یادداشت‌های زهرا عابدی (28)

          در این کتاب موراکامی از دویدن می‌گوید، اما در حقیقت دارد از نوشتن و زیستن حرف می‌زند. دویدن برای او تمرینی است برای نظم، تحمل و ادامه‌دادن—even وقتی هیچ انگیزه‌ای نیست. لحنش ساده و صمیمی‌ست؛ مثل قدم زدن کنارت. هر مسابقه و هر کیلومتر برایش استعاره‌ای است از نوشتن رمان و گذر از روزهای سخت. در پایان می‌فهمی اصل ماجرا نه سرعت است، نه مقام؛ بلکه همان تداوم ساده و آرامی‌ست که آدم را به جایی می‌رساند.
        

          تا این‌جای کتاب حس کردم بیشتر با یک متن پژوهشی طرفم تا روایتی داستانی. پر از جزئیات جذاب و مفید درباره‌ی پهلوان‌های کهن ایران، ولی نیاز به تمرکز و ذهنی باز برای تحلیل داره.

الان شاید وقتش نبود، ولی قطعاً دلم می‌خواد برگردم سراغش—وقتی ذهنم دنبال کندن لایه‌های تاریخ و اسطوره بود، نه فقط دنبال یک قصه. این یکیو برای بعد ذخیره می‌کنم.
        

          یه مهمونی شیک با بازی بریج شروع می‌شه، ولی میزبان—آقای شیتانا—با نگاهی مرموز همه‌چیز رو به یک قتل واقعی تبدیل می‌کنه. قاتل یکی از مهمون‌هاست و هرکسی گذشته‌ای داره که می‌خواد پنهونش کنه.

پوارو وارد می‌شه، ولی این‌بار باید ذهن‌خوانی کنه، نه فقط سرنخ‌جویی.
کریستی اینجا نه‌تنها یه معمای جنایی می‌سازه، بلکه با هوشمندی شخصیت‌ها رو طوری طراحی می‌کنه که سایه‌ی شک روی همه می‌مونه.

کتاب شاید ریتم تندی نداشته باشه، ولی آرام‌آرام تو رو می‌بره وسط یه بازی روانی که آخرش، حقیقت یه‌جور غافلگیرت می‌کنه. یه انتخاب خوب برای عاشقان جنایی‌های کلاسیک.
        

          بین شهود و شعار، جایی برای تأمل باز می‌شود...

کتاب چهار اثر نوشته‌ی فلورانس اسکاول شین مجموعه‌ای از آموزه‌های معنوی و روان‌شناختی است که بر قدرت کلام، ذهن، ایمان و تصویرسازی ذهنی تأکید دارد. نویسنده با ترکیب آموزه‌های مسیحی، قانون جذب، و باور به هماهنگی بین انسان و جهان هستی، تلاش می‌کند تا خواننده را به سوی تجربه‌ی زندگی‌ای آگاهانه‌تر و متکی بر ذهنیت مثبت هدایت کند.

نکته‌ی مثبت کتاب در سادگی، روانی و فضای امیدبخشی‌ست که ایجاد می‌کند. جملات تاکیدی و مثال‌هایی که اسکاول شین می‌آورد، می‌توانند الهام‌بخش باشند—مخصوصاً در زمان‌هایی که انسان نیاز به جهت‌گیری دوباره دارد.

اما از سوی دیگر، بخش‌هایی از کتاب حال‌وهوای انگیزشی‌ای دارند که ممکن است برای برخی خوانندگان، سطحی یا تکراری به‌نظر برسد. تأکید بیش از حد بر "قدرت فکر مثبت" یا "قانون انتظار" گاهی از پیچیدگی واقعی زندگی و شرایط انسانی فاصله می‌گیرد.

با این حال، کتاب را می‌توان نه یک نسخه‌ درمانی قطعی، بلکه نوعی دعوت به تأمل درونی دانست. دعوتی برای آشتی با قدرت کلمات، ارزش نیت، و اهمیت هم‌جهت‌کردن ذهن و عمل.

در نهایت، چهار اثر می‌تواند برای کسانی که به دنبال بازتعریف رابطه‌شان با خود و جهان هستند، نقطه‌ی شروعی الهام‌بخش باشد—اگر آن را با ذهنی باز و در عین حال منتقدانه بخوانند.
        

          بسیار زیبا بود و باعث شد با دیدگاه یونگ اشنا بشم و بهشون علاقه مند بشم  این کتاب درباره‌ی تأثیر عمیق مفاهیم یونگی بر درک ما از روان انسان، و به‌ویژه ارتباط بین ناخودآگاه و خودآگاهی، صحبت می‌کند. فریدا فوردهام به‌زیبایی نشان می‌دهد که چگونه مفاهیمی مثل «سایه»، «کهن‌الگوها» و «ناخودآگاه جمعی» می‌توانند در تحلیل رفتارهای فردی، رویاها، و حتی مسیر رشد شخصی ما نقشی اساسی داشته باشند.

خواندن این کتاب باعث شد با دیدگاهی تازه به درون خودم نگاه کنم؛ گویی یونگ درهای ناپیدای ذهن را برایم گشود و از من خواست که فراتر از ظاهر زندگی، به عمق روانم سفر کنم.
        

          این کتاب بیشتر از اینکه یه داستان خطی باشه، یه سفر ذهنیه. جولایی مثل همیشه تاریخ و خیال رو قاطی می‌کنه و نتیجه‌اش یه رمانیه که مدام بین واقعیت و وهم در رفت‌وآمده.
داستان ریتم کندی داره، اما همین کندی باعث می‌شه آدم فرصت کنه به مفهوم‌هایی مثل مرگ، جاودانگی و حافظه جمعی فکر کنه. بعضی جاهاش به شدت فلسفی می‌شه، بعضی جاها شاعرانه.
به نظرم نقطه‌ی قوت جاودانگان اینه که سوال‌های جدی درباره بودن و موندن مطرح می‌کنه، نه اینکه فقط سرگرمت کنه. اگه دنبال رمانی هستی که بعد از بستن کتاب هم ذهنت مشغولش بمونه، این انتخاب خوبیه.
اگر فضای مشابهه و داستان شبیه رو بخواید میتونین کتاب هفت جن رو بخونین...
        

          دوتا داستان اخر اینجوری بود که خب بیا و یه درسی بگیر و سعی نکن ذهن کسی رو بخونی شاید چیزی که دیدی کامل نبوده
«مردی که دو پای چپ داشت» = طنز کلاسیک، قصه‌های بامزه، یه عالمه لبخند. 😄📖
        

          با صدای آرمان سلطان زاده گوش دادنش بسی لذت بخش است
        

          نویسنده خلاقیت بالایی داره و موضوع کتاب بسیار جدیده 
اگر به موضوعات فرازمینی تمایل دارید این کتاب رو پیشنهاد میکنم ولی خب اونقدری خوب نبود که باقی جلد های این سری رو بخونم
        

          نمیشه گفت راضی نبودم ازش ولی در کل مثل کتاب بیشعوری بود و خب در نهایت تلاش میکرد رازهایی رو عنوان کنه وه یک فرد تسلط گرا ازش استفاده میکنه
        

          بسیار کتاب جذاب و سودمندی برای والدین یا زوج هایی هست که دور و برشون ادمی دارن با شخصیت متقابل 
شخصیت متقابل یعنی درون گرا یا برون گرا 
با مثال های و توضیح حس افراد درونگرا کمک میکند تا به یکدیگر نزدیک شوند فصل ده ان بسیار مناسب برای زوج هایی است با دو شخصیت متفاوت
        

          بسیار جذاب و دلنشین و شیرین بود
خاطره نویسی با پس زمینه ی آموزشی و همچنین ترغیب کننده برای دیدن فیلم ها و سریال ها
        

          چقدر سرنوشتش شبیه پخمه (عزیز نسین )بود
        

          من دارم صوتی اش رو گوش میدم و آقای ایوب آقاخانی خیلی خوبهههههههه
حتما حتما حتما گوش بدید این گویش رو
        

          عالی واقعا ایگنیشز شخصیت باهوش و ضد اجتماعی داره
کاملا در دنیای خودشه قطعا هر ادمی دوست داره یک روز رو مثل ایگنیشز بی توجه به هرچیز دیگه ای هرجور که خودش درست میبینه بگذرونه حتی اگر تهش کارش به دیوانه خانه برسه
        

          یه برگه و خودکار اماده کردم تا هر انچه که دوست داشتم رو نت بردارم و بعد از این کتاب  برم سراغشون ولی فقط تک و توک نام برده و برخلاف تفکری که برام پیش اومده بود تک تک کتاب ها رو نام نمیبره و خلاصشون نمیکنه بلکه فقط یکنوع دعوت به کتاب خونی و خاطرات نویسیه
        

          چهار سال بعد از کوری اتفاقی می‌افتد که مربوط به زن پزشک است.
منتهی با نقش اولی یک کمیسر و مردم یک شهر داستان بر محور نارضایتی از دولت و ترفند های وزرا و مقامات کشور برای خلاصی ازین مخمصه است.
        

          عزیز نسین رو از کتاب های مامانم میشناسم و دوستش دارم 
طنز تلخی که داره همیشه برام آشنا بود. و حتی توی این کتاب خودمونی بودن لحنش و اینکه زرق و برق و از بالا نگاه کردنی وجود نداشت ..
اینکه بتونی از بین مردم موضوعی پیدا کنی که براشون تازگی داشته باشه بخندن و حتی لذت هم ببرن سخته
نمیدونم واقعی بود داستان یا نه ولی خدایی طرف دیگه خیلیییییی پخمه است :)
        

          احساس خوبی راجع به تموم شدنش ندارم چون حس میکنم هنوز کلی چیز های متنوع هست که این کتاب میتونسته راجع به حلزون ها بهم بده و از من دریغ کرده..