داستان کلیشه ای درباره خودباختگی فرهنگی_ هویتی.
همون مناسب دهه ۶۰ و ۷۰ بود.
من از کتاب لذت نبردم و مطمئنم قشر نوجوان هم لذت نخواهند برد.
به نحوی غربزدگی رو تحت عنوان شهرزندگی! در یک روستای کوچیک بازتاب داده بود.

نجات در نهایت دست خود مردم است و تا یکی و متحد نشوند، راه نجاتی نیست.
        

          اصیل بود، مثلِ نامَش!
        

          خیلی ساده و روان و غیر مستقیم اصالت داشتن و پیرو مدهای روز نبودن را یاد می‌دهد. 
        

          به هر حال کتاب کودک و نوجوان است و نباید انتظار بیجا از آن داشت. به نظرم نویسنده در این کتاب قلم مناسبی دارد و شخصیت ها و فضایی که انتخاب کرده است بجا و خوب است.  اما در مورد محتوا باید گفت که یک داستان ساده اما چند بعدی است.  وقتی داستان را می‌خواندم بیشتر از همه ذهنم سمت تهاجم فرهنگی غرب به وسیله تلویزیون یا گوشی های موبایل می‌رفت. اما نیم نگاهی هم به مصداق بارز آن یعنی تغییرات فرهنگی در زمان پهلوی اول و دوم  داشتم. غرب زدگی مفرط و خودباختگی فرهنگی که در زمان پهلوی رخ داد و منجر به یکسری تغییرات ظاهری در پوشش و... شد و در نهایت به آگاهی مردم و وقوع انقلاب اسلامی ختم شد(یادمان نرود که این کتاب یکسال قبل از انقلاب یعنی سال۱۳۵۶نوشته شده است). در کل کتاب روند مستعمره شدن یک کشور را نشان میدهد از تهاجم فرهنگی و غرب زدگی تا استعمار کامل آن. این هم میتواند چیزی باشد که هنگام خواندن کتاب از ذهن انسان می‌گذرد. 
به نظرم این کتاب، کتابی است که میتوان با نوجوانان نشست و در مورد تهاجم فرهنگی، غرب زدگی، خودباختگی، هویت اجتماعی، تاریخ، فریب، استعمار و استثمار نوین، انقلاب و ... با آنها گفت‌و‌گو کرد. مجموعه های فرهنگی می‌توانند از این کتاب برای تبیین موضوعات بالا برای کودکان استفاده کنند‌.
        

          داستان کم هیجان و قابل پیش بینی است. اما بهانه‌ی خوبیست برای گفتگو کردن با بچه ها در مورد شرایط جامعه و فضای مجازی و مسائل و مشکلات مربوط.
        

          داستانی نوجوانانه که در روستایی با مردمانی با صفا و خوش می‌گذرد. ناگهان سر و کله غریبه ای با شهر فرنگش در روستا پیدا می‌شود و اول بچه‌ها و کم کم بزرگ ترها هم جذب او می‌شوند
رفته رفته کارهای غریبه و وسایلی که از شهر به روستا می آورد و کارهایی که با مردم می‌کند، صفا و صمیمیت و خوشی را از روستا می‌برد تا اینکه مردم تصمیم به انجام کاری می‌گیرند
        

          قلم جناب سرشار برای نوجوانان عالیست 
روایتی از تهاجم فرهنگی به قلم امروزی 
        

          در مورد یک روستا که شهر فرنگ برای اولین بار به آن راه پیدا می کند و تغییرات فرهنگی در آن جامعه رخ می دهد. داستان نمادین و انقلابی هست. خوندنش به نوجوون ها توصیه میشه.و کسانیکه به ادبیات داستانی انقلاب علاقه دارند.
        

          در یک کلام: بیگانه‌ای وارد می‌شود و رنگ و لعابِ آنچه که با خود می‌آورد، اصالت یک قوم را به فنا می‌دهد...
به عنوان یک داستان ساده که به نوجوان، مفهوم "بیگانه" را بشناساند، خوب است.
        

          «اصیل آباد»  با سوژه ای اصیل اما پرداختی غیراصیل است. 
به طوری که شاید نتوان گفت «داستان» است. روایتی ساده و یکنواخت بدون در نظر گرفتن اصول داستان نویسی. 
در مورد اصیل آباد باید به سوژه توجه کرد، به نمادها و پیامی که داشت. که اگر این نبود، کتاب را می بستم. 
        

          
اگر بگویم برای روشن فکر شدن باید کتاب هایی نظیر «قلعه حیوانات»، «خداوند الموت» و ... را خواند، همه این کتاب ها را میخوانند و چه بسا برخی شروع به تبلیغ و ترویج این کتاب ها نیز میکنند. چرا؟ واضح است! میخوانم پس هستم. حالا برخی هم فقط دست میگیرند. اینان پیرو مکتبِ دست میگیریم پس هستیم، هستند. (به تقلید از دکارت)
حالا شما بیایید ۴۸ صفحه از کتاب «اصیل آباد» محمدرضا سرشار را بخوانید و «کن فیکون» کنید. نه اینکه بگویم با خواندن این ۴۸ صفحه مجذوب کتاب شده و یک نفس تا آخر میخوانید.
 خیر! کتاب تنها ۵۰ صفحه و ۲ صفحه کمتر است ( به تقلید از عمر نوح در قرآن)
در این کتاب شما شاهد تغییر فرهنگ یک روستا با تهاجم یک پیله‌ور خواهید بود. و این می‌شود «تهاجم فرهنگی» با سلاح «شهر فرنگ»! 
مناسب همه سنین «از کلاس پنجم به بالا»!!
سیر داستان، شخصیت پردازی و فضای روستا نیازمند گعده‌هایی برای تحلیل و بررسی است. (نه سوبالا زدن و فاز برداشتن)
و چه هنرمندانه مهره‌چینی شکل گرفته است. در آخرین نیز باید پازل چینی های محمدرضا سرشار را با مولفه‌های فرهنگی زمان خود مقایسه کرده تا پیله‌ور های دوران خود را بشناسیم.
بخوانید و از شگفتانه‌ای که در صفحه‌ی آخر کتاب است لذت ببرید. شگفتانه‌ای از جنس تاریخ و عدد!

        

          نمادها خیلی دقیق انتخاب شده. جذاب و با پیام‌های کاربردی و همه زمانه.