نخستین روز اقامت باک در ساحل دیه، بر او همچون کابوس گذشت. باک ناگهان از قلب تمدن کنده شده و در قلب چیزهای بدوی و حتی ماقبل بدوی افکنده شده بود. این دیگر زندگی آسوده زمانی نبود که در آفتابگیر می لمید و کاری جز آن نداشت که دور و بر بگردد و از بیکاری خسته شود. اینجا نه آرامش بود نه آسایش، و نه حتی امنیت و بی خطری.