بریده‌های کتاب بندها

" زندگی سراسر خیانت است ." به عبارتی، زمان به ما خیانت می کند، آدم هایی که می شناسیم و نمی شناسیم به ما خیانت می کنند، ما با زندگی کردن، با پیر شدن، و سرانجام با مردن به خودمان خیانت می کنیم. چزاره پاوه زه

وقتی دست به کاری زدی که به آدم ها صدمه می زنه و تا عمق وجودشون رو نابود میکنه ، یا اون ها رو می کُشی، یا در هر حال یک جوری تا ابد نابودشان میکنی ، دیگه راه برگشتی نیست . باید مسئولیت جنایت رو تمام و کمال قبول کنی .

جوون بودم، حس می‌کردم جذبت شدم، نمی‌دونستم جذب شدن چه‌قدر چیز تصادفی‌ایه.دیر فهمیدم که بقیه هم وسوسه‌م می‌کنند. کافی بود به اون کنجکاوی اولیه پا بدم، بعدش، کنجکاوی می‌شد کشش، کشش بیش‌تر می‌شد و به رابطه‌ی تن می‌رسید، اون هم که دیگه تمومی نداشت و تکرار می‌شد. تکرار هم می‌شد عادت و نیاز.

" آدم وقتی سعی می‌کنه چیزی رو واضح و روشن بگه، می‌بینه دلیل روشن شدنش اینه که حرف‌ها رو ساده کرده."

" عشق فقط یه ظرفه که ما همه‌چی رو توش می‌چپونیم. "

من از هر لحاظ مرده ام...:)

دریغ از یک کلمه، یک نگاه و اینطوری نابودم کردی. خودکشی عزیز من سندی بود بر همین نابودی، تو من را قبلش کشته بودی.. نه به عنوان زنت بلکه به عنوان آدمی که در زنده ترین و ناب ترین لحظه های زندگی اش به سر می برد..!:)

محترمانه رنج کشیدن کار سختیه

من فکر می‌کنم تو هنوز نفهمیده ای با من چه کرده‌ای. مثل این است که دست بکنی ته حلقم و آنقدر بکشی، بکشی، بکشی تا قلبم از جا دربیاید. یعنی متوجه نیستی؟

وقتی دست به کاری زدی که به آدم‌ها صدمه میزنه و تا عمق وجودشون رو نابود میکنه، یا اونها رو می‌کشی، یا در هر حال یک جوری تا ابد نابودشون می‌کنی، دیگه راه برگشتی نیست. باید مسئولیت جنایتت رو تمام و کمال قبول کنی.

مثال پله‌ها را می‌زنی. می‌گویی وقتی از پله‌ها بالا می‌رویم یک پا را می‌گذاریم، بعد پای دیگر را، درست همان‌جور که از بچگی یادمان داده‌اند. ‌می‌گویی ولی لذت آن قدم‌های اول دیگر از بین رفته. می‌گویی همان‌طور که بزرگ می‌شدیم، الگویمان شد قدم‌های پدر و مادرانمان؛ خواهر و برادرهای بزرگترمان؛ آدم‌هایی که به‌شان وابسته بودیم. حالا پاهای ما براساس عادت‌های اکتسابی حرکت می‌کنند. و آن دلهره و هیجان و شادمانی از برداشتن هر قدم، آن تجربۀ ناب اولیه از میان رفته.

با بی قراری معمولت خواستی به من بفهمانی که ما زمانی خوشحال بودیم؛ ولی خوشحالی ما به عادت های روزانه ای انجامید که از یه طرف کاری کردروزها، ماه ها و سال هابدون دست انداز بگذرند؛ و از طرف دیگر هر دوی ما و بچه ها را خفه کرد..