بریده‌های کتاب بندها

" زندگی سراسر خیانت است ." به عبارتی، زمان به ما خیانت می کند، آدم هایی که می شناسیم و نمی شناسیم به ما خیانت می کنند، ما با زندگی کردن، با پیر شدن، و سرانجام با مردن به خودمان خیانت می کنیم. چزاره پاوه زه

محترمانه رنج کشیدن کار سختیه

وقتی دست به کاری زدی که به آدم ها صدمه می زنه و تا عمق وجودشون رو نابود میکنه ، یا اون ها رو می کُشی، یا در هر حال یک جوری تا ابد نابودشان میکنی ، دیگه راه برگشتی نیست . باید مسئولیت جنایت رو تمام و کمال قبول کنی .

من فکر می‌کنم تو هنوز نفهمیده ای با من چه کرده‌ای. مثل این است که دست بکنی ته حلقم و آنقدر بکشی، بکشی، بکشی تا قلبم از جا دربیاید. یعنی متوجه نیستی؟

وقتی دست به کاری زدی که به آدم‌ها صدمه میزنه و تا عمق وجودشون رو نابود میکنه، یا اونها رو می‌کشی، یا در هر حال یک جوری تا ابد نابودشون می‌کنی، دیگه راه برگشتی نیست. باید مسئولیت جنایتت رو تمام و کمال قبول کنی.

مثال پله‌ها را می‌زنی. می‌گویی وقتی از پله‌ها بالا می‌رویم یک پا را می‌گذاریم، بعد پای دیگر را، درست همان‌جور که از بچگی یادمان داده‌اند. ‌می‌گویی ولی لذت آن قدم‌های اول دیگر از بین رفته. می‌گویی همان‌طور که بزرگ می‌شدیم، الگویمان شد قدم‌های پدر و مادرانمان؛ خواهر و برادرهای بزرگترمان؛ آدم‌هایی که به‌شان وابسته بودیم. حالا پاهای ما براساس عادت‌های اکتسابی حرکت می‌کنند. و آن دلهره و هیجان و شادمانی از برداشتن هر قدم، آن تجربۀ ناب اولیه از میان رفته.

دوست داری بدانی من چی فکر می کنم؟من فکر می کنم تو هنوز نفهمیده ای با من چکار کرده ای؟ مثل این است که دست بکنی ته حلقم و ان قدر بکشی تا قلبم از جا دربیاید.

حالا همه چیز آن جا بود: همهٔ جست و جو ها و کشف ها و آن چیزهای فراوانی که شاهدی بود بر اینکه زندگی کم و بیش درازم را چگونه سپری کرده بودم. آیا من آن چیز ها بودم؟ نوشته ها و علامت های توی کتاب هایی که خوانده بودم؟ برگ هایی آکنده از یادداشت های کوتاهِ در حاشیه یا جملات نغز؟...

من فکر می‌کنم تو هنوز نفهمیدی با من چه کردی! مثل این است که دست بکنی ته حلقم و آنقدر بکِشی، بکِشی، بکِشی تا قلبم از جا در بیاید. یعنی متوجه نیستی؟

خیانت واقعی وقتی است که تو به غریزه ی خودت ، نیازهای خودت، بدن خودت، و خودت، خیانت کنی ...