سگ بیچاره
        

          داستان‌های عجیب و غریبی داشت...
        

          کتاب دارای پایان های شوکه کننده و جالبی بود .
کتاب چند بخش متفاوت بود که روح طغیان گر و قسمت تاریک انسان در برخی از موارد بسیار جلوه گر میشد .
به شکل کلی نگاه هدایت به انسان و جسم بشری  بسیار تاریک بود و یادآور این موضوع که انسان سعی دارد که خود را توجیه کند که جسمی با ذات خوب است اما در آخر به سوی خواسته های تاریک و مادی خود بدون توجه به دیگری گام برمی‌دارد. 
        

          استاد هدایت که نیازی به معرفی ندارد و این کتاب هم یکی از بهترین کتابهایی است که نوشته
        

          فقط می تونم بگم خواندن یک بار این کتاب هیچ فایده ای نداره. غرق در فضای عجیب داستان های این نویسنده...
۰۲/۵/۱۴
        

          لذت‌بخش‌ترین قسمت خوندن کارهای هدایت برای من زبانشه. با فارسی هفتاد/هشتاد سال پیش اینقدر راحت داستان رو جلو می‌بره که شگفت‌زده می‌شم. (اینو احتمالاً تو هر ریویویی که برای هدایت بنویسم می‌گم)
داستان «تخت ابونصر» خیلی برام عجیب بود و اصلاً انتظار همچین ایده‌ای رو نداشتم. از «تجلی» هم خیلی خوشم اومد. احساس زیادی داشت و این شکلی که درگیری و مسئله‌ی شخصیت رو نشون داده خیلی برام تأثیرگذار بود.
        

          زمانی که این کتاب رو خوندم حس می کنم برام زود بود ولی از خوندنش لذت بردم و بنظرم جزو آثار خوبِ هدایت هست


        

          کتاب سگ ولگرد ، نوشته‌ی صادق هدایت 
از چند داستان کوتاه مختلف تشکیل شده بود که عنوان کتاب‌مربوط به داستان اولش بود . 
اول نقدی به نشر جاویدان کنم که خود کتاب‌ سر جمع ۱۴۰ صفحه می‌شد ولی کتاب حدود ۱۰ ۱۵ صفحه به تبلیغات خودش اختصاص داده بود که تقریبا دزدی محسوب‌ می‌شه .
با توصیفاتی که از هدایت شنیده بودم و جملات قصاری که جاهای‌مختلف ازش خونده بودم توقع داشتم خیلی فضای تلخ و سردی توی‌کتاب حاکم باشه ولی اینطور‌ نبود. هدایت لطافت و احساسات خاصی داشته . همه چیز‌رو خیلی خوب درک می‌کرده.  گاهی اوقات پیش‌میاد تو اینستا به یک سری خاطرات کودکی مشترک می‌رسیم،  یا یک عادت جمعی داریم که ازش زیاد صحبت نمی‌کنیم.  هدایت کلی از این عادت ها تو چنته داشت و خوندن این بخش ها برام خیلی‌لذت بخش بود . فکر‌ می‌کنم لقب بهترین نویسنده‌ی دوران خودش ، برازنده اش باشه . ساده و با جزئیات از چیزهایی حرف می‌زد که کمتر‌می‌شنویم.  من از این کتاب بسیار لذت بردم . می تونه احساساتی رو در شما بیدار کنه که مدت ها فراموشش کرده بودین .
خوندنش رو پیشنهاد می‌کنم.
        

          هیچ وقت از خوندن کتابی، تاکیید میکنم, هیچ کتابی، انقدر پشیمون نبودم. هیچ وقت.
        

           کتاب سگ ولگرد کوتاهه آنچنان زیاد نیست و همونطوری که بیان شده جناب بزرگ علوی با هدایت دوست بوده و همونطوری که بزرگ عروی در کتاب چشم هایش نقش فرنگیس و داشته در کتاب سگ ولگردم هدایت نقش سگ و داشته و (  که هدایت گیاهخوار بوده از خانواده ی ثروتمند بوده و در جامعه سنتی زندگی میکرده) این کتاب سگ ولگرد انقدر جزئیات قشنگی داره و  انقدر تشابیه قشنگی داره که من شما رو دعوت به خواندنش میکنم
        

          سگ ولگرد اولین کتابی بود که از ایشون شروع کردم و به نظرم پیشنهاد خوبیه برا شروع.
سگ ولگرد مجموعه ای از داستان های کوتاهی هست که تشکیل شده از:
سگ ولگرد
دن ژوان کرج
بن بست
کاتیا
تخت ابونصر
تجلی
تاریکخانه
میهن پرست
بعضی از داستان ها معمولا به این صورت بود که همون صفحه های اول شخصیت اصلی خودشو نشون نمی‌داد و شخصیت اصلی داستان و نقطه طلایی داستان  از دل نوشته ها بیرون میومد.برای هرداستان  به شخصه چندتا پایان بندی در ذهنم آماده میکردم و در آخر میدیدم که یا داستان به صورت باز تمام شده(ومن تا چند ثانیه خیره به نوشته ها ماتم برده)و یا همسو با حدسیات من بوده و در آخر باز هم ماتم برده از نویسندگی و ذهن هدایت جان...
        

          " یه وقت بود داخل اونا شدم، خواستم تقلید سایرین رو در بیارم، دیدم خودمو مسخره کردم هر چی رو که لذت تصور میکنن همه رو امتحان کردم، دیدم کیف های دیگرون بدرد من نمیخوره._ حس میکردم که همیشه و در هر جا خارجی هستم. هیچ رابطه ای با سایر مردم نداشتم. من نمیتونستم خودمو بفراخور زندگی سایرین دربیارم. همیشه با خودم میگفتم: روزی از جامعه فرار خواهم کرد و در یه دهکده یا جای دور‌منزوی خواهم شد. اما نمیخواستم انزوا وسیله شهرت یا نوندونی خودم بکنم. من نمی‌خواستم خودمو محکوم افکار کسی بکنم یا مقلد کسی باشم. بالاخره تصمیم گرفتم که اطاقی مطابق میلم بسازم؛ محلی که توی خودم باشم، یجاییکه افکارم پراکنده نشه." 
_تاریکخانه
        

          به دنبال تاریکی می‌گردین، همراه من بشین!

🖊️ اولین مجموعه داستانی که از صادق هدایت خوندم و تا اواسط کتاب داشتم از خوندنش پشیمون می‌شدم. چرا؟ چون اصلا موافق شخصیت‌های همیشه مست، تماما افسرده، از زندگی دست کشیده و بی‌هدف داخل داستان‌هاش نیستم. متن قدیمی و سخت‌خوان از لحاظ قدیمی بودن و تفاوت علائم نگارشی داشت. پایان داستان‌ها جای خالی چیزی رو حس می‌کردم که باید داستان بهم می‌داد و نداده بود. وجود سه داستان بود که باعث شد این اثر برای من جذاب باشه و حداقل فکر کنم وقتمو تلف نکردم: «تخت ابونصر» و «تاریکخانه» و «میهن‌پرست». که هر کدوم از این‌ها به دلایل متفاوتی برام جالب بودن.

📌 «تخت ابونصر» بخاطر داستان عاشقی سیمویه و خورشید و اتفاقی که در نتیجه‌ی این عشق برای سیمویه افتاده بود. و اولین پایان خوب از نظر من بین داستانای این کتاب رو داشت. 
📌 «تاریکخانه» بخاطر شخصیت صاحب‌خونه و افکاری که به زبون آورد. و نوع ارتباط بین افکار و اتاقش. همچنین پاسخ داده شدن به سوال شخصیت اول و گنگ بودن بجای پایان داستان.
📌 «میهن‌پرست» بخاطر طنز تلخ و خیلی جاها مستقیمی که داستان داشت و شخصیت سیدنصرالله که یه جورایی بازیچه‌ی نویسنده بود تو این داستان. و البته خب بهتره بگم که این داستان کاملا نشون دهنده یک سمت از افکار هدایت هست که برای من جالبه ولی شاید برای خیلیا غیرقابل تحمل باشه: واقع‌گرایی نسبت به مشاهیر خود ساخته. 

🖇️ در کل اگه این سه داستان نبودن، این مجموعه جزو لیست کتابایی که هرگز پیشنهاد نمی‌کنم قرار می‌گرفت ولی خب این سه تا نظرمو عوض کردن. اگه عاشق سبک دازای و کافکا باشین به احتمال زیاد این مجموعه به دلتون بشینه.
        

          وقتی داستان سگ ولگرد رو خوندم خیلی حال عجیبی بهم دست داد! چهره ی همه ی سگ هایی که توی خیابون دیده بودم یک آن از جلوی چشمم رد شد  و با خودم گفتم کدومشون قبلا صاحب داشتن و مثل پات گم شدن! تمام مدت داشتم به هاچیکو فکر میکردم. حتی وقتی داشتم این داشتان رو صوتی می کردم از موسیقی فیلم هاچیکو استفاده کردم و چقدر روی داستان نشست. مخصوصا اون جایی که پات دنبال اتومبیل می دوه و بهش نمیرسه و میفهمه که دیگه کارش تمومه!

اگر حال خوندنشو نداشتید و دلتون خواست بشنوید یه سری به پادکستم بزنید.
فقط کافیه توی کست باکس (رادیو حکایت) یا اسم خودمو (مجید غفارنیا) جستجو کنید و با یه لیست خفن از داستان های کوتاه روبرو بشید.