در این نمایش نامه "مامان بزرگ "از آپارتمانی که در آن با دختر تهی مغز و داماد منفعل خود زندگی می کند، بیرون رانده می شود و جای او را مردی جوان  پر می کند .مامان بزرگ گرچه جسمی فرسوده و درهم شکسته دارد، گیراترین و  داناترین چهره این نمایش نامه است .وی دید روشنی از تاریخ دارد و قادر به  درک و همدردی با دیگران است، اما در مرد جوان نشانه هایی از ارزش معنوی،  احساس و عمق اندیشه نمی توان سراغ گرفت .در این نمایش نامه، اگر مرد جوان  نماد ارزش های سطحی و مامان بزرگ نماد ارزش های واقعی و اصیل محسوب گردند،  مفهوم داستان روشن می شود .