داستانشو خیلی دوست داشتم
با این که قلم روانی داشت ولی تو هرکلمه‌ش راز های بزرگی پنهان شده بودن
خیلی چیز هارو که ما نمیتونستیم به زبون بیاریم در قالب افکار یه بچه ۱۲ ساله که بیان کرده بود و خیلی از ماها رو توصیف میکرد
بچه ای که دوستشو از دست داده بود. اونم دوبار! یعنی اون از دست دادنِ اول که شامل بی توجهی های فرنی به سوزی و پیدا کردن دوست های جدید میشد برای سوزی کافی نبود و حتما باید مرگ فرنی رو هم تحمل میکرد‌؟
به نظر من خیلی کتاب قشنگی بود و خیلی چیزا درش پنهان  بود؛)
      

        موقع خواندنش انگار تبدیل شده بودم به کودکی ۱۱ ساله که مادر جادوگرش‌ آن را در نیمه های شب برای او می‌خواند. انگار خودم را جای شخصیت های داستان می‌گذاشتم و سعی می‌کردم هرکدام را درک کنم و بفهمم دلیل کارهایی که می‌کنند چیست.هرکدام از قصه ها پیامی داشت.و هر پیام،پیامی دیگر که واقعا با ارزش بود.
۱-مشنگان را آزار نده، آنها فقط جاهلند(یادم باشد که اذیت شان نکنم مبادا وزارت سحر و جادو گیرم بیندازد)
۲-برای رسیدن به خوشبختی فقط نیاز به خودتان دارید، نه به یک چشمه یا یک شوالیه یا چیزی جادویی.این خودتانید که می‌توانید خوشبختی را به ارمغان بیاورید.
۳-قلبی که آغشته به عشق نشود، مسموم و خراب می‌شود و راهی جز خنجر زدن در آن نیست.
۴-جادو هیچوقت آنقدر قوی نیست که جسم و روحی را که جدا شده اند به هم پیوند بزند و مرده را زنده کند.
و در آخر
۵-هیچکس نمی‌تواند از مرگ فرار کند. یا همان جمله ی معروف که همه جا می‌شنویمش؛
"میتونی قایم بشی، اما نمیتونی فرار کنی."
حالا معنی این جمله را درک می‌کنم...
      

        تبدیل شد به یکی از مجموعه کتابای مورد علاقم:)
به همه پیشنهادش میکنم و مخصوصا به کسایی که یه مدتیه توی ریدینگ اسلامپ‌ هستن:))))))))
      

        متفاوت ترین فانتزی ای که میتونین بخونین صد در صد همینه...فضاش..کارکتر هاش و .... اگه بخونین عاشقش میشین:)
      

        یه فانتزی با قلم روان و داستانی متفاوت، به همه پیشنهاد میکنم:))
      

        کتاب خیلی قشنگی بود...داستان قشنگی داشت و میتونست اشکتو در بیاره؛)