از دوستی شنیدم که استاد حفیظی (تصویرگر کتاب) در کانون پرورش فکری، نمایشگاهی برگزار کرده بودند از تابلوهای خمیری. قاب‌های بزرگ مناظر روستایی و ساخته شده به وسیله خمیر رنگی.
آقای رحماندوست از این نمایشگاه بازدید کرده‌اند و اینقدر از تصاویر خوششان آمده بوده که برای آنها شعر گفته اند!
در نهایت حاصلش شده این کتاب.
      

        توی کلاس همیشه به بچه‌ها می‌گم که اگه کتاب خوبی خوندید بیاین و به همه معرفیش کنید به من هم قرضش بدید تا بخونمش. این کتاب یکی از اون‌هاست.
پیش‌فرض من نسبت به کتاب‌های خارجی، بدبینانه و منتقدانه‌س. موقع خوندن این کتاب هم مدام فرمانروا و مردم شهر و ساکنان رودخانه و اسکروج و آنی رو با دنیای واقعی تطبیق می‌دادم.
کتاب خیلی جذابی نیست اما در کل برای نوجوون‌ها قابل معرفیه و چه بهتر که همزمان با هم در موردش گپ هم زده بشه.

قبلا از انتشارات پرتقال به خاطر چاپ کتاب‌های بی‌فایده و زرد اصلا خوشم نمیومد اما انگار چند سالیه که داره تغییر رویه می‌ده.
      

        از بچگی فیلم‌ها و داستان‌هایی که در مورد معلم‌ها بود رو دوست داشتم. بزرگ‌تر که شدم هم.
عاشق اون معلم‌های دلنشین و باهوش و جذاب می‌شدم. مگه میشه انجمن شاعران مرده رو دید و به اون دانش‌آموزها حسودی نکرد؟!
اصلا انگار همین معلم‌ها منو معلم کردن. دوست داشتم ازشون تقلید کنم و برای بچه‌ها حال خوب بسازم.

دوست دارم یکبار این کتاب رو با چندتا از بچه‌های کلاس که مشکل رفتاری یا درسی دارن، با هم بخونیم و گپ بزنیم.
      

        دوستش داشتم.
گذاشتمش اول لیست کتابخوانی مدرسه و با بچه‌ها خوندیمش. به نظرم برای علاقمند شدن نوجوونهایی که خیلی اهل کتاب نیستن، مناسبه.
روان و هیجانی و طنز.
کاش یه ذره روی طرح جلدش وقت می‌ذاشتن.
      

        کتاب ایده‌ی جالبی داشت. خواننده‌ی کتاب همزمان که در مسیر جذاب داستان پیش میره، با کتاب‌های مختلفی آشنا و به خوندنشون علاقمند میشه.
به دبستانی‌ها پیشنهادش می‌کنم.

مشتاق شدم جلدهای بعدی‌ش رو هم بخونم.
      

        خیلی خوب بود!
خوندن کتاب‌های اینچنینی، قبل از رفتن به زیارت، کیفیت زیارت رو به شکل قابل توجهی بالا می‌بره.
البته باید گوشه چشمی به این داشت که بعضی آدابی که در کتاب ذکر شده جنبه‌ی عمومی نداره و مثل نسخه‌ی خصوصی می‌مونه.
      

        سالی یه دونه از این کتاب ها برای نوجوون‌ها لازم داریم.
عالی بود!
وارد لیست کتابخوانی مدرسه کردمش و هر سال با بچه‌ها می‌خونیمش.
ایرادات کتاب در برابر خوبی‌هاش تقریبا به چشم نمیاد. تازه این کتاب انگار اولین اثر نویسنده هست و با تجربه‌ی کمش همچین اثر جذابی ساخته.
      

        خودم که خوندمش خوشم نیومد! اصلا نمی‌فهمم دقیقا هدف نویسنده چی بوده. اما هر چیزی که بوده نتونسته توی داستان منتقلش کنه و حتی شاید اثر معکوس هم داشته باشه.
بعدش کتاب رو دادم به دختر ۷ ساله‌م و بعد از خوندنش نظرش رو پرسیدم. اون هم خوشش نیومده بود. فقط عکس هاش بود که جذابش می‌کرد.
      

        قصه ای طنز از یک خانواده نسبتا ضعیف جامعه.
داستان حول موضوع قربانی کردن یک مرغ بابت خرید یک ماشین قراضه هست.
در کل کتاب خوبیه اما نکات ریزی هم داره. مثلا اشاره به اعتقادات نادرستی مثل شکوندن تخم مرغ برای رفع چشم زخم!😐
      

        خیلی کتاب خوبی بود. یکی از دانش آموزام بهم معرفی کرد. ۱۰۰ تا داستان خیلی کوتاه و جذاب.
چقدر این مرد بزرگ بوده. علاقه‌مند شدم باز هم ازشون بخونم.
      

        از کتاب‌هایی است که کاری با علمی یا غیرعلمی بودنش ندارم؛ حال خوب کن است!
به معلم انرژی میده که بره سر کلاس. انگیزه میده.
هر چند که از نظر علمی هم به نظرم مشکل اساسی نداره و با نوشتاری ساده و کوتاه می‌تونه تغییر نگرش ایجاد کنه.
      

        این کتاب رو به صورت صوتی شنیدم.
خوشحالم که زمان زیادی برای مطالعه‌ش نذاشتم و توی ماشین گوش دادمش.
داستان خیلی ساده و بدون حاشیه و معمولی.
فقط همچین داستانی رو می‌تونم از یک نویسنده‌ی تازه کار قبول کنم.
کتاب در مورد دختریست که توی سن بلوغ هست و درگیری‌های ذهنی اون رو تصویر میکنه‌. البته با گم شدن برادرش (که مشکل ذهنی هم داره) این دختر برای پیدا کردن برادرش تلاشش رو میکنه و در طول داستان درس‌هایی از اطرافش میگیره.
      

        با احتیاط خوانده شود!
کتابی با موضوع جنگ و البته ضدجنگ.
به نظرم نه برای کودکان که برای نوجوانان یا بچه‌های دبیرستانی قابل استفاده هست.
به نظرم این کتاب برای طرح موضوع مناسبه. باید در موردش حرف زد. مثلا برای فبک می‌تونه گزینه‌ی خوبی باشه.
باید محتاط بود که موضوع دفاع از میهن و آرمان‌ها و جنگ‌طلبی و استعمار و .... با هم مخلوط نشن. باید مراقب بود شهدا و ایثارگران مانند این دو سرباز ساده و بی اطلاع و خنگ، در ذهن‌ها تصویر نشن.
این کتاب می‌تونه  به راحتی جای قاتل و مقتول رو عوض کنه.
درس صلح رو باید از سنوار یاد گرفت.

اصولا مرز جنگ و صلح، مرز مبهمیه!
ما برای صلح می‌جنگیم.
آیا ضد جنگ بودن خوبه؟
باید کودکان رو ضدجنگ بار بیاریم؟
یا باید برای جنگ و مبارزه آماده‌شون کنیم؟
ظلم ستیزی رو چیکار کنیم؟
      

        داستان جنگ و حواشی اون همیشه سوژه‌ای بوده برای نویسنده‌ها. داستانی پر از فضاسازی‌های قابل حس.
به نظرم خوندن چنین داستان‌هایی برای بچه‌ها، روحشون رو آماده و قوی می‌کنه.
در طول داستان دائم خودم رو جای شخصیت‌های داستان می‌دیدم و از رنج و سختی کشیدن برای کمک به جنگزده‌ها لذت می‌بردم.
کاش، یک روز، من و خانواده‌ام، فلسطین؛ کاش!
      

        داستانی جذاب و پر هیجان. به نظرم برای بچه های هفتم به بالا خوبه. پر از فضاسازی های خوب. البته تعداد کلمات محلی و ترکی، گاهی باعث فهم سخت برای بچه ها میشه.