من فقط میتونم برای مظلومیت وارنر گریه کنم.
      

        آرون وارنرِ عزیز عاشق شده!
      

        شاید بیشتر از یک کتاب توسعه فردی  و انگیزشی یک کتاب زندگینامه بود. بیشتر از اینکه راجع به موفقیت هاش حرف بزنه داشت توصیف میکرد که چقدر بدبخت بوده و این از یک جایی به بعد خسته کننده میشد.
در کل اگر بخواهیم کل درونمایه کتاب رو خلاصه کنیم باید بگم:از درد و رنج کشیدن نترس که باعث رشد کردن تو میشن و توی هرکاری دیسیپلین و استمرار داشته باش تا در اون موفق بشی⁦🤷🏻‍♀️⁩
      

        نمیدونم چرا مردم انقدر راجبش هیت دادن و گفتن داستانش تکراریه ولی این تقریبا یکی از مهربون ترین کتابایی بود که خوندم🥲🥲
شاید اگه آدمی باشید که یه کتاب کوتاه رو توی یک ماه می خونید نتونید با این کتاب ارتباط بگیرید ولی کافیه وقت بزارید و این کتاب رو توی سه یا چهار نشست بخونید اون وقت  عاشقش میشید،عاشق شخصیت ها و قلم کاواگوچی،،،،،
      

        انقدر نویسنده توصیف های خفنی از شخصیت ها و فضا داره که دلم نمیاد کتابو بزارم زمین و توی بهخوان به عنوان قسمتی از کتاب بزارمشونننن🥲🥲🥲🥲
      

        ده صفحه ی آخر انقد اشک از کنار چشمام می اومد که دیگه متن کتابو به زور میدیدم//////
      

        ولی من نیوت و مینهو و توماسمو میخواستمT_T
      

        نیوتِ عزیزم:(((((
      

        هر جلدی رو که می‌خوندم بیشتر اینطوری میشدم که نیوت بیا بغلم😭⁦🚶‍♀️⁩
      

        رسما یکی از بهترین ها توی ژانر پادآرمان شهری بود😭😭
دلم میخواد جیمز دشنرو خفه کنم که دیگه آدامش ندادددد
      

        قشنگ دارم با این کتاب و شخشیتاش زندگی میکنم ،;;;;;
      

        جوری که مارک منسن موده
البته من این کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم راجب ترجمه این کتاب نظری ندارم⁦┐⁠(⁠ ⁠˘⁠_⁠˘⁠)⁠┌⁩
      

        رابطه ی این دوتا باعث میشد از چشمام اکلیل بزنه بیرون⁦┐⁠(⁠￣⁠ヘ⁠￣⁠)⁠┌⁩
      

        با اینکه بنظرم کتاب پرتغال بچگونه هستن این یکی باحال بود
می‌خوام سریع برم سراغ جلد دوم⁦┐⁠(⁠￣⁠ヘ⁠￣⁠)⁠┌⁩
      

        روند کندی داشت و وقتی میخوای واسه یکی داستانشو تعریف کنی تقریبا اتفاق خاصی توش نیوفتاد.
صرفا برای سرگرمی بود