به نظر می رسد بیشتر یک کتاب آموزشی برای مربیان، روانشناسان/مشاوران یا والدین باشد تا رمان نوجوان. چرا که ماجراپردازی خاصی ندارد، تعلیق به آن صورت ندارد و... 
در واقع، تمرکز نویسنده روی شخصیت‌ها بوده. نحوه ی برخورد مشاور مدرسه با برادلی، دانش آموزی که سرتق است، مدل رفتار معلم و والدین با برادلی و ویژگی های رفتاری او و روند تغییر او و دیگر دانش آموزها. کتاب حول شخصیت ها می گردد و بیشتر بر پایه ی دیالوگ ها پیش می رود و از زاویه دانای کل روایت می شود. 
      

        در مجموع خوب بود. داستانی که با خیال راحت می توان به نوجوان ها پیشنهاد داد، حتی به والدین. دیالوگ ها پیش‌برنده و ملموس بودند اما رسمی نوشته شده اند که فکر می کنم مشکل از کانون پرورش فکری باشد. داستان از تعلیق برخوردار بود، هر چند می توانست بهتر هم باشد. شخصیت ها پیچیدگی خاصی نداشتند، خرده ماجرا کم بود و همین کمی باعث خستگی می‌شد، ریتم داستان نسبتا خوب بود، ماجرا پردازی میتوانست بهتر باشد، گره ها می توانستند بیشتر و کورتر باشند. بر می گردم به افتتاحیه این یادداشت؛ در مجموع خوب بود. 
      

        اسمش را شنیده بودم و تعریفش را هم. دنبال چیز خاصی می‌گشتم، سطری که سر ذوقم بیاورد، خیالم را درگیر کند، کشفی داشته باشم، خلوتم را روشن کند، نه اینکه هیچ کدام از سطور کتاب اینطور نبودند، سطر خوب داشته اما اطناب و جمله‌بندی های طولانی آن لذت را از من گرفت. ایجاز، نعمتی‌ست برای شعر سپید. چرا دریغ می‌کنند از مخاطب؟ 
      

        ضعیف بود
      

        زنده ام
که مرگ را خجالت دهم
نه این که زندگی برایم تحفه ای باشد


جز چند سطر، خوب نبود. همین. 
      

        «اصیل آباد»  با سوژه ای اصیل اما پرداختی غیراصیل است. 
به طوری که شاید نتوان گفت «داستان» است. روایتی ساده و یکنواخت بدون در نظر گرفتن اصول داستان نویسی. 
در مورد اصیل آباد باید به سوژه توجه کرد، به نمادها و پیامی که داشت. که اگر این نبود، کتاب را می بستم. 
      

        بی‌تابی آرزوها را بیشتر باید به پدر و مادرها معرفی کرد تا نوجوان‌ها؛ اولا داستان مربوط می‌شود به اوایل رونق گرفتن فضای مجازی و وجود اینترنت. که دخترنوجوانی سعی دارد از سخت‌گیری های پدرش فرار کند و توی کافی‌نت هم که شده با پسری که عاشقش شده از طریق ایمیل ارتباط برقرار کند. 
شاید هنوز چنین نوجوان هایی باشند که از فضای اینترنت به دور هستند و البته درستش هم همین است. اما به نظرم کمی تاریخ انقضای قصه گذشته و برای نوجوان جذابیت ندارد، اما نکاتی که می‌توان از نحوه‌ی برخورد ناصحیح خانواده دختر دریافت قابل توجه و قابل تطبیق با دیگر مشکلات حال حاضر است که این شاید از عهده ی نوجوان برنیاید، برای همین می گویم بهتر است والدین این کتاب را مطالعه کنند. 
دومین مورد هم آسیب های کتاب است که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد و با خیال راحت کتاب را دست نوجوان سپرد. 
      

        این مجموعه متشکل از چند داستان کوتاه است که نام خود را هم از یک داستانش گرفته. بیشتر از همه، «من دانای کل هستم»  حرفی برای گفتن داشت. مستور با این داستان کوتاه، خدا را چون نویسنده ای دانسته و ما آدم‌ها را شخصیت‌هایی که خداوند خلق کرده است و در واقع به مسئله‌ی اختیار یا عدم اختیار انسان و به نوعی به گزاره مشهور« تقدیر از پیش نوشته شده  و غیرقابل تغییر» پرداخته است. 
      

        یک ستاره را بابت قلم روان نویسنده داده ام. 

      

        توران تور، یک رمان جمع و جور نوجوان است. بسیار خوش‌خوان که با زبان طنز نوشته شده و نوجوان در دل داستانِ پرتعلیقش با ضحاک ماردوش آشنایی نسبی پیدا می‌کند. 
      

        اگر اهل کشف نماد و استعاره هستید، این کتاب را بخوانید. با اینکه مدت‌ها پیش این کتاب را خوانده ام، هنوز داستان اولش را به خاطر دارم و معنادار بودن داستان‌های دیگرش را. اگر دنبال داستان کوتاه خوب هستید که مابین رمان‌خوانی نفس تازه کنید، این کتاب را پیشنهاد می‌کنم. 
      

        نوجوان از یک رمان چه می‌خواهد جز تعلیق زیاد، کشمکش، گره و ریتمی که حوصله‌اش را سر نبرد. کتانی‌های کوکام این نقاط مثبت را داشت. 
      

        «قلعه‌ی جنی»  ، منطقه ای ممنوعه که چندنفر مجبور می‌شوند به آنجا بروند. قصه ای پرتعلیق که با غافلگیری همراه است. به نوجوان ها پیشنهاد می‌کنم. 

      

        یک خلبان عراقی، با چترنجات به باغ کیانوش می‌افتد. کیانوش که پیش‌تر برای گرفتن مچ عباس و حمزه با باغ خود آمده بود حالا با خلبان رو به رو می‌شود. ماجراهایی اتفاق می‌افتد و حمزه در نهایت، با کمک گرفتن از خاطراتش، اینکه چطور پدربزرگش و اهالی کار روس‌ها را یکسره کرده بودند، ماجرا را تمام می‌كند. در تاریخ ایران ما، در هر نسل انگار ردی از تجاوز اجنبی هست. این کتاب را به همین خاطر توصیه می‌کنم
      

        «یونس» هرچند فقط تشابه اسمی با میرزا یونس یا همان میرزا کوچک خودمان دارد، اما قلبا دوست دارد مثل میرزا یک قهرمان باشد. 
#طاهره_مشایخ در #ماموریت_فلامینگوها به خوبی نیاز به دیده شدن در نوجوانان را هدف قرار داده و چه خوب که این نیاز را با امر مقدسی چون «کمک رسانی» پیوند زده. 

 
دو رفیق، در ایام کرونا و قرنطینه برای رفتن از کیاشهر به رشت، مجبور می‌شوند زیر ماشین حمل شیر پنهان شوند. نوع سفر(دلیل و طرز مسافرت) جالب است و نو یا حداقل کمتر دیده شده. اثر از تعلیق خوبی برخوردار است و تا آخر همراه‌تان می‌کند. 

#ماموریت_فلامینگوها را با خیال راحت به نوجوان‌های دور و برتان پیشنهاد دهید.