سگِ ولگردِ هدایت شاید ارزش خواندن دارد

بین نوشته‌های داستانی صادق هدایت که خوانده‌ام(سه قطره خون، و زنده بگور و بوف کور)، مجموعه سگ ولگرد را از همه پخته‌تر دیدم.
البته این مجموعه نسبت به دیگر آثار داستانی‌اش جدیدتر است؛ از لحاظ سال انتشار.

قصه‌ها با مضمون‌های بهتر، به داستان مدرن نزدیک‌تر، زیاده‌گویی‌اش کمتر، بد و بی‌راه به اسلام کمتر؛ و در کل داستان‌هایش را پسندیدم. گرچه ظاهر داستان‌‌ها، همان شیوه‌ی قدیم و نسل اولی بود «تعریف کردن قصه تا نشان دادن.» گرچه خیلی به سمت نشان دادن رفته.

از بین بوف کور، سه قطره خون، داش‌آکل، فوائد گیاهخواری، زنده بگور، وغ‌وغ ساهاب و سگ ولگرد، خودم آخری را به بقیه ترجیح می‌دهم. و اگر کسی از من بخواهد کتابی از هدایت به او معرفی کنم، سگ ولگرد را پیشنهاد می‌دهم.

سرجمع، اگر بخواهم جمالزاده و علوی و هدایت را مقایسه کنم، از لحاظ نثر و طنازی، جمالزاده حرف اول می‌زند، مضمونی و محتوایی و مبارزه‌جو بودن، علوی سر است. هدایت هم در اثر آخرش به داستان مدرن و امروزی خیلی نزدیک‌تر شده. گرچه علوی عمر داستان‌نویسی‌اش بیشتر از هدایت بوده. (این مقایسه را برای اینکه نوشته‌های این سه اثر را به ترتیب خوانده‌ام نوشتم که حساب دستم باشد)
        

          قلم هدایت لا افکار خاص خودش که عده ای معتقدن زندگی خود هدایت‌های بنوعی 
        

          طلسم هدایت خوانی من هم شکست .بهترین داستان این مجموعه واسم سگ ولگرد بود.از داستان تاریکخونه خوشم نیومد چون از داستانهایی که نویسنده ها یه شخصیت میارن که عقاید خودشون رو از زبون اون شخصیت، بدون هیچگونه ظرافتی بیان کنند زیاد مورد علاقه ام نیست .نیاز دارم آثار بیشتری از هدایت بخونم.برای شروع به نظرم کتاب مناسبی بود.
        

          خیلی وقت پیش خوندم و خوب در خاطرم نیست. اما با این کتاب فهمیدم مردم ایران یه زمانی برای سفر به شهر های مختلف با جواز خروج از شهر خودشون میگرفتن.

این داستان ها خیلی لذت بخش بودن
یکی داستان سگ ولگرد
یکی هم دونژوان
کاتیا هم خوب بود
خیلی خوب
        

          سگ ولگرد٬ نام مجموعه‌ای از ۸ داستانِ‌ کوتاه نوشته‌ی صادق هدایت.

این مجموعه هم مانند مجموعه داستان‌های دیگر٬ هم شامل داستان‌های قوی‌ است و هم معمولی و ضعیف٬ اما هنگام خواندنِ داستان‌های معمولی‌ یا ضعیف‌تر آن نسبت به خوب‌های آن همچنان قلمِ قویِ نویسنده٬ تیز هوشیِ و خلاقیت او را حس می‌کنیم. چون مجموعه‌ی داستانی هست من به هر یک از داستان‌ها نمره‌ی جداگانه دادم به شرح: سگ ولگرد ۵ستاره، دن‌ژوان کرج ۴ستاره، بن‌بست ۳ستاره٬ کاتیا ۲ستاره٬ تخت ابونصر ۱ستاه، تجلی ۱ستاره٬ تاریک خانه ۴ستاره و میهن پرست ۴ستاره٬ نهایتا ۲۴ ستاره برای ۸ داستانِ کوتاه که معدل ۳ ستاره برای این مجموعه است.

ضمنا برخی از داستان‌های این مجموعه حقیقتا ارزش چندین و چند بار خواندن را دارد و پیشنهاد می‌کنم لا به لای مطالعه‌ی کتاب‌های مورد علاقه‌ی خود به خواندن این مجموعه نیز بپردازید.
        

          وقتی این داستان را برای نخستین بار می خواندم، شدم خودِ پات و دقیقا حس کردم ضعف، گرسنگی و تمام نکات ریز و جالبی را که هدایت از نگاه یک سگ ولگرد بیان کرده بود. راستی که خواندنی بود و لذت بردم.
هدایت به خوبی از ستم انسان ها به موجودات دیگر سخن گفته و از آنها دفاع کرده است.
        

          فکر میکنم صادق هدایت از نوشتن این داستان، اهداف متعددی داشته اما برای من بیشتر از همه چیز یادآور داستان طرد شدن انسان از بهشت به دلیل پیروی از هوس و نافرمانی از خالق بود
        

          داستان   سگ ولگرد    و    تاریکخانه   برای من  داستان های مورد علاقم بودن. (دیگه سگ خیابونی می‌بینم غصه دار می‌شم)
مجموعه یکم نامنسجم بنظر رسید برای من ولی برای اولین تجربه از صادق هدایت گزینه بدی نبود.
        

          به کتاب «سه قطره خون» شباهت داره. مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه با موضوعات مختلف و نتیجه‌گیری‌های تقریباً همسو هست.

در مورد داستان «تخت ابونصر» فکر می‌کردم نویسنده قصد داشته یک توصیف بی بدیل از عشق به خواننده بده که در عمق جان و روح نفوذ کنه، چیزی که در نوشته‌های صادق غیر منتظره و بعید بنظر میاد،، گرچه خیلی زیبا جذبهٔ خورشید برای سیمویه رو به تصویر کشید ولی در نهایت مقصودی که حدس زده میشد رو منتقل کرد❤️‍🔥

        

          سگ ولگرد      ☆☆★★★
دن ژوان              ☆☆★★★
بن بست            ☆☆☆★★
کاتیا                             ☆☆☆☆★
تخت ابونصر  ★★★★★
تجلی                         ☆☆☆★★
تاریکخانه            ★★★★★
و
رو هم رفته       ☆☆★★★
        

          Meeeh..
        

          داستان های کوتاه نسبتا بی سر و ته و تقریبا پوچ!
        

          صادق هدایت در مجموعه داستان‌های کتاب، هشت داستان گردهم آورده:«سگ ولگرد، دن‌ژوان، بن‌بست، کاتیا، تخت ابونصر، تجلی، تاریک‌خانه، میهن‌پرست.» 
هر کدوم از این داستان‌ها، با درون‌مایه‌ای که دارن و سبک نوشتاریشون،  از هم‌دیگر متمایزن. 
تمام داستان‌های کتاب، خاص، دارای شخصیت‌هایی واقعی و پیام‌های مورد نظر صادق هدایت هستن. 
تجربه بسیار عالی‌ای بود. 
        

          سگ ولگرد اثر صادق هدایت است که درسال ۱۳۲۱ نوشته شد.درمورد سگ اصیل اسکاتلندی به نام پات است،که پات پس از گم کردن صاحبش سرگردان می‌شود.انسان ها آزارش می‌دهند او در رویای بازگشت به دوران کودکی است...
برای علاقه مندان به داستان های کوتاه کتاب جالبی است.
        

          تاریک‌خانه و سگ‌ولگرد شاید از باقی قصه‌ها قابل تحمل‌تر بودن(هرچند که میتونستن بهتر هم باشن!). الباقی چه توی روایت، چه توی شخصیت پردازی، دیالوگ نویسی و...ضعف شدیدتری داشتند.
        

          خود داستان «سگ ولگرد» دوست‌داشتنی‌ترین و در عین‌حال غم‌انگیزترین داستان این مجموعه بود برایم. اما آن‌چه به‌نظرم در تمام داستان‌های این مجموعه به نوعی مشترک بود، انتظاری واهی برای نوری روشنایی‌بخش و نجات‌دهنده بود. انتظاری که همواره در سراسر جنبه‌های زندگی ما ایرانی‌ها رخنه کرده است. نثر هدایت روان و بی‌شیله‌پیله است و باعث می‌شود بعد از گذشت سال‌ها هنوز بتوانی به راحتی با آن ارتباط برقرار کنی.
        

          مجموعه داستان های کوتاه، با سبک خاص قلم آقای هدایت.
مضمون مشترک همه تلاش و دست و پا زدن شخصیت‌ها برای رهایی از منجلابی که چه نتیجه اعمال خودشان چه جبر، درونش غوطه‌ور بودند و خواهان بهتر شدن اوضاع هستند. بطور کلی بنظرم ارزش یکبار خواندن را دارد
        

          نمی‌تونم بگم دوستش نداشتم چون بعضی از داستان‌هاش خوب بود و گذشته از این، متاسفانه متنی که خوندم بیشتر بوی نوشته‌های سانسورچی میداد تا هدایت.
نظر قطعیم رو زمانی می‌تونم بگم که متن اصلی رو بخونم
به هر حال سگ ولگرد هم مثل هر مجموعه داستان دیگه‌ای داستان خوب و بد رو در کنار هم داره.
البته در مقایسه با شاهکارهایی مثل بوف کور و داش آکل، واقعا ضعیف بود
        

          هر تک به تک این داستانا مثل یه پتکه میخوره به قلب آدم 
چقدر غمگینانه و افسردگی دیده میشه تو  صادق
        

          صادق هدایت روایتگر مردمان آسیب دیده از اجتماعات خشک و بی مهر و مقلد است.