از به کار بردن کلمه پازل لذت میبرم..
این کتاب پازل زیبایی بود و استعاره‌های به کار برده شده توسط جادوگر همگی به زیبایی به واقعیت می‌پیوست.
در کنار شخصیت‌سازی و  تصویرسازی خوب، پیوستگی داستان بود که باعث شد برای رسیدن به پایان شوق داشته باشم..
      

        این کتاب روایتی است از دو داستان موازی که در ظاهر ربطی به هم ندارند.
 اما انعکاس یک پنجره، یکی از دو خط موازی را شکسته، هم به یاری دیگری می‌رساند و هم از تنهایی نجات می‌دهد.
هر چند از نوشته‌شدن کتاب ۱۴ سال می‌گذرد، اما قلم آن هیچ کهنه نیست و دغدغه‌مندی‌اش کاملا محسوس است.
      

        در ایران سختت است با عقیده مخالف بحث کنی
نویسنده در فرانسه مسلمان می‌کند...
      

        با وجود تعریف‌‌های زیادی که کردند، اصلا جالب نبود.
      

        تاریخی؛ اما نه آن که از تاریخ قصد آموزش به جوانان امروز داشته باشد.. .
      

        روراست و صاف؛ بدون بزرگ‌گویی
صبر ایشان اما، قطعا بدون لطف خاص خدا نبود.. .
      

        داستانی زیبا، اما با حاشیه‌هایی نه‌چندان مربوط
برای مثال شخصیت فرعی مونث که ابتدا پوشش سرش آنچنان برایشان مقدس بود. بعد به آرزویش که خدمتکاری سه‌پایه‌ها بود رسید و همه‌چیز تغییر کرد و رفت...
در کل، بین این ماجرا که چند ماه پیش خوندم. با سن تکلیف ما مسلمون‌‌ها شباهت‌هایی حس کردم و در حال حاضر رغبت چندانی به ادامه سه‌گانه ندارم.. .
      

        این کتاب هر چند به شکل سوم شخص نوشته شده اما به هیچ وجه حس غریبی ندارد، دستور نمی‌دهد. و در طی روایت به هدف خود که نمایش واقعیت آسیب‌های اجتماعی است نیز به خوبی می‌رسد.
چند نظر منفی هم که اینجا دیدم، به نظرم از دید نویسنده و اون شخصیت به ماجرا نگاه نشده بود، برای مثال شخصیت سهراب قبل از اون رخداد هم از سیگار کشیدن پشیمان بود و... .
      

        کتاب، با متن کوتاه و تصاویر هنری، مفاهیم زیبایی رو در مورد زندگی و دوستی میرسونه. هر سنی هم میتونه ازش بهره ببره.
همینطور سینمایی کوتاهی که امسال از روی کتاب ساخته شد واقعا زیبا بود.
چند بار با سوال "چرا این رو گفت؟" مواجه شدم ولی نمیشه منفی حسابش کرد. کتاب "پاندای بزرگ و اژدهای کوچک" هم همینطور بود..