یادداشت sadra

        این داستان یه تلنگره که می‌زنه به آدم تا بفهمه چقدر بعضی وقتا خودش اسیر بازی‌های ذهنیه و دنبال تأیید بقیه‌ست.
لحن طعنه‌آمیز داستان، درد و تنهایی شخصیت رو خوب نشون می‌ده و باعث می‌شه هم باهاش همدردی کنیم، هم باهاش مخالفت.
ولی گاهی این طعنه‌ها باعث می‌شه شخصیت اصلی بیشتر به یه نقاب شبیه باشه تا یه آدم واقعی، و این ممکنه هم‌ذات‌پنداری عمیق‌تر رو سخت کنه.
خوندن این داستان باعث شد بفهمم خیلی وقتا خودم باعث خرابکاری‌ها و دردسرهام می‌شم.
داستان یادآوری می‌کنه مهربونی واقعی بی‌ریاست، نه نقابی برای جلب توجه.