... پس در همه جا صبر، مقاومت است و هیچ جا به معنای تسلیم و دست بسته اسیر جریان شدند و خفت کشیدن نیست.

«هنگامی که خداوند، صبر آنان را بر آزارهایی که در راه دوستی او وارد می‌آمد و تحمل آنان را در برابر حوادث ناگواری که به خاطر بیم از خداوند در سر راهشان قرار می‌گرفت، مشاهده کرد، دریچه‌های فرج را در آن تنگنای بلا، به روی ایشان گشود... پس مستضعفان به زمامدارانی فرمانروا و پیشوایانی راهنما، بدل گشتند و کرامت و عزت آنان به جایی رسید که آرزوی بلند پروازشان هرگز بدان‌جا راه نیافته بود.»

«بسم اللّه الرحمن الرحیم. ان الذین قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا... به راستی آنهایی که گفتند پروردگار ما اللّه است و در این راه استقامت ورزیدند، بر آنها فرشتگانی نازل خواهد شد تا نترسند و محزون نباشند و ورود به بهشت خداوند را به آنها بشارت می‌دهند. خوب گوش کن خسرو جان. می فرماید «آن‌هایی که استقامت می ورزند». نمی‌فرماید «آن‌هایی که باهوش‌ترند»، نمی‌فرماید «آن‌هایی که جوان‌ترند، آن‌هایی که باسواد ترند، آن‌هایی که پیرترند آن‌هایی که خوشگل‌ترند، خوشتیپ‌ترند، آن‌هایی که پولدارترند»، بلکه می‌فرماید «آن‌هایی که استقامت می‌ورزند». پس رمز موفقیت دو چیز است: ایمان آوردن و استقامت ورزیدن.

«ننشینید و منتظر نمانید حس انجام کار، حس انجام عمل ظاهر شود، بعد دست به کار شوید. بلکه برعکس عمل کنید. خواهید دید حسش به وجود می‌آید.»

«ببین عزیز من! فرمان راهنما لازم الاجراست. چون و چرا ندارد. اما و اگر ندارد.»