بریده‌های کتاب Hermione

_گاهی اوقات عشق میتونه یه نفرین باشه. یه زندان؛ یا حکم اعدام.

《هيچوقت قرار نیست به کشت عادت کنی. اما میفهمی که یه امر واجبه‌》

بارها و بارها از خودم می‌پرسم که ماری، عزیز من، کجایی؟ [از دفتر خاطرات پس از مرگ_داس مایکل فاردی..؛]

مرگ باید وجود داشته باشد تا زندگی، معنا یابد؛

هربار که فکر می‌کنم بدترین روز زندگی ام را تجربه‌ کرده ام، یک روز دیگر برنده می‌شود:/

《من همیشه زخمی هستم. همیشه تا حدودی درهم شکسته هستم.....》

پس هر کجا شعله ای باشد، سایه ای هم هست.

به نظر من همه بیگناه هستند؛ حتی گناهکاران همه آدم ها گناهانی دارند و با این حال همه شان خاطره ای از معصومیت کودکی را به یاد دارند فرقی نمیکند چند لایه زندگی دور آن پیچیده باشد. انسانیت بیگناه است؛ انسانیت گناهکار است و هر دو حقایقی غیر قابل انکارند.

قدرت، به تنها بیماری جامانده آلوده است: ویروسی به نام بشر.

تکاپوی خلاقانه ی بی پایان ما چه فایده ای دارد اگر این کلاف با حرکت دستی به انتهایش برسد؟

شاید همه ی ما باید گاهی‌اوقات قوانین را به نفع خودمان تغییر دهیم...

دریا، وقتی که می خندید، آرام موج بر می داشت، ولی وقتی به هم می ریخت، می توفید و خودش را به صخره ها می کوبید. دریا بود دیگر.

تو خداحافظی کردی و من تا نفس داشتم گریه کردم....