اگر میخواهید حالتان خوب بشود، از خواندن این کتاب شک نکنید، البته من ترجمه دیگری را خوانده ام
        

          من این رمان رو با ترجمه‌ی پیمان خاکسار خوندم و لذت بردم
        

          کتاب خیلی عجیبی بود. نه می‌تونستم باهاش ارتباط بگیرم و نه می‌تونستم رهاش کنم!!
در کل کتابی نبود که بخوام یک‌بار دیگه بخونمش. هرچند که بعضی جاهاش خیلی خندیدم.
        

          چقد شخصیت ایگنیشس تو مخ بود 😅😅
کتاب جالبی بود
        

          اگر حوصله خواندن ناطوردشت را داشتید این کتاب را هم می‌توانید بخوانید. 
شخصیت اصلی اتحادیه ابلهان قرار است کلی حرصتان را در بیارد و به صورت خیلی پر رنگ حماقت‌هایمان را یادآوری کند. 
        

          چند سالی است که ترجمه‌های پیمان خاکسار فروش خوبی دارند. شاهدش چاپ‌های چندباره‌ی ترجمه‌های اوست که در بازار کم‌رونق کتاب به چشم می‌آید. خاکسار روی نویسنده‌های مشهور و کتابهای مهم‌شان دست نمی‌گذارد. بااین‌حال، داستان‌هایی انتخاب و ترجمه می‌کند که به مذاق خواننده‌ی ایرانی خوش می‌آیند. از داستان بلند عامه‌پسند، که در زمان انتشارش بوکوفسکی هنوز نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ای برای ایرانی‌ها نبود، تا ترجمه‌ی رمان جزء از کل نوشته‌ی استیو تولتز که پیش‌تر کسی از این نویسنده‌ی استرالیایی چیزی به فارسی ترجمه نکرده بود. خاکسار در گفت‌وگویی با مجله‌ی تجربه می‌گوید: «من از نویسنده‌ای که در کارش جنون باشد خوشم می‌آید». اگر شما هم از این نویسنده‌ها خوشتان می‌آید، این کتاب‌ها را بخوانید: 
«سوختن در آب، غرق شدن در آتش»، چارلز بوکوفسکی /
«عامه‌پسند»، چارلز بوکوفسکی /
«هالیوود»، چارلز بوکوفسکی / 
«یکی مثل همه»، فیلیپ راس / 
«باشگاه مشت‌زنی»، چاک پالانیک / 
«سومین پلیس»، فلن اوبراین /
«بالأخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم»، دیوید سداریس /
«مادربزرگت رو از این‌جا ببر»، دیوید سداریس /
«اتحادیه‌ی ابلهان»، جان کندی تول /
«برادران سیسترز» ، پاتریک دوویت / 
«اومون را»، ویکتور پلوین / 
«شاگرد قصاب»،  پاتریک مک‌کیب /
«پسر عیسی»، دنیس جانسون / 
«جزء از کل»، استیو تولتز / 
«توانه‌ی برف خاموش»، هیوبرت سلبی جونیور /


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
        

          رولینگ استون:”اتحادیه ابلهان تقریبا همه جا نقد شده و تمام منتقدین هم عاشقش شده اند.استثنائا این بار همه حق دارند.”
این کتاب توی بهترین شکل خودش هست و بهتر از این نمیتونست باشه؛اگر به کمدی علاقمند باشید.
        

          تا ۱۰۰ صفحه ابتدایی همه چیز خوب بود ولی یک دفعه همه چیز بعدش خراب شد و متاسفانه این کتاب اون طوری که باید جلو نرفت و تقریباً به ۱۰۰ صفحه آخر که رسیدم فقط ورق می‌زدم تا تموم بشه  
        

          صحبت در مورد اتحادیه ابلهان با توجه به سرگذشت غریب نویسنده در هاله ای از  ندانم های بلاتکلیف خواهد بود.
این کتاب نثری بسیار غریب دارد. جنونی که پیمان خاکسار ترجمه کرده را می شود به راحتی لمس کرد.
تقریبا هر عبارتی که کاراکتر اصلی (ایگنیشس ج رایلی) بیان می کند، حال چه در قالب نوشته هایش و چه تعاملاتش با دیگران ، به گونه ای غریب اندیشیده و نگاشته شده اند و از آن غریب تر و عجیب تر فهمیده و درک می شوند.
به نظرم شیوه بیان و روایت را باید ستود و بسیار در آن غرق شد و لذت برد.
 اما در نقطه مقابل، داستانی که نویسنده نقل میکند چنگی به دل دنیای مفاهیم عمیق نمی‌زند و داستانی سطحی را بازگو میکند که نقص عضو جدی دارد و در پاسخ به سوال خب که چی؟ چه چیز برای گفتن و آموختن داری؟ هیچ جوابی به ذهن حداقل من نمی‌رساند مگر تجربه زندگی کاراکترهایی عجیب 
طنز و شیوه بیان داستان و حال و هوای کلی این کتاب طوری بود که واقعا هم میخواستم کنار بگذارمش و هم نمی‌توانستم از خواندنش دست بکشم.
یک جور اذیت شدن خوشایند که روان خواننده ام را قلقلک می داد.
        

          «اتحادیه‌ی ابلهان» جزو پنج کتاب مطرح  قرن بیستم با سبک و سیاق کمدی سیاه است که «جان کندی تول» آن را به نگارش در آورده است.
اهمیت این اثر را می‌توان در فضاسازی، طراحی شخصیت‌ها، عناصر روایی در ساختار کلی جهان اثر دریافت کرد.
شخصیت «ایگنیشس» که شخصیت اصلی این اثر است از جمله کسانی که کنش و واکنش را هم‌زمان در اتفاق‌ها و رویدادهای اطرافش از خود بروز می‌دهد. 
البته که در این راستا، لازمه وجود درام در آثار ادبی به وضوح مشخص است.
        

          اولشو خیلی با اشتیاق شروع کردم و دوسش داشتم ، اما تقریبا از ۳۰۰ صفحه به بعد داستانش به نظرم خسته کننده شد و نیازمند تغییر. رفتار شخصیت اصلی برام در عین رو اعصاب بودنش جالب بود. اخرشو دیگه حوصلم نکشید بخونم وگرنه دوست داشتم ببینم چی میشه😂😭
        

          داستانی طنز  در مورد یک پسر تحصیل کرده و بیکار
که به همراه مادرش زندگی میکنه و به علت جهان بینی 
متفاوتش نسبت به ساختارهای حاکم به جامعه همیشه دچار دردسر میشه و موقعیت های طنزی رو به وجود میاره.
کتاب در واقع نقد همین ساختارهای موجود در جامعه ست که برای همه تبدیل به یک امر عادی شده اما از نظر یک آرمانخواه سر و کله زدن با یک ساختار جاهلی..
ترجمه کتاب هم بسیار روان و درجه یکه..
        

          خواندنی...
        

          واقعا کتاب خوبی بود یک شخصیت به شدت تعجب برانگیز که هر لحظه منتظر یک خرابکاری جدید ازش هستی 
گاهی به شدت اعصاب خورد کن گاهی ترحم برانگیز و دوست داشتنی عمری باشه دوباره میخونمش
        

          ایگنشس در رمان انگار یک تکه از پازل ناجوره که به هیچ قسمتی چفت نمیشه.واقعا کندی جامعه آمریکا رو عالی به تصویر کشیده یه عده ابله که ادعا میکنند ولی کار به عمل میرسه یک مشت ابله هستن و همه چیو تقصیر کمونیست و غیره میندازن.
        

          قبلا اینجا یه گزینه هم بود که نخواهم خواند.
حدود سی چهل صفحه از کتاب رو خوندم.
بی‌مزه بی محتوا و کسل کننده
نمیدونم چرا جزو لیست کتاب‌های خوبه همیشه؟
🤔🤔🤔
        

          کتابی دیگر از فهرست دیوانه های پست مدرن. 
کتابی متفاوت که نشان دهنده نسل یاغی دهه هفتاد آمریکا است. 
حیف که نویسنده اش نتوانست بار زندگی را تا انتها تحمل کند.
        

          کتابی طنز ولی نه چندان، در نقد تاریخ آمریکا و تسلط و روایتهای کلیسا... کتابیست خلاف آنچه در مقدمه آمده و برای خواننده ی ایرانی چندان خنده دار نیست ولی روایت مرد فوق لیسانس و تنل و چاقیست که با مادرش و با درآمد حاصل از مستمری بگیری روزگار میگذراند و دونکیشوت وار فکر میکند و صبح را شام میکند و در هیچ کاری پاگیر نمیشود. در کل کتابی نیست که خواندنش را توصیه کنم
        

          جان کندی کتاب اولش را نوشت، یک شاهکار بود اما ناشران آمریکایی چاپش نمی کردند. جان با دود اگزوز ماشین خودکشی کرد.
اما این پایان راه کتابش نبود، مادرش با سماجت زیاد کتاب را چاپ کرد تا بقول ویراستار کتاب همه بفهمند اتحادیه ابلهان در واقع ناشران آمریکایی بودند که این کتاب را چاپ نکزدند.

این کتاب شاهکاری در شخصیت پردازی قهرمان های چلمن و منفور است، طنز مستتری در متن دارد و روایتی از یک چلمن واقعی.
کتاب را با نشر چشمه و ترجمه ی پیمان خاکسار بخوانید
        

          بار اول که خوندمش، فکر کردم چه ننر! و گفتم دیگه نمی‌خونمش.  ولی وقتی با طنزنویسی و اصولش آشنا شدم، فهمیدم این داستان خیلی هم درسته!
نویسنده خیلی خوب تونسته یه عالمه شخصیت رو بهم ربط بده. انگار تو جهان فقط همین شخصیتا هستن و اتفاقا حول محور اونهاست. طنز موقعیت درجه یکه. شخصیت‌ها خوب پرداخته شدند. بار دوم خوندنش مزه باحال‌تری داره!
البته من ترجمه آقای پیمان خاکسار رو خوندم که خیلی خوب بود.