تنها کتابی بودش که فیلمش رو بیشتر از کتابش دوست داشتم(خیلیی خیلی خیلی بیشتر)
اول این که خیلی با فیلم فرق می‌کرد و فیلمش خیلی قشنگ تر بود
دلیل دوم که فکر کنم مشخصه، بازیگری که ازش خوشم میاد تو فیلمش بازی کرده و این یعنی ده هیچ به نفع فیلم.
در کل، پیشنهاد نمیکنم، برید فیلمشو ببینید.
      

        واقعا خوش شانس بودم،اونروزی که رفته بودم کتابفروشی و می‌خواستم یکی از کتاب های داستایفسکی رو بخرم، و چشمم افتاد به این کتاب و لحظه ی آخر بَرِش داشتم و خریدمش.به معنای واقعی کلمه،خوش شانس، در واقع فکر می‌کنم این کتاب بود که من و انتخاب کرد. نه من اون رو.
انقدر این کتاب قشنگ بود که واقعا نمیدونم چی باید در وصفش بگم.شاید نشه با کلمات وصفش کرد.این کتاب عشق رو توصیف کرد، نه دقیقا اون عشقی که همه فکر می‌کنند بین انسان هاست،بلکه عشق بین صفحات یک کتاب که از فردی عاشق به جا مونده،فردی که عاشق کتاباشه،و  کتاباش هم عاشق اون:) کتاب هایی که حاضر شدن نجاتش بدن،کتاب هایی که تونستن افراد زیادی رو نجات بدن، نه صرفا هزار نفر،یا ده هزار نفر، بلکه میلیون ها نفر.اونم چه کوچیک و چه بزرگ.
همچنین این کتاب یاد داد ما با چیزهایی می‌تونیم به پیروزی برسیم که در نگاه افراد عادی مسخره به نظر می‌رسن.شاید یه نفر بپرسه، مگه میشه با کتاب خوندن، یه کشور رو نجات داد؟اونوقت من براش داستان کشور لیتوانی و کتاب بر های شجاعشو تعریف خواهم کرد که هیچوقت تسلیم نشدن و هیچوقت کتاب هاشون و تنها نذاشتن.برای کتاب ها جونشون رو از دست دادن،چون به گفته ی خودشون: کتاب ها ارزشمند ترین داراییِ ما هستن!

      

        موقع خوندن این کتاب، نود درصد اوقات مودم اینجوری بود که: چطوری اینا به ذهنشون میرسه؟کارکتر ها همیشه خیلی رندوم حدس های درست میزدن و این یه کوچولو داستان و غیرمنطقی میکرد
ولی من واقعا خانم بارنز و تحسین میکنم که چنین کتاب خفنی نوشته
از هر جهت نگاهش بکنی خیلی خفنه
واقعا حرف دیگه ای برای گفتن نیست!
      

        واقعا بعضی از معماهای داخلش خیلی هوشمندانه بود ولی بعضی هاشونم یکم غیرمنطقی😭ولی در کل کتاب های خانم کریستی>>>>>>>>
*اگه آخرش نقطه اوج داشت خیلی خفن تر هم میشددد
      

        تنها ایرادش این بود که نمیتونستی بفهمی باید دقیقا طرف کی باشی، دقیقا شرور اصلی کیه. چون جای خوب و بد مدام بین سوفی و آگاتا عوض میشد
از پایانش اصلا خوشم نیومد😭کاش جلد های بعدیش پایان بهتری داشته باشه
ولی واقعااااا خیلی قشنگ بود و من واقعا دوستش داشتم، با این که خیلی از دوستام بهم گفتن کتاب نسبتا بدیه و ارزش زیادی نداره، ولی من به شخصه خیلی ازش خوشم اومد:)
پ.ن: دقیقا از اون کتاباییه که هرچقدر هم ضعف داشته باشه، به دلیل شگفت انگیز بودنش نمیتونی ازش بدت بیاد.
      

        فکر کنم کلا از کتاب های مینیمال خوشم نمیاد:) (به نظر طرفداران این سبک احترام میذارم*) 
انگار اصلا کتاب نیست، از کوتاه بودن شون اذیت میشم
از این که سریع تموم میشن اذیت میشم
نمیدونم.... ولی خب همونطور که گفتم اصلا خوشم نیومد:)
      

        مگه میشه!؟😭😭مگه میشه یه کتاب انقدر‌ قشنگ باشه؟مگه میشه یه کتاب باعث بشه به خاطر دو نفری که فقط ۲۴ ساعته که میشناسیشون‌ گریه کنی؟مگه میشه یه کتاب بهت یاد بده چجوری زندگی کنی؟😭😭😭😭:)
      

        جملات انگشت شماری از تو کتاب رو دوست داشتم ولی در کل خوشم نیومد. تکراری بود و بعضی وقتا نویسنده وقتی حرف کم می‌اورد، همون جملات بیست سی صفحه قبل خودشو با کمی تغییر می‌نوشت.
      

        تو یه جمله بگم، از اون کتاب هایی بود که با پایانش نابود شدم
      

        داستانش رو دوست داشتم، با این که گاهی حوصله سر بر میشد و بیشتر اوقات اتفاقات پشت سر هم و زود زود اتفاق می‌افتادن.معماهای خیلی پیچیده ای داشت، نسبت های خانوادگی ای که مخاطب رو خیلی وقتا گیج میکرد و منم سر همین گاهی  حوصلم سر میرفت و کنار میذاشتمش. تقریبا صفحات ۱۵۰ بودم که ریدینگ اسلامپ شدم ولی دیگه تصمیم گرفتم انقدر طولش ندم و سریع تمومش کنم

      

        انقد من عاشق این مجموعه سه جلدیم‌ که خدا میدونه فقط😭اخرش>>>>>>>>
      

        داستانشو خیلی دوست داشتم
با این که قلم روانی داشت ولی تو هرکلمه‌ش راز های بزرگی پنهان شده بودن
خیلی چیز هارو که ما نمیتونستیم به زبون بیاریم در قالب افکار یه بچه ۱۲ ساله که بیان کرده بود و خیلی از ماها رو توصیف میکرد
بچه ای که دوستشو از دست داده بود. اونم دوبار! یعنی اون از دست دادنِ اول که شامل بی توجهی های فرنی به سوزی و پیدا کردن دوست های جدید میشد برای سوزی کافی نبود و حتما باید مرگ فرنی رو هم تحمل میکرد‌؟
به نظر من خیلی کتاب قشنگی بود و خیلی چیزا درش پنهان  بود؛)
      

        موقع خواندنش انگار تبدیل شده بودم به کودکی ۱۱ ساله که مادر جادوگرش‌ آن را در نیمه های شب برای او می‌خواند. انگار خودم را جای شخصیت های داستان می‌گذاشتم و سعی می‌کردم هرکدام را درک کنم و بفهمم دلیل کارهایی که می‌کنند چیست.هرکدام از قصه ها پیامی داشت.و هر پیام،پیامی دیگر که واقعا با ارزش بود.
۱-مشنگان را آزار نده، آنها فقط جاهلند(یادم باشد که اذیت شان نکنم مبادا وزارت سحر و جادو گیرم بیندازد)
۲-برای رسیدن به خوشبختی فقط نیاز به خودتان دارید، نه به یک چشمه یا یک شوالیه یا چیزی جادویی.این خودتانید که می‌توانید خوشبختی را به ارمغان بیاورید.
۳-قلبی که آغشته به عشق نشود، مسموم و خراب می‌شود و راهی جز خنجر زدن در آن نیست.
۴-جادو هیچوقت آنقدر قوی نیست که جسم و روحی را که جدا شده اند به هم پیوند بزند و مرده را زنده کند.
و در آخر
۵-هیچکس نمی‌تواند از مرگ فرار کند. یا همان جمله ی معروف که همه جا می‌شنویمش؛
"میتونی قایم بشی، اما نمیتونی فرار کنی."
حالا معنی این جمله را درک می‌کنم...
      

        تبدیل شد به یکی از مجموعه کتابای مورد علاقم:)
به همه پیشنهادش میکنم و مخصوصا به کسایی که یه مدتیه توی ریدینگ اسلامپ‌ هستن:))))))))
      

        متفاوت ترین فانتزی ای که میتونین بخونین صد در صد همینه...فضاش..کارکتر هاش و .... اگه بخونین عاشقش میشین:)