یادداشت زهرا سادات رضایی

         و ما می‌سوزیم و می‌سوزانیم و آتش را می‌افروزیم، که وقودِ آتشیم و سوختِ جهنم خویش...

به این کتاب خیلی نیاز داشتم.  من نمی‌خوام از تبار ابولهب باشم‌. خسران ما اینه که یک عمر خودمون رو شیعه‌ی ابوتراب دونستیم و وقت مواجهه با اعمالمون می‌فهمیم  ابولهب‌‌وار روی زمین خدا قدم زدیم و بدجوری خراب کردیم. 
به این کتاب خیلی نیاز داشتم. شاید ظرف وجودمن نتونست از تمام بیانات معنوی استاد صفایی بهره ببره اما حس اون آب‌کش گلی و کثیف رو دارم که وقتی آب دریا رو ریختن تو دلش شاید نتونست آب دریا رو تو وجودش نگه داره اما از گل و لای و آلودگی‌ها تمیز شد.