مطالعه ای که تا امروز از آثار ایشون داشتم خوب بوده .
        

          خیلی کتاب قشنگی بود لذت بردم از خوندن این کتاب زیبا و آموزنده❤️
        

          کتاب به تدبر در سورهٔ «مسد»، مفهوم خسارت، شکل‌های آن و جبرانش می‌پردازد. اینکه چطور انسان از خودش و اعمالش می‌سوزد و به وادی ابولهب کشیده می‌شود.
مطالب کتاب برای خواننده‌ای که آثار مرحوم عین.صاد را مطالعه داشته آشناست و این بار از دریچهٔ سورهٔ «مسد» آن‌ها را می‌خواند. البته این آشنایی، دلزدگی را به دنبال ندارد بلکه تکراری از جنس تلنگر است برای انسانِ فراموشکار.
کتاب با اشاره به اهمیت حرکت و به‌کارگیری امکانات انسان شروع می‌شود و بحث را به خسارت می‌کشاند. اینکه محرومیت، رنج و ضعف روحی از آثار خسارت انسان و چشم‌‌پوشی از قدر و جایگاه انسان است. در نهایت هم غفران، استغفار و رحمت را به عنوان عامل نجات انسان از خُسران معرفی می‌کند.
        

          کتاب خلاصه و خوبی است برای تدبر در سوره مسد. تحلیل جالبی از عبارت‌ها دارد. این که یک روایت تاریخی در قرآن یک پیام عمومی هم دارد، مثل ابولهب و داستان زنش. همچنین مفهوم خسارت و عذاب را بیان می‌کند که در جایگاه این سوره جالب است. عذابی که همان عمل ماست و این ماییم که از خودمان می‌سوزیم.
        

          هر چه قدر از زیبایی کتاب بگم کم گفتم
        

          ... "دلی که از عشق های دیگر پُر است و هزار رنج دارد، از عشق خدا سرشار نمی شود. کوزه به اندازه ای که از هوا خالی شده از آب پر می شود. مغرور نباش که در کنار فراتی و در میان آب... کوزه واژگون در میان آب، از آب خالی است. هوایش مانع سرشاری و لبریزی است. باید از هوا خالی شود که آن وقت پر می شود. تو که رنج میبری که فلانی فلان پست فلان منزل فلان زن فلان مغازه فلان برنامه را دارد تو هنوز وابسته ای و اگر کاری بکنی و قیامی به خاطر همین وابستگی است. نه به خاطر دستور و تکلیف.
مادامی که خودت در گردونه هستی نمی توانی گرداننده باشی اگر تمامی سنگهای بیابانها را یک نفر برای خودش جمع کند تو خنده ات میگیرد و باکت نیست. چرا؟ چون وابستگی نداری پس آنجا که باکت شد و رنج بردی از این علامت، خودت را بشناس و بی خود حرفی را مطرح نکن که دلت پشتوانه اش نیست... " 
        

          دو سوال اساسی منو به این کتاب کشوند: 
۱.چرا انسانی که به مسیر کشیده شده، بعضاً از گناه احساس ضرر و زیان نمیکنه؟ چرا قوه دافعه‌اش فعال نمیشه؟ 
۲.چطور وقتی انسان در منجلاب افتاده، دوباره به مسیر برگردد؟ چطور میتواند جبران کند؟ 

کتاب فوق با تبیین «چیستی گناه» در خلال تدبر در سوره مسد، توضیح میدهد که خسارتی که گناه به انسان میزنه، دو بعد داره: ۱.,خسارت عمل(که عمل انسان خرابی‌هایی به بار میاره) ۲.خسارت وجود(که انسان وجودش تحلیل می‌ره و از انسانیت کم کم دور میشه و از تحرک میوفته) 
و بعد راه‌های جبران رو در هر دو بعد توضیح میده. 
یکی از آثار عجیب گناه برای من، «محرومیت از بینش‌ها و معرفت های قبلی» بود! این نکته با مقدمه کتاب «شرح حدیث جنود عقل و جهل» امام خمینی ره هم تطابق داره. جایی که امام میگه عبادت همراه با معرفت و آداب منجر به باز شدن دریچه های معرفت میشه! 
این کتاب بینش کلی از گناه به انسان میده ولی به سطح طرح و عمل نمی‌رسه لذا آدم باید خودش دست به طراحی بزنه برای خودش. 
        

          به نام او...

مختصر بخواهم بگویم ع.ص زاویه‌ی دیدی در فرد ایجاد می‌کند که تا به حال اصلا به ذهنت خطور که هیچ از هزاران کیلومتری‌اش رد هم نشده باشد...
        

          آن  کار بدی را که خیال می کردیم انجام دادیم و تمام شده برمی گردد. دقیقا همان کار میگندد و تعفن آن زندگی را فرا میگیرد... نه انتقامی در کار است. دقیقا همان کار بر میگردد‌. 
جز آنکه استغفار کنیم...
خداوند در هیچ جا نگفته نیا گفته بیا
مثل کودکی که خودش را کثیف کرده به خانه بر میگردد
مادر هم لباسش  را در می آورد و هم بدن را از کثیفی ها پاک میکند 
و هم لباس خوب و تمیز به تن فرزندش میکند.‌..
خداوند نیز که ارحم الراحمین است... هم می بخشد هم لباس خوب تن بنده می کند
        

          عالیه 
        

          کتاب تفسیری از سوره مسد هست و به جدّ نگاه و روشنگری استاد بر دل ها اثر می کنه.
پس از سردرگمی ها و گیج و گنگ بودن های مداوم،خواندن همچین آثاری بیشتر می چسبد.
مواظب باشم حماله الحطب خود نباشم...
        

          تفسیری کوتاه و زیبا از سورهٔ مسد و تبت‌هایی که نثار ابولهب و همسرش میشه.. تفسیری که شاید با عنوانش هم تا عمق وجودمون رخنه کنه و ما رو از خودمون بی‌زار کنه..ما رو به خودمون و به اعمالمون دقیق‌تر کنه..من زبانم و قلمم(تایپم) از اینکه بخوام واژه و حرفی درباره‌ش بکار بگیرم که بتونم خوب توصیفش کنم قاصره..باید بخونیم و با قلمِ عین‌صاد به دریایِ این کتاب بزنیم.
و در آخر دعا می‌کنم که از اون حمالة‌الحطب‌ها نباشیم..
        

           و ما می‌سوزیم و می‌سوزانیم و آتش را می‌افروزیم، که وقودِ آتشیم و سوختِ جهنم خویش...

به این کتاب خیلی نیاز داشتم.  من نمی‌خوام از تبار ابولهب باشم‌. خسران ما اینه که یک عمر خودمون رو شیعه‌ی ابوتراب دونستیم و وقت مواجهه با اعمالمون می‌فهمیم  ابولهب‌‌وار روی زمین خدا قدم زدیم و بدجوری خراب کردیم. 
به این کتاب خیلی نیاز داشتم. شاید ظرف وجودمن نتونست از تمام بیانات معنوی استاد صفایی بهره ببره اما حس اون آب‌کش گلی و کثیف رو دارم که وقتی آب دریا رو ریختن تو دلش شاید نتونست آب دریا رو تو وجودش نگه داره اما از گل و لای و آلودگی‌ها تمیز شد.

        

          اگر فکر می‌کنی جای درستی نیستی
اگر فکر می‌کنی هر چی تلاش می‌کنی بی‌فایده‌ست و اثری نداره
یا حتی اگر احساس می‌کنی  عقب‌گرد داری
این کتاب می‌تونه چراغ‌هایی‌ و تو ذهنت روشن کنه💡
        

           فوق العاده است . شاید در این کتاب مطالبی را بخوانید که تا حالا باهاش مواجه نشدید . 
در کتاب به تفسیر سوره ی مسد پرداخته میشه . اصل ماجرا  موضوع خسرانی است که با اعمالمون دچار می شویم  و با سیر تفسیر زیبای عین صاد به درکی از خسران و آثارش و راه های  مقابله با خسران می رسیم . 
چند تا نکته در کتاب خیلی برایم جذاب بود :
اول *عذاب عکس العمل نیست ،خود عمل است  . *
دوم * ما به همان اندازه که رنج می بریم ، به همان اندازه کافریم* 
 و سوم  * رشد و خسر و یا قرب و بعد انسان در گرو شکر و کفر اوست . *

        

          خیلی کتاب خوبی بود. تا به حال از این زاویه به سوره مسد نگاه نکرده بودم.
متن کتاب هم تقریبا ساده و همه پسند هست، انگار داری سخنرانی گوش می‌کنی؛ اون نیم ستاره کمتر رو به این دلیل دادم که بخش جمع بندی یهو لحن کتاب برای من تغییر کرد و یکم ادبی شد. 
با اینکه اکثر مفاهیم گفته شده در کتاب رو از سخنرانی های اساتید شنیده بودم ـ البته ربط دادنش به این سوره و ابولهب و زنش جدید بود ـ ولی باز هم برای من خوندن کتاب جذاب بود.