بعد از خواندن کتاب « سر بر خاک دهکده» تصمیم گرفتم «دهکده  خاک بر سر» را هم بخوانم، این کتاب حدود هفت هشت سال قبل از سفرنامه اربعین نوشته شده است. نویسنده در حالی که یک پسر چهار ساله و نوزادی در راه دارد، به خاطر کار همسرش مجبور می شود که حدود یک سالی را کشور سوئیس زندگی کند.
همان طور که خانم غفار حدادی در مقدمه آورده است، کتاب در واقع گزیده ی روزنگاری های اوست.
شاید با این کتاب، اطلاعات زیادی از کشور سوئیس به دست نیاوریم ولی با زندگی و اتفاقاتی که برای یک مهاجر اتفاق می افتد همراه می شویم. زندگی برای یک خانم محجبه ی مسلمان با بچه ی کوچک در کشور اروپایی که با فرهنگ و زبان آن آشنایی زیادی ندارد، چالش های زیادی به همراه دارد. نویسنده کتاب «دهکده خاک بر سر» تجربه ها و چالش های پیش رویش را با قلمی روان و جذاب، بیان کرده است.
🌱من این کتاب را از طاقچه ی بی نهایت خواندم و با محاسبه طاقچه، مطالعه ی کتاب هفت ساعت طول کشید.
        

          خواندن سفرنامه ی انسان با حوصله ای مثل خانم حدادی سرگرم کننده و جذاب است، خصوصا زمانی که میفهمی نویسنده هم مثل خودت یک مادر محجبه است با دغدغه ها و مشکلاتی شبیه به خودت.
        

          توی سفرنامه هایی که خوندم بودم،بااختلاف بهترین بود.دستمریزاد به نویسنده.کتاب به خوبی حال و هوای شهر رو تشریح کرده.
        

          اسم این کتاب برای شما هم عجیبه؟ 
اسم نویسنده هم بامزه است
فائضه با ضاد
#فائضه_غفار_حدادی به خاطر موقعیت مطالعاتی که برای همسرش به وجود اومده یک سالی مجبور بوده تو لوزان سوئیس زندگی کنه و بعد اتفاقات و ماجراهای جالب رو تبدیل به کتاب کرده. اون هم به زبان طنز. البته قبلا که شنیده بودم کتاب طنزه باورم نشده بود. چون به کلمه طنز بدبینم. ولی انصافا این کتاب طنز بود. بعضی جاها حتی با صدای بلند خندیدم.
البته بعضی جاها چشمام پر از اشک شد.
راستش حتی وقتی یکی از دوستان کتابخون تو صفحه اش مفصل کتاب رو معرفی کرده بود باز هم باورم نشد و باز هم بدبین بودم.
ولی حالا باید از هردو حلالیت بخوام. هم نویسنده و هم معرف
حالا به جز لذت خوانش و حال خوش اگه قصد سکونت در اروپا و مخصوصا سوئیس رو دارید حتما این کتاب رو بخونید. اطلاعات خیلی خوب و به درد بخوری داره که نویسنده خودش بعضی ها رو بعد از چند ماه اقامت کشف کرده. مثل یه مسجد که خیلی نزدیک بوده ولی شکل مسجد نبوده یا یه سایت خرید و فروش که قیمت های خیلی مناسبی داشته.
پ.ن از شما چه پنهون کتاب رو تو رودربایستی نویسنده خریدم ولی نتونستم در برابر خوندنش مقاومت کنم و یهو دیدم رسیدم به صفحه آخر کتاب. و به شدت از خوندنش لذت بردم.
        

          به قول خانوم نویسنده تا قبل از خوندن این کتاب، شهرهایی که تو این کتاب ازشون نام برده شده برام فقط اسم بودن و هیچ فرقی با بقیه شهرهای جهان که نمی‌شناختم نداشتن.
اما الان می‌تونم ادعا کنم یه شناخت نسبی از شهر لوزان دارم، از تپه‌ها و خیابان‌های دوطبقه و آسانسورهایی که وسیله نقلیه محسوب می‌شدن، از شهری که دوستدار کودک بود(چیزی که واقعا تو شهر و کشور خودم وجود نداره و به شدت به خاطرش تو سختی بودم).
از شهر پاریس و بارسلونا و برلین و رم هم گرچه خیلی کمتر از لوزان، ولی همین مقدار کم شناخت هم برام جالب بود.
        

          به بهانه ی برنامه ی یک باشگاه کتاب خوانی خواندمش و احتمالا اگر به خودم بود سراغش نمی رفتم. ولی خیلی خوش خوان و روان بود وسریع بیست صفحه ای که سهم هرروز بود، تمام می شد.
فقط یک مشکلی که داشت این که سر فصل بندی کتاب هیچ تلاشی نکرده بودند و انگار یک سیری پست های اینستاگرام را پشت سر هم چاپ کرده اند.

پی نوشت: جذابیت و خوش خوانی کتاب مربوط به تجربه های خاص نویسنده برای زندگی در لوزان بودند و سفرنامه های پاریس و برلین و ... ِ آخر کتاب نکته ی جدیدی نداشتند.
        

          کتاب خوش خوان و روان بود.
روایت سفر مادری که بدون دانستن زبان و آشنایی با کشور سوئیس به آنجا سفر می‌کند و در طی یک سال با فرهنگ و محیط آن کشور آشنا می شود.
برای من بیشتر از آشنایی با سوئیس روایت یک مادر و دغدغه هاش جالب بود.
        

          با این کتاب هم اشک می‌ریزید و هم می‌خندید
        

          کتاب خیلی طولانی بود از نظر من میتونست به جای ۴۰۰ صفحه با ۲۰۰ صفحه هم جمع بشه اما خیلی اوقات شوخ طبعی نویسنده کسل کننده بودن متن رو جبران میکرد
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم 
یکسال شاید فرصت کمی باشد برای شناختن یک مکان، فرهنگ و اداب و رسوم، اما فائضه با وجود فندقک و علیرضا، دست از اکتشافات لوزان و پاریس، برلین، رم و بارسلون بر نمی‌دارد، و جای دیده‌ها و شنیده‌هایش از قلمروی روباه پیر خالی است.
از همه چیز و همه جا می‌گوید، از کشیدن مصیبت برای گواهی تولد علیرضا تا عدم اجازه خروج حسین همراه مادرش از فرودگاه ژنو جهت سفر به ایران.

از دهکده خاک برسر، تا قُمی در قلب اروپا. از ایفل تا متروی تو در توی فرانسه بدون پله‌برقی. از مرکز زنان گرفته تا مدرسه داش علی، از شله‌زرد روز تاسوعا تا معلم گلدان رنگ‌کنی.

حُسن مهم سفرنامه‌هایش، در اختیار قراردادن تمام سوالات، ذهنیات و مشکلات است از زاویه دید یک تازه‌وارد.انقدر زنده است که به راحتی تصور می‌کنی الان در دماغه اوشی ایستاده‌ای یا چشم دوخته‌ای به تابلو مونالیزا... و از جمله نقطه ضعف‌هایش، عدم تاریخ‌نگاری است و زمان در کتاب، به چشم نمی‌آید.چه اینکه قصدش نوشتن سفرنامه نبوده است.
دو نکته دیگر مغفول مانده است. از مشکلات بچه‌داری در سفر، فقط در لوزان حرف زده است و در اروپاگردی، خبری از آن نیست؛ و دوم هیچ اشاره‌ای به منبع درامدی نشده است، هر چند آدم‌های پرخرجی نیستند، اما کاش کمی این نکات هم مطرح می‌شد.

مثل کتاب #خاطرات_سفیر پر است از دیدن دستِ‌خدا در زندگی. و بیرون‌کشیدن چادر در ایران، برایش از شیرین‌ترین اتفاقات است و بزرگترین دلتنگی‌اش نشنیدن صدای اذان.
خوب‌ها را می‌بیند و تحسین می‌کند و بدها را لاپوشانی نمی‌کند.

سبک زندگی یک ایرانی مسلمان شیعه در کشوری که حتی نام حسین (علیه‌السلام) را نشنیده‌اند و غربت دهه محرم، بدجوری حالشان را می‌گیرد.
        

          قلم نویسنده، خوب
همراه یک طنز ملایم
در کل متوسط
با کتاب سازی بد
و ضعیف
نیازمند ویراستاری مجدد
        

          شما موافق نیستید که اسم یک کتاب، می‌تواند گاهی تنها دلیل خریدنش باشد؟ مثلاً قبول کنید که در برابر وسوسهٔ خواندن "دهکدۀ خاک بر سر" نمی‌شود مقاومت کرد. خصوصاً اگر این کتاب یک سفرنامه باشد و خصوصاتر که آن سفر، تجربهٔ زندگی در یک کشور خارجهٔ باکلاس باشد: سوئیس، لوزان.

آنقدری که اهل ادبیات داستانی هستم، اهل سفرنامه‌ها نیستم. اما وقتی کتاب به دستمان رسید، اصرار داشتم زودتر از بقیه بخوانمش. طرح جلد شاد و شنگولی داشت که در کنار اسم فوق‌العاده، به خواندن ترغیبم می‌کرد.

دهکدۀ خاک برسر، مجموعه‌ای از یادداشت‌های روزانه فائضه غفارحدادی در لوزان است. به عنوان همسر و مادری که یک پسر سه‌ساله و یک تو راهی دارد، قرار است در کشور غریب با چالش‌های مختلفی سر و کار داشته باشد. لحن کتاب، خودمانی و دلچسب است. از آنجا که خودم اهل روزانه‌نویسی هستم، این شیوه روایت را خیلی پسندیدم. در کل، دهکدۀ خاک برسر شما را به یک سفر هیجان‌انگیز در دل لوزان می‌برد.


پ.ن: راستی! حرف طرح جلد شد، ما نسخهٔ نشر قاف را در کتابخانه داریم. بعدتر این کتاب توسط سورهٔ مهر به چاپ رسیده که فکر می‌کنم می‌توانست طرح جلد خیلی خیلی بهتری داشته باشد. 
        

          همیشه که نباید زندگی را تجربه کرد گاهی هم باید تجربه ها را زندگی کرد آن هم در کتاب ها..دقیقا کتاب خواندن آنجایی معنا پیدا می‌کند که روح تو با زیسته های یک مادر تبریزی که دهه۹۰ به لوزان سفر میکند پیوند میخورد و تو اتصال زنجیره هایی را حس می‌کنی که در واقعیت نمی‌بینی گویا تو تک تک پرده های نمایش را خودت رقم زده ای اما تو تنها در ذهنت متصورش شده ای کسی چه می داند شاید هم آخرش آدم ها بفهمند که چرا ما زندگی کردن در کتاب را به هر دنیای دیگر ترجیح میدهیم و شاید هم این زیستنی ترین نوع باشد...دست کم میتوانم بگم چند روزی را در سوئیس با موسسه زنان و آدم هایش زندگی کردم و در خیابان هایش قدم زدم و کلیسا ها رو نظاره کردم در مترو دویدم و به انتظار آمدن یک نفر به ایستگاه لوزان_نروژ نشستم و داش علی را به مهدکودک بردم اگر بگویم زبان فرانسوی را هم یاد گرفتم کم بیراه نگفتم
        

          خیلی خوب و شیرین بود ،مخصوصا اگر موقعی بخونیدش که به لطف خدا دارین مادر میشید😍
        

          شاید بهتر باشد آن را "سفرنامه" ندانیم خاطرات سفر عبارت برازنده تری برای این کتاب است.

کتاب :دهکده خاک بر سر.

کتابی به قلم فائضه غفار حدادی که از زندگی هجده ماهه ی نویسنده در لوزان سوئیس می گوید. هجده ماه زندگی در دیار غربت با همسر و فرزندی ۴ ساله و جنینی در شکم. همین یک خط معرفی می تواند اشک هر مخاطبی را دربیاورد. اما جالب است که نویسنده این خاطزات را با زبان طنز بیان کرده.

در واقع شاخصه ی اصلی این کتاب زبان طنز  آن است. چیزی که نویسنده مصرانه تا پایان کتاب به آن پایبند است. و حتی در موقعیت های غم انگیز هم از آن کوتاه نمی آید.

خاطرات طنز شیرین و جذاب کتاب،  بدون  تحلیل اضافه ای و حتی بدون خودسانسوری باعث شده مخاطب از همسفر شدن با او لذت دو چندان ببرد.


عناوینی که نویسنده یرای هر خاطره انتخاب کرده به همراه تصاویر مربوط به هر خاطره باعث شده مخاطب ارتباط نزدیکتری با کتاب برقرار کند.

خلاصه اینکه خواندن این کتاب را به شما توصیه می کنم.


        

          یه سفرنامه ی خوب با یه قلم روون‌ و جذاب.
        

          این کتاب بیشتر از اینکه سفرنامه باشه، روزنوشت های زندگی خانم غفار حدادی تو لوزانِ سوئیس هست. البته تهش هم سفرنامه چند کشور اروپایی ضمیمه شده. 
نمیشه گفت کتاب خوبی بود یا برعکس، بستگی داره شما از خوندن روزنوشت های یه آدم دیگه لذت میبرید یانه... البته قلم طنز و نوع نگاه نویسنده به همه چی که سرشار از صداقت و خلوص بود از امتیازات این کتاب هست. 
راستش من خوشم میاد وقتی روزنوشت های زندگی کسی رو میخونم،چون بنظرم همیشه که نمیشه آدم کتابای پرمحتوا و رشد دهنده بخونه، گاهی جهت سرگرمی خوندن اینجور کتابا خوبه ;)
بنظرم اشتراک طاقچه بی نهایت فرصت خوبیه برای خوندن اینجور کتابا که وجودشون تو کتابخونه ی آدم هیچ ضرورتی نداره!
البته اضافه کنم که من پیشتر تصمیم داشتم کتاب یک محسن عزیز و خط مقدم از همین نویسنده رو بخونم،یهو تصمیم گرفتم اول دهکده خاک بر سر و سر بر خاک دهکده شون رو تو طاقچه بی نهایت بخونم بیشتر با خودش آشنا بشم تا بعد برم اون کتابا رو بخونم.
        

          😍از اون کتاب های خوشگل و خوش قلم که از خوندنش سیر نمی شید😋
به شدت پیشنهاد می کنمش 🤩
خط به خط با نویسنده همراه میشی و خودت رو تو لوزان می بینی 😍
یک سفرنامه عالی که هم نقاط مثبت رو گفته و هم نقاط منفی رو🤗
عاقا بخونید این کتاب رو 😜
چیزی رو از دست نمی دید هیچ 😃 کلی هم چیز جالب به دست میارید 😅
        

          توصیفات نویسنده آدم رو واقعا در موقعیت قرار می‌داد، اگر من دستم به جایی می‌رسید، خانم غفار حدادی رو هی می‌فرستادم گوشه گوشه دنیا تا برامون سفرنامه بنویسن 🥲😬
        

          سفرنامه خوب و جالبی بود. قلمشون بسیار خوب هستش.
اما جا داشت که بعضی قسمت‌ها حذف بشه یا توضیحات همچنین کمتر بشه.
و همچنین می‌تونستن دقیق‌تر و بیشتر از فرهنگ و آداب رسوم مردم کشور سوئیس و شهر لوزان صحبت کنن.