بریده‌های کتاب فاطمه محمدی

گفت : «نتونستم جلوی خودم رو بگیرم» رزا جوابش را داد . خم شد تا صورتش را ببیند:« دربارهٔ چی حرف میزنی مکس؟». «من..» سعی کرد تا جواب دهد .« وقتی همه جا ساکت شد رفتم توی راهرو و پردهٔ اتاق نشیمن به اندازه یه شکاف باز بود... تونستم بیرون رو ببینم،نگاه کردم، فقط برای چند ثانیه» بیست و دو ماه بود ک بیرون را ندیده بود ...

ما از ترس طرد شدن مدعی شدیم کسی هستیم که نبودیم ...

روی زمین دراز کشیدم ،چشم هایم را بستم و تمرین مردن کردم،اما سیمان سرد بود و ترسیدم مریض بشوم .

ماهی سیاه کوچولو گفت : «شما زیادی فکر میکنید ،همه‌اش ک نباید فکر کرد.راه که بیوفتیم ترسمان به کلی میریزد .»

آنهایی که در دنیا زیاد زجر کشیده‌اند ،ماسکی روی صورتشان زده‌اند ،آنهایی که زیاد گریه و به همان اندازه زیاد ناله میکنند ،اصلا نمی‌دانند درد چیست .

من همیشه زندگانی را به مسخره گرفتم ،دنیا،مردم همه‌ش به چشم یک بازیچه ،یک ننگ، یک چیز پوچ و بی معنی است .

« میج،میدانی مشکل این است که انگار همه یک جورهایی عجله دارند .مردم معنا و مفهومی برای زندگیشان ندارند، پس بیست و چهارساعته دنبالش می دوند. اتومبیل جدید ،خانه جدید ،شغل جدید.و متوجه میشوند این ها هم بی معنی و پوچ‌است . و دوباره می‌دوند و می‌دوند.»

« ما آدم نیستیم رسول .بردنمون تهِ ته سیاهیه نشون‌مون دادن و آوردنمون زمین. ما از جهنم برگشته‌ایم.»

«میچ،حقیقت این است که اگر چگونه مردن را یاد بگیری ،چگونه زیستن را نیز فرا خواهی گرفت .»

پذیرای امواج عشق باشیم .ما فکر میکنیم استحقاق و ظرفیت عشق را نداریم .فکر میکنم اگر اجازه دهیم عشق در ما نفوذ کند،خیلی حساس و مهربان خواهیم شد.ولی خردمندی به نام لِوین چه خوب این مطلب را گفته که: «عشق تنها عمل عقلانی منطقی است»

در تاریکی و شبه که هر زندگی، هر چیز معمولی یه حالت مرموز به خودش می‌گیره تمام ترس‌های گمشده بیدار میشن. در تاریکی آدم می‌خوابه اما میشنوه،خود شخص بیداره و زندگی حقیقی اونوقت شروع میشه ....

فقط یک گناه در دنیا وجود دارد و آن هم دزدی است ،وقتی که دروغ بگویی ،حق دانستن حقیقت را از دیگری دزدی کرده ‌ای .

به یاد حرفی افتادم که معلم من آن سال تابستان درباره ی ایرانی ها گفته بود. او معتقد بود ایرانی ها با لب خندان و زبان چرب و نرم خود در حالی که دست نوازش بر سرت میکشند با دست دیگرشان جیب تو را خالی میکنند این حرف را به بابا گفتم او در جواب گفت : معلم من از آن افغانیهای حسود است و به ایران حسودی می کند. چــرا که ایران دارد به یکی از کشورهای پیشرفته آسیایی تبدیل می.شود. در حالی که اکثر مردم دنیا حتی نمیدانند افغانستان در کجای این کره ی خاکی قرار دارد».

اضطراب و هول و هراس و میل زندگی در من فروکش کرده بود،از دور ریختن عقایدی که به من تلقین شده بود آرامش مخصوصی در خودم حس می‌کردم تنها چیزی که از من دلجویی می‌کرد امید نیستی پس از مرگ بود.

روی تنه درختها نباید چیزی نوشت اما با این وسوسه چ میتوان کرد ک نوشته ها روی تنه درختان می مانند.

همه چیز مرده ،هرجا را نگاه کنی جز نعش نمی‌بینی.فقط یک مشت آدم مانده‌اند و دورشان جز خاموشی هیچ نیست،این است دنیا .

انگار وقتی فکر میکردم دارم پیشرفت میکنم ،در حال سقوط بودم و واقعیت همینه .در نظر مردم بالا میرفتم ،ولی به همون اندازه داشتم از زندگی دور میشدم ،و حالا همه چیز تموم شده و فقط مرگ برام مونده.

تو خونه رنده کردن پیاز با منه هم سبک میشم هم پیازا رنده میشن :)

فک کردم قراره تا ابد با هم بمونیم فقط من اینجوری فکر میکردم ؟ :)

بعد با یک دنیا غم ادامه داد : آدم اگه کسیو نداشته باشه کارش ساخته‌س. حالا هرکسی که باشه ،باید یک نفر رو واسه خودش داشته باشه ،وگرنه نابوده .بیچاره‌س و حتما از بین میره.