یه همه دختران نوجوان پیشنهادش می کنم
        

          کتاب بسیار خوبی هم برای نوجوانان هم برای والدین هست. در واقع مشکلات دوران نوجوانی را به خوبی بیان می کند و راهکار می دهد.
        

          😭😭😭✨✨✨✨✨
        

          در مجموع خوب بود. داستانی که با خیال راحت می توان به نوجوان ها پیشنهاد داد، حتی به والدین. دیالوگ ها پیش‌برنده و ملموس بودند اما رسمی نوشته شده اند که فکر می کنم مشکل از کانون پرورش فکری باشد. داستان از تعلیق برخوردار بود، هر چند می توانست بهتر هم باشد. شخصیت ها پیچیدگی خاصی نداشتند، خرده ماجرا کم بود و همین کمی باعث خستگی می‌شد، ریتم داستان نسبتا خوب بود، ماجرا پردازی میتوانست بهتر باشد، گره ها می توانستند بیشتر و کورتر باشند. بر می گردم به افتتاحیه این یادداشت؛ در مجموع خوب بود. 
        

          کتاب خوبیه
        

          نویسنده به خوبی از پس تصویر کردن درونیات و دوراهی‌های یک نوجوان برآمده. متن مصنوعی نیست، خواننده را با خود جلو می‌برد. خوب بود...
        

          خب خب من اومدم
اوه خدای من نه
این کتاب خیلی غمگینم کرد...خیلی...
برای شخصیت ها خیلی اتفاقات ناعادلانه ای افتاده بود اما اینکه با وجود سختی ها با پایانی باز و امیدوارانه تموم شد باعث شد کتاب خوبی به نظرم بیاد🤗
        

          برای نوجوانانی که حس می کنند پدر و مادر درکشان نمی کنند.همدلی و درک خواسته و احساسات مهارت است ،یاد گرفتنی است،آرامش میدهد،بزرگ میکند و حتی خاصیت درمان دارد.
چه خوب است  یادش بگیریم ..
نه فقط برای نوجوان بلکه پدرومادرها هم بخوانند.
        

          شخصیت های اصلی داستان دو دختر بودند.
داستان جالبی داشت و واقعیت های تلخ ملموسی از زندگی های اطرافمان را به تصویر کشیده بود، اما راه حل های  بهتری نسبت به آنچه ما در این موارد به ذهنمان می رسد ، ارائه داده بود.گزینه هایی که شاید هیچ وقت گزینه ی اول آدم های این روزگار نیست و همین همه چیز را خراب میکند.
به نظرم در عین حال که کشش داستانی خوبی داشت و تا تمام شدن کتاب، مخاطب را زمین گیر میکرد، در موضوع بهبود روابط والدین و نوجوانان هم حرف های عمیقی برای گفتن داشت.
به نوجوانان و والدینی که باهم درگیرند توصیه می شود.
هر چند که متاسفانه چاپ تمام است...!
        

          این کتاب روایتی است از دو داستان موازی که در ظاهر ربطی به هم ندارند.
 اما انعکاس یک پنجره، یکی از دو خط موازی را شکسته، هم به یاری دیگری می‌رساند و هم از تنهایی نجات می‌دهد.
هر چند از نوشته‌شدن کتاب ۱۴ سال می‌گذرد، اما قلم آن هیچ کهنه نیست و دغدغه‌مندی‌اش کاملا محسوس است.