بریده‌های کتاب Zeynab Dayyani🇮🇷🇵🇸

اگر مادربزرگ و السا مجبور می شدند این ها را برای کسی که از موضوع هیچ اطلاعی ندارد،تعریف کنند،آن شخص به احتمال زیاد متوجه حرف های آن ها نمی شد.بعد قابل فهم بود اگر آن فرد از آن ها می پرسید،پس با این حساب «نادان»چه می شود؟چون السا و مادر بزرگ اغلب مواقع سایرین را نادان خطاب می کردند. و البته این یک سوال احمقانه می بود،چون هر کس می داند که نادان ،نادان است دیگر.

...یک جانور وحشی کمی ابله تر از ابله است،ولی لزوما احمق نیست،با وجود این کمی لجباز تر از مثلا یک آدم دست و پا چلفتی است.ولی به هیچ وجه یک موجود آشغال محسوب نمی شود،این بدترین نوع جانور وحشی است.و البته به کله شقی یک همه چیز دان هم نیست،که هم آشغال محسوب می شود،هم احمق.

پکس می دانست حق با اوست.به دنبالش از بین علف ها بیرون آمد.بریسل،رانت را صدا کرد که در حال تماشای موش های صحرایی سرگردان بود. رانت حتی گوش هایش را هم به سمت بریسل نچرخاند. تازه پکس فهمید؛او نمی تواند بشنود.

هیچ کس تا به حال به من نگفته که یک عروس دریایی نیشش زده است. پس ممکن است کسی که عروس دریایی نیشش زده و من اورا میشناسم ،به من نگفته باشد. شاید نگفته ،چون نمی توانسته. شاید نگفته ،چون مرده. شاید نگفته، چون بخاطر نیش عروس دریایی مرده.

چشم هایم را بستم و تا پنج شمردم.وقتی تمام شد، فکر کردم همین حالا عروس های دریایی 23 نفر را نیش زده اند.

-سرکار،اگه این دو تا نمی رفتن وسط جادّه سطل آشغال رو جابجا کنن حتما یه تصادف زنجیره ای میشد اینجا.حموم خون راه می افتاد!

...همه کسانی که توی صف ایستاده بودند به حلقه گلشان رسیدند الّا من بیچاره که نمی توانستم قدم از قدم بردارم. حتّی پتروس فداکار خارجی هم حلقه گل به گردنش افتاد ولی نصیب من نشد؛ حتما یک جای کارم گیر داشت...

... گفت:((میووو؟))جوری که انگار داشت سوال می پرسید.من در جوابش نگفتم میووو.اصلا هیچی نگفتم. چشم هایم را بستم و تا ده شمردم.وقتی چشم هایم را باز کردم،باز هم آنجا بود. ...پرسید:((پاستیل بنفش داری؟))

...پوست تخمه کف هواپیما نریزین.وسط راه هم جایی نمی ایستیم.هر کس می خواد بره گلاب به روتون دست شویی،همین الان بره.)) نانا داد زد و گفت:((وا...!من که کمربند ندارم؟تازه شم،تخمه هم یادمون رفت بیاریم که!)) توریا کومار گفت:((من کش شلوارم را محکم کرداهه.کمربند نداشتاهه.))...

-نذاشتی شهید بشم ها. می خندم: -حالا بیا و خوبی کن.بی چاره!از دهن اژدهای مرگ نجاتت دادم.حالا این عوض تشکرته؟

جواب دادم:سلام...دهه...تو چقدر زود رسیدی!بیا این هم گلای سهمیه امروزت...دیگه مجبور نیستم بچسبونم رو در اتاقت!بیا مال تو.

ارمیا این بار بدون اینکه کسی هلش بدهد، فقط برای اینکه حال حرف زدن نداشت چشم هایش را بست و پدر را با بعد از ظهر جاده و افکار بی انتها تنها گذاشت...