"یوگنی زامیاتین "نویسنده برجسته روس ( 1884ـ 1937) رمان "ما "را در سال های پر التهاب بعد از انقلاب روسیه به رشته تحریر درآورد ;یعنی سال های شکل گیری  نظام توتالیتر شوروی .این رمان به دلیل انتقاد از نظام بسته شوروی، در آن  کشور اجازه چاپ نیافت، بلکه به چندین زبان در خارج از کشور به طبع رسید . زامیاتین در "ما "دنیایی را به تصویر می کشد که مردم در آن نه با نام که  با شماره و حرف (حرف مصوت برای زنان و حرف صامت برای مردان) خوانده می شوند . آنان در شهری شیشه ای و غرق در نور، در خانه های مکعب شکل به هم چسبیده به سر  می برند .برنامه زندگی روزمره شان پیشاپیش تعیین شده است و در جدول ساعات،  جزئی ترین کارها مشخص گردیده است .در این ناکجاآباد، میلیون ها نفر چون تنی  واحد از خواب برمی خیزند .همسان غذا می خورند و هر لقمه را طبق تجویز جدول  ساعات، پنجاه بار می جوند و فرو می دهند .در لحظه ای معین چون تنی واحد به  سر کار می روند و باز می گردند، در برنانه راه پیمایی شرکت می جویند، برای  آموزش در تالارهای اجتماعات حاضر می شوند و بالاخره می خوابند .روابط جنسی بر  مبنای ریاضیات و آزمایش های پزشکی تنظیم شده و "کوپنی "است .نگاهبانان  از دیوارهای شیشه ای خانه ها، تمام حرکات و سکنات افراد را تحت نظر دارند  تا مبادا با خودرایی از معیارهای جدول ساعات، عدول ورزند و سعادتشان به  خطر افتد .بدین ترتیب، این رمان به گونه ای حیرت انگیز از اندیشه حاکم و  آینده کشور نویسنده، خبر می دهد .اعتقادات زامیاتین به بهترین نحو از زبان  قهرمان زن داستان بیان می شود" :انقلاب نهایی در کار نیست .انقلاب ها  نامحدودند...نمی خواهم کسی به جای من بخواهد من می خواهم خودم بخواهم ."