به نام آنکه جان را فکرت آموخت
سخنانش تند و تیز است و یک جورایی ناراحت تان می کند. در گذشته حرف زده ولی کنایه هایش بوی کُهنگی نمی دهد. همه اش واقعیت است. واقعیتی که هنوز ادامه دارد و خواهد داشت. به شکل و شمایلی دیگر. شکلش عوض شده ولی ماهیتش تغییر نکرده و همانطور ساری و باقی و جاری است.
بحث شیرین زن ایرانی؛ زنی که باید سرگرمش کرد که اگر نباشد خطرناک می شود. می شود رسواگر زشتی های نهان و آشکار. باید خاموش باشد و سرد اگر نه چنان پلیدیها را به رُخ مان می کشد که از درون و برون فرو می پاشیم.
می شود آسیه س و مریم س که قصر فرعون و معبد یهود را یکجا به زیر می کشد. می شود فاطمه س و زینب س و مسجد مدینه و کاخ شام را بر سر منبر گزیده ها و کرسی نشینان خراب می کند. زنی که باید دستاوردش از پیشرفت غرب عروس فرنگی شدن باشد نه شدن به مانند مادام کوری، خانم برونته و یا آن بانوانی که تمام عمر را وقف اعتلای علم و انسانیت کرده اند.
این کتاب را بخوانید. هر چند که تک تک کلماتش چنان نیش زننده اند که ممکنست بیمارتان کند امّا بعدش معجزه وار به سلامت بلند می شوید چنان که گویی تمام زندگی در خواب بوده اید.
"علی ع آشکارترین حقیقت و مترقی ترین مکتبی ست که در شکل یک موجود انسانی تجسم یافته است. واقعیتی ست بر گونه اساطیر... و همسرش فاطمه س نمونه ایده آل زن،... و حسین ع و زینب س، خواهر و برادری که چنان انقلاب عظیمی در تاریخ پدید آوردند که آزادی را آبرو داد و استبداد و استحمار را رسوا ساخت."
