یک قسمت از شیکاگو مد هست که توی اون مردی به اورژانس مراجعه می کنه و از صدای بلند قبلش شکایت می کنه. دکترها اول چندان جدی نمی گیرن و فکر می کنن ریشه ی مشکل روانیه، اما بعد از معاینه متوجه می شن اسکار تیشو مربوط به یک جراحت قبلی، دقیقا مثل یک آمپلی فایر عمل می کنه. یعنی صدای قلب مرد واقعا بلنده و هیچ درمانی هم نداره. اما یک کاری می کنن: قلب مرد رو با سونو بهش نشون می دن و می گن ببین، قلبت داره می جنگه تا تو رو زنده نگه داره تا با این صدا آشتی بدنش.
منسن هم تقریبا چنین کاری می کنه. به جای اینکه مثل کتاب های خودیاری دیگه، راه حل رهایی از رنج و مشکلاتو نشون بده، میگه زندگی تماما رنجه و قرار هم نیست جز این باشه. پر از مشکله و هر راه حلی هم بعدا تبدیل به مشکل جدیدی می شه. رنج ها و مشکلات "بد" نیستن، زندگی همینه. منتها نکته ای که وجود داره اینه که ما تا حدی می تونیم رنج ها و مشکلاتمون رو انتخاب کنیم. می تونیم دغدغه هامون رو انتخاب کنیم و باید انتخاب کنیم. چون نمی تونیم دغدغه ی همه چیز رو داشته باشیم. 
در ادامه هم میگه ما باید بدونیم که خیلی چیزها رو نمی دونیم و این بد نیست. باید بدونیم که ما خاص نیستیم، تافته ی جدا بافته نیستیم. نه خودمون خاصیم و نه مشکلاتمون... و خیلی چیزهای تقریبا بدیهی دیگه :)
من هم از لحن نویسنده لذت بردم و هم از ترجمه ی خوب میلاد بشیری و پیشنهاد می کنم امتحانش کنید.

+ خیلی ها از لحن نویسنده خوششون نیومده به خاطر فحش های زیادی که داده! در ترجمه که فحش ها انگشت شمار بودن :)
++ عنوان "هنر ظریف رهایی از دغدغه ها" مناسب دو سه فصل اول کتابه. این کتاب راهنمای خوب زندگی کردنه بیشتر. احتمالا نویسنده با اون فحشی که در عنوان داده، صرفا قصد جلب توجه داشته :)
+++ یک مقدار پشیمونم که الان خوندمش. موقعی بخونیدنش که وقتتون باز باشه، بتونید تو یکی دو روز جمعش کنید. من ده روز طولش دادم و پشیمونم. احتمالا یک بار دیگه می خونمش.
        

          من این کتاب رو خیلی دوست داشتم. یاد گرفتم به خیلی چیزها اهمیت ندم و تو زندگیم الویت بندی کنم. پذیرش مشکلات و مسئولیت هات و یاد آوری مرگ خودت که هر لحظه ممکنه اتفاق بیفته. پیشنهاد میکنم در سال جدید جز لیست کتابهاتون قرارش بدین.🌸
        

          مارک منسن با کتاب هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها به شهرت رسید. او پیش از این کتاب مشغول کار برای وبلاگ خود بود. کتاب منسن در ایران هم با استقبال قابل‌توجهی مواجه بوده و ترجمه‌های مختلفی از آن منتشر شده است. ترجمه‌ای که انتشارات میلکان از آن منتشر کرده اکنون به چاپ هشتاد و ششم رسیده است. منسن مدعی است که کتابش روشی نوین برای خوب زندگی کردن را به مخاطب می‌آموزد و می‌گوید این کتاب به شما یاد نمی‌دهد چگونه به دست آورید، بلکه قصد دارد نشان دهد که چطور ببازید و رها کنید.
        

          کتابی باحال و جذاب که واقعا منو تغییر داد حتما بخونیدش ❤️‍🔥
        

          به نام آرام دل ها...
آیا میشه از دغدغه ها رها شد و دیگه دغدغه نداشت؟ نه! ... پس موضوع کتاب چیه؟ اینکه چطور دغدغه‌ های بهتری داشته باشیم و یا همونطور که نویسنده میگه چطور با وجود بارهای سنگین روی دوش مان، قدم های سبک تری برداریم... کتاب ۹ فصل داره که در ۴ فصل ابتدایی در خصوص زاویه دیدهایی که میشه به موضوع دغدغه داشت صحبت می کنه و در ۵ فصل بعدی، به پنج ارزش مهم که به کمک اون ها میشه دغدغه های بهتری داشت اشاره می کنه. کتاب به مخاطب کمک می‌کنه لیست دغدغه هاش رو الک کنه و بتونه دغدغه های ارزشمندتر رو جدا کنه. در ۴ فصل ابتدایی کتاب، موضوعات کمی پراکنده هستند و اگر حواس مون به روند بحث نباشه، تهش برامون فقط یه سری جملات خوب باقی می مونه. پیشنهاد می کنم روی یک برگه، درون مایه ی ۴ فصل اول رو پیاده کنید تا نقشه ذهنی نویسنده رو بهتر متوجه بشید. 
        

          تنها ترجمه ای  که پیشنهاد میدم ترجمه اقای ارشاد نیکخواه است
        

          نخونید من هی خوندم ببینم چیزی دستگیرم میشه. هیچی نداره چرت و پرته.
تا صفه ۱۸۰ خوندم پرتش کردم اونور.
وقتتون رو روی یه کتاب دیگه بزارید لطفا
        

          به نوبه‌ی خودش واااقعا به آدمایی که سر آنچه باید و نباید حرص می‌خورن کار یاد می‌ده...
این‌که چرا و چگونه نباید برای هر مسئله‌ای ذهنمون آشفته و به‌هم‌ریخته بشه
برای من شخصا صفحات اول کتاب کاری که باید می‌کرد رو کرد، 
شاید حتی عمیق شدن توی‌ یک جمله‌ش هم کافی باشه... تا اثری که باید رو بزاره. 
        

            
ما آن‌قدر فرصت و قدرت و انرژی نداریم  که به همه چیز اهمیت بدهیم .
 باید بی‌خیال خیلی چیزها بشویم ، تا بتوانیم تمام فکر و ذهن و انتخاب‌ها و تصمیم‌های خود را ، روی گزینه‌ی محدود و مشخص،متمرکز کنیم . 
بنابراین کتاب هنر ظریف بی خیالی ، درباره‌ی بی خیالی نیست ، بلکه اتفاقاً درباره‌ی توجهِ بیش از حد به اهداف و ارزش های کلیدی و بی‌خیالی و بی‌توجهی نسبت به حاشیه‌های دیگر است ( حتی اگر دیگران، آن حاشیه‌ها را ، اصل بدانند) 


        

          ساده ترین اصل زندگی: 
تلاش هایمان تعیین کننده موفقیت هایمان است.🥲
شادی هایمان زاییده مشکلاتمان است.🥲
مسیر مارپیچی رو به بالا بی انتهاست.
شادی در پیمودن مسیر است نه ایستادن .🥲
به درک خود از تجربیات مثبت و منفی اعتماد نکنید. حتی تمام اموری که ما فکر می‌کنیم مسلم و قطعی است، می‌تواند لحظه ای از هم بپاشد 🤔

تنها راه رسیدن به معنا و حس ارزشمندی و اهمیت در زندگی از طریق رد کردن گزینه های دیگر، تعیین محدوده ای برای آزادی و تعهد به یک مکان،  اعتقاد یا یک  شخص فراهم میباشد.
آزادی مطلق به خودی خود هیچ معنایی ندارد.🥰🥲

پذیرش مسئولیت
عدم قطعیت
شکست
عدم پذیرش
مرگ
        

          This book helped me to overcome my depression within a week after reading this amazing book !
        

          ایده ی‌کتاب مهم و اساسی است اما خود کتاب اصلا.مطالب چندان سازمان یافته یا عمیق نیستند کل مطالب کتاب را میشد در یک مقاله ی حدودا ۱۰ صفحه ای خلاصه کرد بدون ذره ای کم و کاست از کیفیت کار .
        

          بهترین کتاب خودیاری که تابحال خوندم 
این کتاب علاوه بر مطالعه دقیق و باحوصله نیاز به عمل کردن داره چون بعضی از نکاتی که کتاب بهش اشاره میکنه رو ما می‌پذیریم اما بهش عمل نمی‌کنیم و وقتی که در موقعیت قرار میگیرم بهش توجه نمی‌کنیم علاوه بر نکات خیلی خوبی که کتاب به خواننده یاد میده داستان های بسیار آموزنده ای داره که به درس های کتاب اشاره میکنه و مثال های خیلی خوبی برای درک مطالب کتاب هست.
        

          کتاب بینظیریه. من ترجمه آقای ارشاد نیکخواه رو پیشنهاد میکنم چون نزدیکترین ترجمه به نسخه اصلی کتابه.
        

          بگذارید اعترافی به شما بکنم. من هیچوقت فکر نمی‌کردم از خواندنِ این دست کتاب‌های خودیاری لذت ببرم؛ اما این را به توصیهٔ دوستی خواندم. با خواندنش به فکر فرو رفتم، بسیار خندیدم و گاهی غمگین شدم. و به جرأت می‌توانم بگویم که دوستش داشتم. از خواندنش لذت بردم.
بنظرم اینطور نیست که بگم دنیام رو متحول کرد و الان دیگه جور دیگه‌ای زندگی خواهم کرد. :)) اما مثل صحبت کردن با یک دوست بامزه بود، که از معاشرت باهاش کیف می‌کنی. توصیه‌هایی که شاید خودت هم بدونیشون؛ اما شنیدنشون خالی از لطف نیست!


قسمت‌هایی از کتاب:

«اینکه صرفاً نسبت به خودمان حس خوبی داشته باشیم بی‌معناست، مگر اینکه دلیل خوبی برای حس‌مان داشته باشیم. شواهد نشان می‌دهد که رنج و شکست برای پرورش افراد بالغِ موفق و باهوش مفید و ضروری است. همچنین القای این باور به بچه‌ها که فکر کنند استثنایی و متمایز هستند منجر به جامعه‌ای پر از بیل گیتس‌ها و مارتین لوترکینگ‌ها نخواهد شد، بلکه از جامعه‌ای پر از جیمی‌ها سردرمی‌آورد!
جیمی، بنیانگذار متوهم کسب‌وکارهای‌نوپا. جیمی، که هر روز ماری‌جوانا می‌کشید و تنها مهارتش تعریف از خود و باور کردنش بود. که بر سر همکارش به دلیل رفتار نابالغانهٔ او داد می‌زد ولی خودش کل کارت اعتباری شرکت را برای تحت تاثیر قرار دادن یک سوپرمدل روسی در یک رستوران گران‌قیمت خرج می‌کرد. جیمی، که به سرعت عمه‌ها و عمو هایی را که می‌توانستند به او پول قرض بدهند از دست داد.
 بله همان جیمیِ بااعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس بالا. جیمی‌ای که آن‌قدر درباره خودش و توانایی‌هایش صحبت کرد که فراموش کرد باید واقعاً هم کاری انجام دهد.»

«برای آنکه افراد در انجام دادن کارهای وحشتناک در حق دیگران حس بدی نداشته باشند، باید اطمینانی تزلزل‌ناپذیر نسبت به برحق بودن خودشان و باورهایشان و لیاقت‌شان داشته باشند. نژادپرستان به این دلیل نژادپرست هستند که از برتری ژنتیکی خودشان یقین دارند. بنیادگرایان مذهبی به خودشان بمب می‌بندند و هزاران نفر را می‌کشند، زیرا به جایگاه خودشان در بهشت یقین دارند. مردانی که زنان را مورد آزار و تجاوز قرار می‌دهند پیش خود مطمئن‌اند که از بدن زنان حقی دارند.
آدم‌های شرور هیچ‌گاه گمان نمی‌کنند که شرورند، بلکه معتقدند که دیگران شرورند.»

«به نظر می‌رسد بدن انسان مجهز به نوعی رادار طبیعی است که در موقعیت‌های که خطر مرگ وجود دارد به کار می‌افتد. برای مثال لحظه‌ای که به سه‌متری پرتگاهی که محافظی ندارد نزدیک می‌شوید، ترس خاصی در وجودتان رخنه می‌کند. پوست‌تان می‌لرزد. چشمان‌تان بر تمام جزئیات محیط اطراف‌تان متمرکز می‌شود. احساس می‌کنید پاهایتان سنگ شده‌اند. انگار یک آهنربای بزرگِ نامرئی به آرامی شما را به سمت جایی امن می‌کشد.»

«وقتی از این پرسش اجتناب می‌کنیم، اجازه می‌دهیم ارزش‌های سطحی و نفرت انگیز ذهن‌مان را بدزدند و کنترل امیال و آمال و آرزوهایمان را به دست بگیرند. بدون به رسمیت شناختن نگاه خیره و دائمی مرگ،
چیزهای مهم بی‌اهمیت و چیزهای بی‌اهمیت مهم جلوه می‌کنند. مرگ تنها چیزی است که درباره‌اش کمترین شک و تردیدی وجود ندارد و به همین دلیل، باید قطب‌نمایی باشد که به کمک آن دیگر ارزش‌ها و تصمیمات‌مان را جهت بدهیم. مرگ پاسخ درست به همه سوالاتی است که باید از خودمان بپرسیم اما هیچ‌گاه نمی‌پرسیم. تنها راه کنار آمدن با مرگ این است که آن را درک کنید و خودتان را چیزی فراتر از آنچه هستید ببینید، ارزش‌هایی را انتخاب کنید که در خدمت چیزی فراتر از منافع خودتان باشند، ارزش‌هایی که ساده و دردسترس و تحت مهار خودتان و در برابر دنیای آشوبناک اطرافمان پذیرا باشند. این سرچشمه تمام شادکامی‌هاست.
خواه به سخن ارسطو گوش کنید خواه به روانشناسان دانشگاه هاروارد یا عیسی مسیح یا گروه بیتل های لعنتی، همه آنها می‌گویند شادکامی حاصل یک چیز است: اهمیت دادن به چیزی فراتر از خودتان، باور به اینکه شما در چه چیزی بسیار بزرگ سهمی کوچک دارید، و اینکه از زندگی شما چیزی جز فرآیندی جانبی از محصولی بزرگ و فهم‌ناپذیر نیست.»
        

          عااالی
        

          نکته اصلی و اساسی مطرح‌شده در این کتاب، هنر اهمیت ندادن و بی‌خیال بودن نسبت به مسائل و موضوعاتی هست که تأثیر مهمی در زندگی ما ندارند و برای داشتن زندگی خوب باید توجهی به آن‌ها نکنیم.
        

          خیلی از حرف‌های این کتاب رو قبلا خونده و شنیدم بودم ولی خوندن و شنیدن چندباره این حرف‌ها خالی از لطف نیست.
ترکیبی از فلسفه‌ی رواقی و بودیسم. توی رویکردهای روان‌درمانی هم به اکت خیلی نزدیکه.
        

          این کتاب خیلی زبان روانی داشت.
خیلی خوب می‌تونست خواننده رو درگیر بکنه
و اصلا حرف‌های قلمبه سلمبه نداشت
حرف‌های خیلی مهم به زبان خیلی خیلی ساده گفته شده بود
شیرین بود خوندنش
اما نیازه که یکم توی فکر و باور هرکسی ته‌نشین بشه
برای منی که روزی هزار بار ناراحت می‌شدم، غصه می‌خوردم و عصبی می‌شدم از چیزهای بی‌ارزش محیط کار خیلی خوب بود.
        

          کتاب حاوی نکات خیلی خوبی بود که حتما توصیه میکنم دوستان هم بخونن 

تنها مشکلش این بود که در بعضی مثال هاش به مذهب اشاره کرده بود و همه مسلمون ها رو با داعش یکی کرده بود