کاش فقط داستان اسمیتا و لالیتا رو نوشته بود، خیلی مشتاق بودم بدونم چه اتفاقی براشون میفته... 
نسبتا جذاب و پرکششه و ترجمه‌ی روانی داره. پیشنهاد می‌شه، مخصوصا اگر دیشب از طاقچه هدیه گرفتید :)

+ این رمانایی که در مورد هندن رسما منو نابود می‌کنن! این حجم از ظلم و بی‌رحمی نسبت به کسی که شبیه خودشونه، به زبون خودشون صحبت می‌کنه، اما یک خونه اون‌طرف‌تر دنیا اومده وحشتناکه، وحشتناک...
++ نویسنده چقدر از سیک‌ها خوشش میاد :)
        

          به نظرم خیلی عالی بود. یه داستان کاملا زنانه از سه زن با سه شخصیت متفاوت امااراده های محکم. از خوندنش لذت بردم.
        

          "بافته" اثر نویسنده فرانسوی " لائتیسیا کولومبانی ۲۰۱۸"
ترجمه از فرانسوی "نرگس کریمی"
یک رمان نه چندان بلند درباره سه زن با اراده در هند، ایتالیا، و کانادا. اولی از طبقه 'دالیت' که در هند نجس محسوب می‌شوند و کارهای پست جد اندر جد بعهده اونهاست. این زن هندی داستان هم مسول تخلیه روزانه توالت‌های خانه های یک روستاست اونهم با دست! شغلی که از مادر و اجدادش به ارث برده و  در ازای اون، میتونه باقیمانده غذای ساکنان خانه رو براش روی زمین پرت میکنن برداره. عجب دنیاییه! جمعیت دالیت‌ها در هند حدود ۲۰۰ میلیون نفره! مثل حیوان باهاشون برخورد میشه احتمالا در اینترنت دیده باشید. ظاهرا خودشون به این زندگی راضی هستند به امید اینکه پس از مرگ به صورت بهتری دوباره به زندگی این دنیا برگردند! هند واقعا خیلی عجیبه. ولی زن این رمان بخاطر دختر شش ساله اش نمیخواد راه اجدادش رو ادامه بده و بهر قیمتی شده از این منجلاب بیرون بیاد.
زن دوم داستان از ایتالیا دختری ۲۰ ساله هست که پیش پدرش در سیسیل به کار تولید آبا و اجدادی کلاه گیس مشغوله و بعد از اینکه مشکلاتی سر راهشون سبز میشه، تصمیم میگیره در این راه و رسم اجدادش تغییراتی بده.
و سومین زن در کانادا، یک وکیل حقوقیه با سه تا بچه و دو بار ازدواج ناموفق ولی در کارش بسیار عالی و موفق. اون هم با مشکلاتی در زندگی شخصیش روبرو میشه و مجبور به گرفتن تصمیمات سخت.
و درنهایت یک ارتباطی بین تصمیمات این سه زن در سه قاره مختلف پدید میاد. سارا زن یهودی کانادایی جمله‌ای از تلمود به یادش میاد "کسی که یک زندگی را نجات می‌دهد، کل دنیا را نجات می‌دهد." 
چقدر این جمله شباهت داره به آیه ۳۲ سوره مائده: 
"مِنْ أَجْلِ ذلِکَ کَتَبْنا عَلى بَنی إِسْرائیلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْس أَوْ فَساد فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النّاسَ جَمیعاً وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُنا بِالْبَیِّناتِ ثُمَّ إِنَّ کَثیراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ
 ترجمه:
32 ـ به همین جهت، بر بنى اسرائیل مقرر داشتیم که هر کس، انسانى را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روى زمین، بکشد، چنان است که گوئى همه انسان ها را کشته; و هر کس، انسانى را از مرگ رهائى بخشد، چنان است که گوئى همه مردم را زنده کرده است. و رسولان ما، با دلائل روشن براى ارشاد آنها آمدند، اما بسیارى از آنها، پس از آن در روى زمین، تعدّى و اسراف کردند.
در تلمود و قرآن چه گفته اند و در فلسطین و اسرائیل چه میگذرد! 

یک جمله جالب از "مارک تواین" نقل کرده بود:" آن‌ها نمی‌دانستند که این کار غیر‌ممکن است، پس انجامش دادند."
در ص۹۰ از کتاب 'رهیط مریادا' راهنمای رفتار پیروان سیک می‌گوید: این کارها منع شده است مثل کوتاه کردن مو و ریش، نوشیدن شراب، سیگار کشیدن، خوردن گوشت و قمار کردن. خدایشان یک خدای یگانه است، که نه مسیحی است، نه هندو و نه از هیچ فرقه دیگری. تمام ادیان می‌توانند به خدا منتهی شوند و از این‌رو، همه شایسته و قابل احترام‌اند. بهشت و جهنم فقط در همین دنیا وجود دارد. روح زن و مرد باهم برابر است. اسامی سیک‌ها مختلط است و فرقی ندارد که برای یک مرد یا زن استفاده شود.‌تنها اسم دوم است که آن‌ها را از هم متمایز می‌کند. Singh برای آقایان که به معنی 'شیر' است و Kaur برای خانم‌ها، که شاهزاده ترجمه می‌شود. 

۱۹۹ صفحه
#بافته #لائتیسیا_کولومبانی #نرگس_کریمی #نشر_نیماژ


        

          مطمئنم هیچ مردی اندازه ما زن‌ها، برای زندگی، عشق، بچه و شغل، مردونه مبارزه نکرده؛ مردونه و هر روز!
این کتاب یک روایت زنانه است از رنجی که می‌بریم. پایان خوش و اتصالِ خوبِ داستان‌های مجازیش، تلخی اول کتاب رو می‌شوره.
اولش فکر نمی‌کردم از کتاب خوشم بیاد، ولی لذت بردم و آخرش دیدم که این کتاب در سال ۲۰۱۸ پرفروش‌ترین رمان فرانسه شده که از نظر من حقش بوده.
اون جمله‌ی تلموذم که عین آیه‌ی قرآنه!
        

          خوب به نظر می رسد هر چه در کره ی خاکی چرخ بزنی و مرزها را پشت سر بگذاری  ، حکایت زنان و تبعیض ها و مسائل  آنان همچنان باقی ست. در شرق و غرب عالم هم فرقی ندارد. جامعه پیشرو صنعتی ، ملل عقب مانده و در حال توسعه هم بازی واژگان است با معنایی گنگ و مبهم برای هر کدام . داستان مصایب نسوان در همه ی جوامع یکسان است شاید فقط  زبان روایان متفاوت باشد. 
سه روایت از سه زن در نقاطی جدا از هم . خط سیرهایی از حوادث که در یکجا با هم تلاقی میکنند. شخصیت های داستان خواهان تغیر هستند ، تلاش می کنند از بن بست ایجاد شده توسط  باورها ، عرف اجتماعی و سنت های جامعه خارج شوند. مسیری دشوار که رنج و مرارت های بسیاری برایشان دارد. باید از تابوها و کاست های طبقاتی گذر کنند . آنان فقط امیدشان طلوع خورشید فرداست. روزی شاید بهتر از دیروزشان. تاثیر  اعمال انسانها بر سرنوشت یکدیگر  جالب است یکی برای خدای باورهایش  تنها سرمایه اش را  میدهد تا دیگری  با آن شغل و خانواده ی  خودرا حفظ کند  و یکی دیگر با آن از تنگنا می گریزد . من دو  روایت اسمیتا از  هند وجولیا از پالرمو  را بیشتر پسندیدم و فکر میکنم همین دو شخصیت و روایت آنها میتوانست کتاب را  بدون نیاز به روایت سوم سارا،  یک اثر خواندنی تر کند . خوب همین  دیگه. 
        

          زنی که مویش را نذر نجات می‌کند و زنی دیگر کلاه گیس می‌بافد و زنی دیگر که امیدی به زنده بودن ندارد با موی مصنوعی برای خودش امید می‌خرد
        

          سه زن، سه زندگی، سه روایت... داستان سه زن با زندگی ها و چالش های مختلف در سه کشور متفاوت که در نهایت در یک نقطه بهم پیوند میخورن. سه زن که تلاش میکنن بر جبر زمانه و جامعه پیروز بشن و خودشون سرنوشتشون رو رقم بزنن. قلم نویسنده روان و زیبا هست و ضمن آشنایی با فرهنگ بخشی از هندوستان و آیین ها و مراسمات مذهبی، میتونیم از زندگی پر فراز و نشیب شخصیت های داستان درس و انگیزه بگیریم.
در نهایت اینکه سرنوشتت رو خودت رقم بزن و تسلیم جبر جامعه و فرهنگ حاکم نشو.
        

          سلام
داستان، روان بود. بدون افت و فرود.
آنقدر کشش داشت که بخوانی تا بدانی چه شد
ولی
آنگونه هم نیست که مثلا از خوابت بزنی برای ادامه داستان.
دوستش داشتم.
        

          یک کتاب جذاب از زنانی که خودشون برای زندگیشون تصمیم میگیرند نه دست تقدیر
        

          
بافته کتابی سرشار از زنانگی است اما مرد ستیز نیست و این بسیار برای من دلنشنین است. 
ما رد پای مردان را در این کتاب می بینیم مردانی که تاثیراتی دارند اما مسئله اصلی بین ۳ زن است که به نوعی در داستان به هم پیوند می‌خورند اما جدا از اینکه این سه‌زن مثل سه دسته مویی که بافتی را روی موهای زنانه ایجاد می‌کنند، انگار کتاب «زن بودن» را از دل برهه ای تاریخی درآورده و با سه زن در زمان معاصر توصیف می‌کند.
پیچیده گفتم؟
بگذاریم با خود داستان بازش کنم. اسمیتا زنی است که همین بغل گوش ما زندگی می‌کند اما انگار متعلق به سال‌های خیلی دور است. مثلا ۵۰، ۶۰ سال پیش حتی قبل‌تر
اصلا بیشتر حس زنی متعلق به زمانی شبیه زنده به‌گور کردن دختران است همان‌ها که لطف جهان به آن‌ها این بوده که زندگی را از آن‌ها نگرفته اند.
دلم عمیقا برای اسمیتا سوخت...

جولیا من را یاد کتاب‌ها و فیلم‌های زمان انقلاب صنعتی می‌اندازد زمانی که بالاجبار جنگ، خانم‌ها فرصت‌های بیشتری برای بروز و ظهور داشتند. اینکه در خانواده ای متولد شده که فقط ۳ دختر دارند، اینکه شغل خانوادگی وجود دارد و پدری که باید این شغل را به نسل بعد برساند، همه این‌ها جولیا را دختری فعال، جسور و ریسک پذیر می‌کند.
جولیا من را غمگین می کرد اما غمی سرشار از غرور و افتخار.

اما سارا، سارا زن الان است. زن مدرن که یک نقاب سفت و سخت بر چهره دارد و همیشه می گوید همه چیز خوب هست. زنی که خروجی قرن‌ها تلاش برابری خواهی زنان است و حالا که به این نقطه رسیده است، حالا که تمام قد کنار مردان ایستاده است(به‌جای تمام زنان اعصار و قرون) نمی تواند پا پس بکشد، نمی‌تواند ذره ای ضعف ابراز کند 
اما سارا فقط با مردان در تقابلی درونی(و شاید بیرونی) نیست سارا با هم‌جنس‌های خودش هم نمی تواند خودش باشد.
سارا من را عصبانی می کرد، عصبانیتی که شاید به خودم بر می گشت، من سارا را عمیقا درک می کردم و بینهایت از او خشمگین بودم اما به صلح رسیدن سارا با خودش من را هم به صلح رساند.

 
شاید بخش اول
        

          شاهکاری به تمام معنا، اتحاد بین سه نقطه از جهان که در یک چیز تلاصه میشوند. این داستان شاهکار نشانگر عمق واقع بینی انسان و تلاش در هر حالتی است. انسان باید بکوشد تا در حد خودش به نقطه ای والا برسد حال با هر شرایط و مشکلی، توصیه میکنم تا اخرین خط این کتاب را دنبال کنید.
        

          کتاب تا حدی زنانه ست و خیلی روان. من فکر میکنم حتی نوجوان‌ها هم این کتاب رو بپسندند. البته حتماً آنهایی که کتابخوان‌ترند.
مبارزهٔ این سه زن عجیب و دور از ذهن نیست، ماورایی نیستند، ملموسند.