یادداشت فهیمه

        یک قسمت از شیکاگو مد هست که توی اون مردی به اورژانس مراجعه می کنه و از صدای بلند قبلش شکایت می کنه. دکترها اول چندان جدی نمی گیرن و فکر می کنن ریشه ی مشکل روانیه، اما بعد از معاینه متوجه می شن اسکار تیشو مربوط به یک جراحت قبلی، دقیقا مثل یک آمپلی فایر عمل می کنه. یعنی صدای قلب مرد واقعا بلنده و هیچ درمانی هم نداره. اما یک کاری می کنن: قلب مرد رو با سونو بهش نشون می دن و می گن ببین، قلبت داره می جنگه تا تو رو زنده نگه داره تا با این صدا آشتی بدنش.
منسن هم تقریبا چنین کاری می کنه. به جای اینکه مثل کتاب های خودیاری دیگه، راه حل رهایی از رنج و مشکلاتو نشون بده، میگه زندگی تماما رنجه و قرار هم نیست جز این باشه. پر از مشکله و هر راه حلی هم بعدا تبدیل به مشکل جدیدی می شه. رنج ها و مشکلات "بد" نیستن، زندگی همینه. منتها نکته ای که وجود داره اینه که ما تا حدی می تونیم رنج ها و مشکلاتمون رو انتخاب کنیم. می تونیم دغدغه هامون رو انتخاب کنیم و باید انتخاب کنیم. چون نمی تونیم دغدغه ی همه چیز رو داشته باشیم. 
در ادامه هم میگه ما باید بدونیم که خیلی چیزها رو نمی دونیم و این بد نیست. باید بدونیم که ما خاص نیستیم، تافته ی جدا بافته نیستیم. نه خودمون خاصیم و نه مشکلاتمون... و خیلی چیزهای تقریبا بدیهی دیگه :)
من هم از لحن نویسنده لذت بردم و هم از ترجمه ی خوب میلاد بشیری و پیشنهاد می کنم امتحانش کنید.

+ خیلی ها از لحن نویسنده خوششون نیومده به خاطر فحش های زیادی که داده! در ترجمه که فحش ها انگشت شمار بودن :)
++ عنوان "هنر ظریف رهایی از دغدغه ها" مناسب دو سه فصل اول کتابه. این کتاب راهنمای خوب زندگی کردنه بیشتر. احتمالا نویسنده با اون فحشی که در عنوان داده، صرفا قصد جلب توجه داشته :)
+++ یک مقدار پشیمونم که الان خوندمش. موقعی بخونیدنش که وقتتون باز باشه، بتونید تو یکی دو روز جمعش کنید. من ده روز طولش دادم و پشیمونم. احتمالا یک بار دیگه می خونمش.