پاتریک مودیانو(1945)جایزه ی ادبی نوبل سال 2014 را به خاطر روایت هایش از روابط شهر و انسان از آن خود کرد به خاطر ساختن گذشته های مه زده و سال هایی از عمر رفته.رمان جوانی یکی از آثاری است که در به شهرت رسیدن مودیانو نقش مهمی ایفا کرد.او این رمان را در سال 1981 نوشت و در آن روایتی نفس گیر از جوان هایی ساخت که در پرسه گردی های شبانه و روزانه شان در پاریس متوجه اتفاق هایی میشوند که باید پنهانی باقی بماند مودیانو را پسر مارسل پروست دانسته اند،چون زمان را با تنها یک اشاره متوقف میکند و ناگهان مخاطب انبوهی رنگ و نور و حسرت و راز را درک میکند که گویا در جرز شهرها پنهان مانده اند.اودر جوانی پاریس را از نو کشف میکند،پاریسی که خیابان هایش ساخته شده است برای پرسه ی دختران و پسرانی بیست ساله تا کافه ها و نورها را کشف کنند گویا...اما این کشف با حسرت همراه است.حسرتی که از دل زمانی از دست رفته بیرون می آید.