داستان یه جماعتِ ساده و عادی تو یه روستاست که تو فشار جنگ و ترس، یه نفر رو به اشتباه متهم کردن و به شکلی وحشیانه نابودش کردن. این کتاب نشون می‌ده چطور ترس و هیجان جمعی می‌تونه عقل و انسانیت رو کنار بزنه و یه نفر معمولی رو به قربانی تبدیل کنه، بدون اینکه هیچ منطقی پشتش باشه و جالبیش اینه که این ماجرا براساس یه اتفاق واقعی بوده.(درام اوتفای)
      

        داستان از همون اول یه حال عجیبی داشت. نه اونقدر که بدونم قراره چی بشه، ولی اونقدری که دلم بخواد ادامه بدم. نه عاشقش بودم، نه خسته‌کننده بود، یه چیزی بین این دوتا. فقط می‌خواستم ببینم تهش قراره چی بشه.
هر چی جلوتر رفتم، حس کردم دارم از مرز واقعیت رد می‌شم. آدم‌ها، صداها، یادداشتا، همه‌شون یه جوری بودن که شک می‌کردی. ولی اون جایی که همه‌چی روشن شد... واقعاً نمی‌دونم چی بگم جز اینکه پشمام. نه از اینکه فقط شوکه شدم از اینکه دیدم همه‌چی از اول توی متن بوده ولی توجه نکردم.
داستان با اینکه مرموز بود، زور نمی‌زد عجیب باشه. همه‌چی به‌موقع اتفاق افتاد. آخرشم نه اینکه قانع‌کننده یا رضایت‌بخش باشه، بیشتر یه ضربه بود. یه جوری که تا چند دقیقه فقط خیره موندم به دیوار.
      

        این داستان یه تلنگره که می‌زنه به آدم تا بفهمه چقدر بعضی وقتا خودش اسیر بازی‌های ذهنیه و دنبال تأیید بقیه‌ست.
لحن طعنه‌آمیز داستان، درد و تنهایی شخصیت رو خوب نشون می‌ده و باعث می‌شه هم باهاش همدردی کنیم، هم باهاش مخالفت.
ولی گاهی این طعنه‌ها باعث می‌شه شخصیت اصلی بیشتر به یه نقاب شبیه باشه تا یه آدم واقعی، و این ممکنه هم‌ذات‌پنداری عمیق‌تر رو سخت کنه.
خوندن این داستان باعث شد بفهمم خیلی وقتا خودم باعث خرابکاری‌ها و دردسرهام می‌شم.
داستان یادآوری می‌کنه مهربونی واقعی بی‌ریاست، نه نقابی برای جلب توجه.
      

        فرمین موشیه که خوندن بلده و عاشق کتابه، اما بیشتر از هر چیزی، دنبال یه معنی واسه بودنشه. نه بین موش‌ها جاش ثابته، نه بین آدم‌ها. کتابا براش فقط سرگرمی نیستن، یه راهن برای فرار از دنیایی که هیچ‌جوره نمی‌تونه باهاش کنار بیاد.
بیشتر روایت توی ذهن فرمینه، و چون اتفاق بیرونی زیادی نمی‌افته، بعضی جاها داستان  یکنواخت می‌شد. ولی چیزی که کتابو نگه می‌داره، همون فضای تلخ و یأس‌آلودیه که داره. 
پایان داستان ساده‌ست، بی‌هیجان و ساکت، ولی انگار دقیقاً همون پایانه‌ایه که این مسیر لازم داشت. «فرمین» بیشتر از اینکه قصه‌ی یه موش باشه، قصه‌ی کسیه که خیلی تلاش می‌کنه بفهمه کجای دنیاست، ولی هیچ‌وقت جواب قانع‌کننده‌ای پیدا نمی‌کنه.
      

        این کتاب واقعاً خوبه و ارزش خوندن داره. نثرش سادست، ولی حرفاش یه حس عمیق و واقعی داره که تو رو وامی‌داره به زندگی خودت فکر کنی. سوال برات پیش میاد که تا حالا تو زندیگت چی کار کردی؟. حس و حالش وقتی مرگ به ایوان نزدیک می‌شه، بدجور به دل می‌شینه و تا چند وقت تو سرت می‌مونه. کتابیه که ارزش خوندن داره و خیلی تاثیر گذاره.
      

        این کتاب گاهی یه جرقه‌هایی داره که فکر می‌کنی قراره سرگرمت کنه، ولی تهش نمی‌تونه جذب کنه. جزئیات زیاد و بی‌ربطش انگار فقط برای پر کردن صفحه‌ان و حوصله‌تو سر می‌برن. شخصیت‌ها بی‌جونن، انگار فقط یه اسم رو کاغذن و هیچی ازشون به دلت نمی‌شینه. داستان هم گنگ پیش می‌ره، مثل یه فیلم که وسطش خاموشش کنی و چیزی از دست ندی. ارزش خوندن نداره، چون نه جذبت می‌کنه، نه چیزی تو ذهنت می‌مونه.
      

         داستانیه که آروم و ساده شروع میشه ولی پر از سوال‌های بی‌جوابه و حس سردرگمی توش هست، فضاش آروم و ساکته اما یه چیزایی همیشه هست که اذیت می‌کنه.
بعضی جاها نویسنده وارد جزئیات زیادی میشه که باعث میشه داستان کمی کند بشه و یخورده خسته‌کننده شه، ولی کلیت داستان هنوز جذابه و ارزش خوندن داره.
      

        یه روایت آروم و بی‌سر و صدا که نه می‌خواد قضاوت کنه نه هیجان درست کنه، فقط می‌ذاره بری تو دل یه اتفاق ساده که همین سادگیش آزاردهنده‌ست، چون همه چی انگار واقعی‌تر از اونه که بشه راحت ازش رد شد، البته این سادگی تو بعضی جاها ممکنه زیادی کش‌دار بشه و حوصله‌ سر بر بشه.
      

        این کتاب برام خیلی خاص بود. 
حرفای مادر با بچه‌ای که هنوز به دنیا نیومده، پر از حس و فکر بود، یه ترکیب از درد، ترس، امید و واقعیت.
بیشتر از همه، اون جاهایی رو دوست داشتم که درباره خوبی و بدی های زندگی حرف می‌زد. فقط بخش پایانی که شبیه خواب و محاکمه بود رو زیاد باهاش ارتباط نگرفتم. ولی در کل، تجربه‌‌ی متفاوتی بود.
      

        این کتاب برام یه تلنگر جدی بود که با زبون ساده نشون میده که همیشه کار کردن افتخار نیست بعضی وقتا گذروندن و فکر کردن ارزش بیشتری داره. کم حجمه ولی هر جمله‌ش جالب و تاثیرگذاره.
درکل کتاب خوبی بود
      

        طرز فکر جالب نویسنده یا بهتره بگم گوینده منو جذب کرد و اتفاقات و کارایی که انجام داده از یه دیده متفاوت برام جالب بود.
کتابی که اصلا سطحی نبود 
حرفایی که در  ۵ روز زده شد بصورت کاملا یکطرفه و من رو با گوینده همراه کرد.
خیلی جاها با خیلی از حرفاش تو فکر رفتم و در کل کتاب پرمفهومی بود.
      

        کتابی که خیلی جالب بود با یه شخصیت پردازیه خوب که یه فیلمم با همین اسم ازش ساختن ولی بنظر من کتابش خیلی بهتر و با جزئیات بیشتریه. 
درکل کتاب دوست داشتنی‌ای بود و با پایانبندیه به نسبت خوب و جالبی
پیشنهاد میکنم که بخونین.