یادداشت فاطمه نصراله زاده

        قشنگ و دوست داشتنی.
طرز مواجهه اش با چالش های زندگی رو خیلی دوست داشتم. چقدر آدم قوی ایه. چقد باهاش همذات پنداری کردم و دوستش داشتم. و آدم وقتی مادر میشه چقد لطیف تر و مهربون تره.
برام پر از نکات جالب بود. فقط سفرنامه ها یکم هول هولکی بودن و خوندنشون اذیتم کرد و یه جاها بدم جلو. عکس های آخرش رو هم ترجیح میدادم یه نیم خط توضیح بنویسن ک این الان کجاست. بعضیاشو ک یادم بود. ولی بعضیشو اصلا یادم نبود.