده رو معلوم میکرد و وای:)))) 
باید توجه بیشتری بهش بشه،ولی ارزش ترند شدن و نداره؛ 
به هیچ وجه؛ 

        

          بر خلاف خیلیا که میگفتن پایان نداره،به نظرم داشت،و جز غافلگیر کننده ترینا و جذاب ترین پایان ها بود! 
واقعا من و به وجد میاورد و اولین کتابی بود که سرش گریه کردم؛ 

بیمارستان روانی،رئیس،میکائیل،سام... 
نگار و مارال،دختر پشت تلفن،دستنوشته و راز... 
این چند واژه مدام تو ی سرم میچرخه و دلم واقعا برای منصور بازیای منصور و سام عزیزم تنگ شده

گول نخورید! داستان این نیست! رازی که فاش میشه،شخصیتی که شناخته میشه و خیانتی که رصد میشه! 
به نظرم بخونیدش،به کامنتای من و بقیه اهمیت ندید و "خودتون" تجربش کنید
بعد میتونید نویسندش و یا تحسین کنید یا لعنت
فکر نمیکنم زیاد براش فرق کنه

پ.ن: مهران واقعا دلنشین بود:)))))