توقع بیشتری از آگاتا کریستی داشتم و بخش اعظمی از کتاب حوصله سر بر بود.
        

          این تنها کتابیه که از آگاتاکریستی خوندم و انقدر بد و حوصله سربر بود که دیگه شوقم برای کتابهای جنایی از بین رفت اول اینکه قرار بود از روی مدل بازی پاسور افراد بفهمن کی قاتله که خیلی به نظرم تخیلیو مسخره بود:/
و اینکه چهارصد صفحه طول کشید تا ده صفحه آخر مشخص بشه چی به چی بوده کی قاتل بوده درکل خیلی حوصله سربر بود
        

          ۱. بعد از خوندن یه عالمه از کتابهای آگاتا کریستی یادگرفتم اصلا بهش اعتماد نکنم.
۲.مثل همیشه معمای جذابی داشت که خب منم گول سرنخ‌هایی که تو قصه گذاشته بود رو خوردم و مظنونم را انتخاب کردم با این که میدونستم قرار نیست درست باشه.
۳. نسبتا به چند اثر قبلی ضربآهنگ کندتری داشت، حتی نسبت به پنج بچه‌خوک و یه اثر خانم‌مارپل که بازخوانی پرونده های قدیمی بود.

به دلم‌نَشست، صرفا هم به خاطر نداشتن کتاب صوتی انتخابش کردم.
خلاصه  کتاب های خیلی بهتری از کریستی برای خوندن هست.
        

          من فایل این کتاب رو خوندم و خوب اصلا کتاب جالبی نبود و خیلی حوصله سر بر بود و من این کتاب رو نصفه ول کردم ، کتابی نبود  که من بگم جنایی بود و یا نبود ، یه کتاب مسخره بود که فقط وقت آدم رو حدر میداد و من دوست نداشتم  ، شاید یکی بگه من این کتاب رو دوست دارم و شاید یکی مثل من بگه خوب نبود یه جورایی حوصله سر بر بود ، شاید کسی دوست داشته باشه . 
نمی خوام بگم سلیقه ایه ، چون شاید برای همه کسل کننده باشه و شاید بعضی ها دوست داشته باشن ، در کل پیشنهاد نمیکنم .
        

          اولین حضور باتل، سرهنگ ریس و از همه مهم تر... کاراکتر محبوبم و کاریکاتور خودِ آگاتا کریستی، خانم اولیور عزیز!
جزو هوشمندانه ترین و جذاب ترین داستان های آگاتا کریستی.
        

          مشابه کتاب‌های دیگه، چند جنایت کاملا بی‌ربط در یک نقطه به اشتراک می‌رسند و بعد از آن  سرنوشت آن‌ها در هم تنیده می‌شود. هرکول پوآرو مثل همیشه با قدرت ذهنی قوی، نشانه‌ها را کاملا تفکیک میکند و..... مثل همیشه، کنار هم قرار گرفتن لایه‌های مختلف، به شدت داستان رو جذاب کرده بود. 
        

          شروع به شدت کسل کننده و طولانی
        

          ماجرای جنایی جالبی بود اصلا نمیشد قاتل رو حدس زد
        

          یکی از بهترین هایی که از آگاتا کریستی خوندم
        

          دهمین کتاب تابستان ۱۴۰۴ و همچنین هفتمین کتابی که از آگاتا کریستی خوندم*
برای من، یک تجربه‌ی بی نظیر بود و یکی از بهترین آگاتا کریستی‌هایی که خوندم. امتیاز پنج، کمی متعصبانه‌ست، اما پایان رکب‌زننده و بی‌نظیر، پیچیدگی و پِیرنگ داستان ضعف‌هاشو می‌پوشونه.
خب، اول اینکه نمی‌تونستم از گوش کردنش دست بردارم و از اونجایی که زندگیم کلاً روی دور تند جریان داره، اکثر قسمت‌هاش روی ۱.۵ یا ۲ بود و حتی چندتاشو با ۳x گوش کردم و برای همین انقدر زود تموم شد. صداگذاری‌ها و پس‌زمینه و همه چیز بی‌نظیر بود، هر شخصیت صدای خاص خودشو داشت و برای بار ۲۲۱ اُم توصیه می‌کنم صوتیشو گوش بدید.

ایده‌ی کلی: شخصی به اسم شیتانا(فکرمی‌کنم اینطوری نوشته بشه) که به خاطر شخصیت و چهره‌ی وهم‌انگیزش به شیطان می‌نموده، یک مهمانیِ عجیب ترتیب می‌ده اعم از چهار کارآگاه و چهار آدمی که شیتانا به شخصه فکر می‌کرده جنایتکارن (بی‌نظیر بود). هرکول پوآرو هم که لازم نیست بگم، از همون اول نقش پررنگی داشت.

شخصیت‌پردازی: انقدر محشر بود که ممکنه خودتون از شدت جزئیات خسته بشید، اما طرفدارهای آگاتا و اونایی که با کتاباش آشنایی دارن می‌دونن این یه چیز طبیعیه. فرعی‌ترین شخصیت‌هاروهم به راحتی می‌تونید توی ذهنتون تجسم کنید.

و البته خانم کریستی، در هر لحظه از کتاب بهتون رکب می‌زنه و به غیر از معمای اصلی، معماهای دیگری هم در پیِ داستان اضافه می‌شن که بی‌جواب نمی‌مونن و خب، برای من سوالی نموند.

ضعف کوچولوی کتاب: جزئیات واقعا زیاد بود، که این کمی اذیتم کرد اما دقیقا به خاطر همین این از اون داستان‌هاییه که شما می‌تونید خودتون رو جای کارآگاه بذارید و همه‌ی اطلاعات در اختیارتونه(البته سعی نکنید کار سختیه).