بریده‌های کتاب فاطمه ارجمند

روزی که مادرم برای هماهنگ کردن برنامه‌ی سفرشان، به اینجا زنگ زده بود، گفت: «چطوری داری دووم می‌آوری؟» «دارم سعی می‌کنم.» «خب. این سوالیه که ممکنه همه اون شب ازت بکنن.» سعی می‌کنم هر روز سعی می‌کنم. حالا این تنها چیزی است که می‌دانم. این زندگی من است. من سعی می‌کنم.

خودت را بیشتر نقد کن .به مشاهدات درونی خودت با همان تردیدی نگاه کن که به ادعاهای افراد غریبه نگاه می کنی .سخت گیرترین منتقد خودت باش .

تصور خیلی ها از سفر ،رفتن به جایی بسیار دور است .در حالیکه گاهی وقت ها همین نزدیکی ها هم اتفاق های خوبی می افتد .وقتی خود "سفر" در ذهن اصالت پیدا کند ،حتی یک جابه جایی یک روزه هم می تواند حال آدم را بهتر کند.

پذیرش داستان خود و دوست داشتن خود در جریان داستان شجاعانه ترین کاری است که می توان در تمام عمر خود انجام داد .

تصمیم بهتر ،تصمیمی است که موجب می شود در خصوص نحوه ی تصمیم گیری خود احساس بهتری داشته باشیم و به نتایج بهتری دست پیدا کنیم .

صدای آیفون بلند شد ،تصویر های کوچک فن آوری دیجیتال حسنش این است که عکس دختر پیرزنه را برایم قاب گرفته بود .حسن این تکنولوژی این است که می توانی راحت به کسی بی آن که بداند نگاهش می کنی نگاه کنی .بدون آن که ،تازه اگر هم بخواهد ،بتواند به تو نگاه کند .

گاهی احساس می کردم که رابطه حسین با علی اکبر فقط رابطه یک پدر و پسر نیست .رابطه یک باغبان با زیباترین گل آفرینش است .رابطه ماموم و امام است .رابطه مرید و مراد است .رابطه عاشق و معشوق است .رابطه محب و محبوب است و اگر کفر نبود می گفتم رابطه عابد و معبود است .

باید بدانیم که عشق شرافتمندانه به خویشتن با خودخواهی فرق دارد : عشق به خویشتن یعنی احساس صحیح احترام به خودمان .

اگر واقعا می خواهی به نتیجه برسی باید متعهد باشی و یکبار برای همیشه این را به خودت بقبولانی که این تو هستی که زندگی ات را به اینجا رسانده ای .زمانش رسیده که آن انحراف را متوقف کنی .تمامش کن .

چندین بار که الیزابت در پارک قدم می زد به طور ناگهانی آقای دارسی را دید .او احساس کرد که بد شانسی بزرگی است که دارسی باید جایی بیاید که هیچکس دیگری نمی آید و برای اینکه دیگر چنین اتفاقی پیش نیاید مراقب بود به دارسی نگوید که آنجا خلوتگاه مورد علاقه اوست .چون امکان داشت بار دوم هم به طور اتفاقی همانجا همدیگر را ببینند و این خیلی عجیب بود !

همان چیزی شوید که اکنون دلتان می خواهد و یقین داشته باشید که به آن تبدیل خواهید شد .تنها چیزی که عمل را از واقعیت جدا می کند کمی گردش کاینات است .

هیچ حد و مرزی میان انسان‌ها وجود ندارد. برای اینکه دختر، دوست، رئیس، همسر، مادر و یا... خوبی باشید تنها یک مسیر و روش درست وجود ندارد. در این دنیای بزرگ راه های درست زیادی برای رسیدن به هدف مورد نظر شما وجود دارد و زیبایی وابسته به تفاوت هاست.

پر بازده بودن به معنی اتمام فهرست بلندی از کارها نیست. بازدهی به معنی مشغول بودن نیست. بلکه به معنی تمرکز روی فعالیت های ارزشمند برای بدست آوردن اهدافتان است.

به راحتی می‌توان استدلال کرد که عکاسی،خودشیفتگی است: میل ناشی از خودشیفتگی موضوع که می‌خواهد تصویر خود را حفظ کند و ببیند و میل ناشی از خودشیفتگی عکاس که می‌خواهد جهان را با دید شخصی خود ثبت کرده و به دیگران نشان دهد.

قبلا می‌شد به یادگیری نگاهی تفننی داشت و به همان آموخته های قبلی اکتفا کرد اما حالا به وضعیتی رسیده‌ایم که ناچار از یادگیری هستیم. برای دوام آوردن در این اوضاع کمبود منابع و افزایش رقابت ها باید به یادگیری اتکا کنیم و چنین ضرورتی از نظر من بسیار مثبت و سازنده است.

ما دنیایی بر اساس طراحی خودمون می سازیم که کسی توان ورود به اون رو نداره مگه اینکه خودمون دعوتش کرده باشیم

از نظر من همه چیز به خود شخص بستگی داشت . اگر فردی طینت پاکی داشته باشد، در هر شرایطی پاکی و مهربانی خود را حفظ می کند حتی اگر در شهری باشد که داعش بر آن حکومت می کند .

دغدغه اصلی فلسفه زیر سوال بردن و فهمیدن اندیشه های بسیار شایع و رایجی است که همه ما هر روز آنها را بدون تامل به کار می بریم.

لازم است که دست کم برای مدت کوتاهی زندگی را از تن مان بکنیم و به نزدیک ترین رخت آویز دم دست مان آویزان کنیم؛ البته به شرطی که هوا بارانی نباشد وگرنه بلافاصله دل مان برایش تنگ خواهد شد.

اگر شهرها رنگ داشته باشند، آن چنان که ابیانه‌ی ایران سرخ است و شفشاون مراکش آبی و میکونوس یونان سفید. آمالفی شهری ست که رنگی از لیمو دارد. پیچیده در عطری ملایم بر شیب‌های سنگی که به آبی دریا می‌رسد. در آمالفی همه چیز گره خورده با لیموست و اصلا تجربه‌ی زندگی در دل باغ‌های لیمو مرا به اینجا کشانده وگرنه مدیترانه در پالرمو هم زیبا بود.