از ظهر دارم میخونم کتاب رو و الان که تموم شد تقریبا هنوز تو شوکم. پایانش چیزی نبود که تو شوک فرو بری، کل داستان بود که مدام میخکوبت میکرد. و میدونین جالب ترین قسمتش چی بود؟ تروریست ها همین بغل ما زندگی میکردن! سوریه! و دقیقا مثل ما از امریکا ضربه خورده بودن؛ 
نقاط خاکستری داستان، نه خوب و نه بد تروریست ها بودن که هنوزم معتقدم ادم های بدی نبودن، فقط... کارشون بد بود. 
هیجانش بالا بود و اینکه چند خط داستانی وجود داشت(روی زمین و تو اسمون) خیلی باحال بود. 
تلاش های پلیس، هم زمان با خدمه و خلبان برای مبارزه و محافظت از سه چیز: خانواده، هواپیما و مسافر ها خیلی قشنگ بودددد. 
      

        این کتاب رو خیلی وقت پیش شروع کرده بودم. اما هرچی به مغزم فشار میارم یادم نمیاد چرا ادامش ندادم...
احتمالا داشتم تو دردسرای مدرسه دست و پا میزدم که کلا ازش یادم رفته بود.
خیلی خیلی دوستش داشتم. یکی از دلایلش این بود که شخصیت اصلی به طرز مسخره ای بخش عمده ی عادات رفتار های من رو داشت و خیلی مزه میداد این موضوع😂
ولی فکر نکنم افراد بی علاقه به جنایی دوستش داشته باشن.
خلاصه که خیلی کتاب خفن و جذابی بود و مدام به کاراکتر های مختلف شک میکردی و سر نخ ها و مدارک جدید پشت سر هم در طول مسیر سبز میشدن. 
خیلی باحال بود. خیلی!
      

        پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام. 
      

        !!اگر کتاب رو نخوندید تصویر رو نبینید!!

خیلی خوشحالم بلاخره تمومش کردم. خیلی مجموعه ی جادویی بود:)
یکم یه سری جاها سانسور کم اذیت میکرد ادمو، ولی خیلی پر هیجان و قشنگ بود::::))))
      

        صدددد درررصددد میره جز باحالترین کتابای امسالم! 
اصلا اینطوری نبود که بگم خیلی اموزندست یا خیلی هیجانیه (دوچیزی که من معمولا از کتاب میخوام)... اما با اشتیاق تا اخر خوندمش و بدون اینکه بتونم بیان کنم چه چیزی یاد گرفتم، میدونم یه چیزی بهم اضافه شده
حتما حتما باید قبل خوندنش از فضای سمی کتاب خوندن به سبک اینستاگرام بیرون اومده باشید و خودتون رو برای یه کتاب خیلییی ساده اماده کرده باشید تا عمقش رو درک کنید و لذتش رو ببرید! 
تو بهترین موقع از زندگیم این کتاب رو خوندم؛ زمانی که طی این چندسال کوتاه زندگیم بیشتر از همه تحت فشار های روحی و جسمی، ذهنی و خانوادگی ام. و نجاتم داد. 
درست مثل مجموعه انشرلی و کتابای خانم مونتگومری، قصه های همیشگی و مغازه ی جادویی تو زمان درست وارد زندگیم شد و خب، ارزشش برام حالت متفاوتی داره! 
خرسندم که خوندمش؛ خرسندم... 
      

        «جوزی عوضضضییییی مزخرف چندشششش»
این اولین جمله ی یادداشت قبلیم بود که گفته بودم حتما بهترش میکنم. 

این داستان کلاراست، یک ربات!  ما عادت داریم داستان انسان هارو بشنویم. انسان هایی که در جامعه، یک شاخصه ی متفاوت از بقیه دارن. این شاخصه برای ربات، چی میتونه باشه؟ احساسات! کلارا نزدیک ترین تجربه به احساسات رو بین ربات های دیگه داره و تو روابطش با انسان ها، رویه ی متفاوتی رو انتخاب کرده. 
جنبه ی انسانی داستان، متمرکز بود رو دو همسایه، تو منطقه ای دور افتاده و سرسبز. خانواده های از هم پاشیده. دو مادر و دو فرزند. 
کلارا، بین این خانواده ها، درحال کمکه. به هرچیز و کسی که میتونه کمک میکنه... اما... پاداشش چی میشه؟! 

هیجان خاص و زیادی نداشت اما راز هایی که در جریان بودن خیلی خفن بودن و... ارزششو داشت
نیم ستاره کم کردم فقط... چون انگار پنج ستاره زیاد بود
      

        اخرش یکم فیلم هندی شد ولی خیلی دوستش دارمممم
اینکه مدااام بین مظنون ها سرگردون بودم رو دوست داشتم و تصورم از قاتل یه چیز دیگه بود جدییی
قرار بود قاتل شخصیت فرعی باشه که میمیرهههه
      

        شاید درکی از عشق ندارم یا یه همچین چیزی
دوسش داشتم.. برای یه بار خوندن اره؛ 
اما اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم. یکنواخت و بدون هیجان بود و گفت و گوی بینشون انگار خیلی مصنوعی بود! 
نظرم توهین به افراد علاقه مند به کتاب نیست، طبیعتا.. 
      

        درسته قاتل رو حدس زده بودم و درست بود، اما هیجان کتاب واقعا می ارزید و پلات توئیست اخرش واقعا محشر بود. 
شاید چون کتاب جنایی کم خوندم انقدر برام باحال بود ولی خب کلا اگر جنایی دوست  دارید و زیاد توش تجربه ندارید واقعا براتون عالی خواهد بود؛ 
      

        ریک ریردان هر جلد پیشرفت می‌کنه و این جلد به قدری جذاب و جالب بود که مطمئنا بلافاصله مجموعه های بعدی ریک ریردان رو هم شروع خواهم کرد.
      

        معمولا تو کتاب ها و فیلم ها، انسان ها وقتی به زندگی در فضا دسترسی پیدا میکنن، زندگیشون عالی و پر از تکنولوژی میشه. اینجا هم همینطور بود، اما جامعه ی جهانی انسان رو نژاد تازه کشف شده میدونست و سطحش رو از همه پایین تر اورد 
حالا نماینده انسان ها، در طی دستگیری یک خلافکار فضایی باید خودش رو ثابت کنه و معشوقش و سالم نگهداره
      

        خیلی جاها دیدم که گفتن خیلی کلیشه ایه. بود. کلیشه ای بود. 
برای افرادی که فانتزی سطح بالا دوست دارن خریدشو پیشنهاد نمیکنم اما افرادی هستن که فانازی با عاشقانه های اینجوری رو ترجیح میدن

      

        من معمولا کتاب عاشقانه نمیخونم
این و کتاب ساحلی جز کتاب های عاشقانه ای بودن که واقعا به دلم نشستن و به قدری تند تند تمومشون کردم که بعد تموم شدنشون اینجوری بودم که: چقدر زود

پری دریایی ها نباید عاشق بشن، اما میدونین که! قهرمان داستان همیشه استثناست
      

        پسری که فقر داشت زندگیشو نابود میکرد اما با جادوی روث اشنا شد! 
جادوی ذهن.. 
شاید باورتون نشه چقدر تاثیر داره؛ ولی واقعا زندگیتون رو بهتر میکنه
تنها مشکلش حرف های زیادی جیمز بود... البته فقط بعضی جاها
      

        شاید چون جلد سه رو نخوندم؛ ولی: 
این کتاب هم مثل جلد قبلیش اصلا پایان نداشت! پایان پاستیل های بنفش رو چند برابر بدتر کن! 
اون موقع حداقل دورنمایی رو داشتیم از داستان.. ولی اینجا؟! 
هیچی.. عملا هیچ
کل داستان زیبا و غمناک و... و...قابل درک و جذابه اما به اخر کتاب که میرسی.. حس میکنی از اول داشتی گول میخوردی و کل خوندنت بی نتیجست
پایان این دو جلد داخل جلد سه ـش مشخص میشه؟