من آقای حسین وهابیان( پژوهشگر حوزه فلسطین) رو نمیشناسم،ولی پیوست آخر کتاب رو چقد قشنگ نوشتن. 
چند سطرش:
⁦✍️⁩گی دولیل به سبک مشهور رسانه‌های غربی دولت مستقر را اسرائیل می داند اگرچه تناقضات آشکاری را در زندگی انسانی فلسطین مشاهده می‌کند ولی تلاش می‌کند با شوخ‌طبعی و مقایسه سطحی حوادث خود را بی طرف نگه دارد.
نویسنده تاریخ معاصر فلسطین را روایت نکرده است و ترجیح داده آنچه را در رسانه‌های عمومی اسرائیل شنیده و خوانده با مشاهداتش درآمیزد.
 در روایت ها هم اغلب از اسامی اسرائیلی استفاده کرده است برای همین تاریخ‌نگاری اش از وقایع و مکان های مذهبی فلسطین چندان معتبر نیست اما ارزش دلیل به روایت مشاهدات شخصی اش از پیچیدگی های درون جامعه پرالتهاب فلسطینی است ،روایت زندگی در نوار غزه که بیش از یک میلیون انسان در آن حذف شدند و سالهاست اجازه رفت آمد ندارند.🥺💔
        

          این کتاب روایت مصوری از تجربیات گی دولیل در طول اقامت یکساله‌ش در اورشلیم یا قدسه. گی دولیل به خاطر ماموریت پارتنرش که یکی از اعضای پزشکان بدون مرزه، راهی فلسطین میشه و در طی این مدت علاوه بر نگهداری از دو فرزندش و انجام پروژه‌های شخصی، چندین نمایشگاه و کارگاه در شهرهای مختلف فلسطین برگزار می‌کنه.
گی دولیل آدم بی‌طرفی نیست. همیشه تاریخ، وقایع و اخبار رو از اسرائیلی‌ها شنیده و نظر خوبی نسبت به مسلمان‌ها نداره. به همین خاطر از تمیزی و زیبایی تل‌آویو ذوق‌زده می‌شه، از خرابی و کثیفی قدس خوشش نمیاد، حجاب و مراسم عروسی مسلمان‌ها رو مسخره می‌کنه، انتقاد از عملکرد دولت اسرائیل از طرف روزنامه‌های خود اسرائیل براش عجیبه و خیلی موارد دیگه. اما آش انقدر شور هست که گیل دولیل هم متوجه‌ش بشه. کم کم پست‌های بازرسی و سخت‌گیری‌های بیش از حد، بستن راه‌ها، اذیت و آزار مسلمان‌ها به دست یهودی‌ها در محلات مختلف، خراب کردن خانه‌های مسلمان‌ها، اشغال تپه‌ها و به دنبالش شهرک‌سازی‌های غیرمجاز و از همه مهم‌تر شرایط اسفناک مردم غزه و بمباران‌های پشت سر هم، به چشمش میاد. گرچه دولیل سعی می‌کنه سطحی به این موارد اشاره کنه و با شوخی از کنارشون رد بشه، اما باز هم تکان‌دهنده هستن.
در کل کتاب بسیار جالب و ارزشمندیه و توصیه می‌کنم حتما بخونیدش. برای ما که همیشه فلسطین رو از نگاه جمهوری اسلامی و اسرائیل رو از نگاه آمریکا شناختیم، شنیدن روایت یک آدم غربی نه چندان بی‌طرف غنیمته؛ هم در مورد وقایع فلسطین و هم در مورد حقیقت اسرائیل.
        

          اولین و شاید مهم ترین نکته ای که درباره ی این کتاب به ذهنم می رسد ، نوع نوشتار و قالب کلی آن است . برای من بعد از داستان های کودکانه ای که در بچگی می خواندم ، این اولین کتاب مصور جدی و با محتوای معناداری بود که می خوانم . تجربه ی فوق العاده جذابی بود و به حدی جذب شدم که تصمیم گرفتم سفرنامه های مصور دیگری به خصوص از همین نویسنده بخوانم . در این کتاب، بیشتر با تصاویر طرف می بودیم و کمتر نوشته می دیدیم . نوشته ها هم بیشتر دیالوگ بودند . تصویر ها خودشان محتوا را می رساندند و من نیازی به توضیحات بیشتر نمی دیدم . می توانم بگویم برقراری ارتباط را خیلی راحت تر می کرد . مثلا نسبت به سباستین که سفرنامه ی دیگری بود که خواندم ، ساده تر با این کتاب ارتباط گرفتم . کاملا می شد به شناخت نسبی و خوبی نسب به فلسطین رسید . از زاویه ی دیدی که تقریبا بیشتر قسمت های کتاب ، بی طرف نگاه می کند و فقط بیننده است . 
یکی از ویژگی های مثبت این کتاب ، شکل طراحی ها و نوع قلم نویسنده بود . به نظرم قوت قلم دولیل بالا بود و می توانست مخاطبانش را جذب کند . خود من در همان نگاه اول ، وقتی چهره ی خودش را دیدم ، بی اختیار خنده ام گرفت و برایم بامزه بود . در تمامی قسمت های کتاب دیدن چهره ی گی ، در هر حالتی خنده دار بود . تقریبا باقی شخصیت ها هم جالب کشیده بود ولی خودش واقعا جذاب و بامزه بود . دیالوگ ها و احساساتی هم که بیان می کرد ، باعث می شد خیلی راحت با کتاب ارتباط برقرار کنم و با میل صفحات را جلو بزنم . همین عامل حتی باعث شد وقتی کتاب را تمام کردم واقعا ناراحت شوم و زمانی که گی آتلیه و چمدان هایش را جمع کرد و مهمانی خداحافظی گرفتند ، واقعا ناراحت شوم که چرا کتاب تمام شده ! تمام اینها به نظرم نشان می دهد که نویسنده توانایی زیادی در جذب مخاطب و همراه کردن آن با خودش داشته است . 
لحن خوب هم در همراه سازی خواننده بی تاثیر نبوده است . لحن این کتاب در بیشتر قسمت ها طنز گونه بود . به طوری واقعا خنده دار و در احساسات خواننده تاثیر می گذاشت . مثلا جایی که گی از پشت پنجره ، یک عروسی مسلمان را می دید و فضایش و حس خودش را درباره ی آن می گفت ، خیلی جالب بود . یا مثلا وقتی یکی از داستان هایش که کمی ناجور بود را در جاهای مختلفی که دعوت می شد به نمایش می گذاشت ، کامل می شد فضا را درک کرد و به خاطر توصیف و دیالوگ های طنز ، خندید . البته نوشتار طنز در خیلی از کتاب ها هست و باز روی مخاطب تاثیری نمی گذارد ! به نظرم علت جالب بودن داستان این کتاب این بود که صرفا این دیالوگ ها نوشته نشده بود ، بلکه من احساس می کردم از اعماق وجود نویسنده و حس و حال کاملا واقعی او است . چون خودش هم مسافر بود هم نویسنده و هم تصویرگر هم بی تاثیر نبود.
نکته ی مهم دیگر ، درباره ی اطلاعات دهی و تصویرسازی ذهنی است . در این کتاب اطلاعات خیلی زیادی می شد درباره ی فلسطین ، یهودیت و اسرائیلی ها به دست آورد . مثلا اینکه یک سری افراد به عنوان یهودی های ارتدکس هستند که خیلی متعصب اند ، مردانشان فقط دعا می خوانند ، میانگین هر خانواده 7 بچه دارد و خیلی وضعشان خوب نیست . یا مثلا درباره ی واقعیت زندگی و نوع شخصیت شهرک نشین ها . و حتی درباره ی مراسمات مختلف یهود مثل مراسم روز عید فطیر . من به شخصه تنها تصویری که از کل فلسطین داشتم ، جوانانی که به سمت اسرائیلی ها سنگ پرتاب می کنند ، خاخام های وحشی و ترسناک ، مسلمانانی که به هیچ وجه نمی توانند وارد مسجدالاقصی شوند و حسرتش را می کشند ، بود . اما این کتاب به طور کلی ذهنیت اشتباهم درباره ی خیلی از مسائل مربوط به فلسطین را عوض کرد . همین که همه ی یهودی ها بد نیستند ، بسیاری از آنها حتی خواستار پایان جنگ و درگیری های بین یهودی ها و فلسطینیان هستند. 
اینکه نویسنده سعی کرده بود در میان این روایت کردن ها و به تصویر کشیدن فلسطین ، عقاید شخصی و موضع خودش را دخیل نکند هم قابل ستایش است . در اکثر قسمت های کتاب ، دولیل فقط راوی بود و خودش به ما فرصت قضاوت را می داد . نه تنها درباره ی یهودیت بلکه حتی درباره ی دین خودش ، مسیحیت هم اظهار نظر خاصی نمی کرد . مثل وقتی به مقبره ی مسیح رفتند و با رفتار عجیب مسیحی ها مواجه شد که وحشیانه رفتار می کنند و برای دیدن مقبره هم را هل می دهند ، ولی با اینکه انتظار می رفت ، چیز خاصی نگفت . البته گاهی سکوتش خیلی جالب نبود و من احساس می کردم خیلی بی احساس است . مثلا وقتی نادینه داستان برادرش که چگونه کشته شده را گفت ، گی واکنش خاصی نشان نداد و تعجب برانگیز بود !
با وجود اینکه متن زیادی در کتاب موجود نبود ، شخصیت پردازی های کتاب خوب بود . کاملا می توانستم بفهمم چه شخصیتی دارند ، هم از روی چهره هایشان ، هم توصیفات اندکی که نویسنده کرده بود . به خصوص اینکه به شخصیت های فرعی هم توجه کرده بود . مثلا یهودی های مآشعریم را با حالتی خشمگینانه و زشت کشیده بود ، برعکسش مایکل ، کشیش کلیسایی که در آن آتلیه زده بود را با چهره ای مهربان و مرتب کشیده بود . 
کتاب به صورت ماه ماه تقسیم بندی شده بود . از اوت شروع می شد تا ژوئیه ی 2011 . درون خود همان ماه ها هم به صورت تیتروار ، داستان به بخش هایی تقسیم شده بود . در قسمت هایی کمی این نبود انسجام یا رها شدن های ناگهانی، آزاردهنده می شد . مثلا یک جا یادم است گی در کافه ای نشسته بود ، مردی دیوانه با اسلحه آمد سمت مردم کافه و جملات عجیب و غریبی گفت ، در همین جا ماجرا رها شد و رفت سراغ بخش بعدی .  من به عنوان خواننده دوست داشتم بدانم آن مرد چه کسی بوده و چه اتفاقی در نهایت می افتد ؟
در نهایت می توانم بگویم یکی از بهترین کتاب هایی بود که خواندم و همچنین بهترین سفرنامه تاکنون .  کتابی است که خواندنش را به همه توصیه می کنم . به ویژه برای کسی که بخواهد با فلسطین آشنا شود و یا به سفرنامه خواندن و کتاب های سبک کمیک علاقه داشته باشد .
        

          کمیکش عالیه. روزنوشت های یک کانادایی که یک سال ساکن اورشلیم میشه. و از ارتباط و مشاهداتش از فلسطینیان و اسرائیلیان میگه. روایت تا حدودی بی طرفه و میشه به انقلابی و غیر انقلابی توصیه اش کرد با نیت تعدیل و واقعی کردن دیدگاه درباره قضیه فلسطین
        

          کتاب کمیک ،جالب و پر از نکته بوده.
به خوبی جغرافیای فلسطین اشغالی و عقاید مذهبی متفاوت و خاص ساکنان رو توضیح میدهد.
        

          سرزمین مقدس از دید یک غربی به مسئله فلسطین می پردازد، و روایت متفاوت و جذابی دارد.
نگرش یک فرد غربی این امکان را می دهد از زاویه دیگری به این مسئله نگاه کنیم.
هر چند که این نگرش در برخی موارد رنگ و بوی غربی به خود می‌گیرد، اما تلاش نویسنده در جهت اعتدال قابل توجه است.
        

          سفرنامه سرزمین فلسطین به صورت کمیک
از زبان یه فرانسوی کانادایی یه جورایی سکولار 
خیلی جهت گیری خاصی نتونستم توش پیدا کنم روزمره هاش از دو طرف(فلسطینیان و صهیونیستها) و تعریف می کنه.

نقطه قوتش هم روابط بدون محدودیتش( یا با حداقل محدودیت) با اسرائیلی هاست که می تونه یکسری مسائل بدون واسطه بیان کنه.

من کتابی در مورد فلسطین نخوندم، الزاما این هم مطالب زیادی شرح نداده اما کلیدواژه زیادی توش وجود داشت که بر اساس اون تونستم کلی مسئله از دل فلسطین بفهمم.
انواع و اقسام گرایش های یهودی و مکان های مختلف و جالب درون فلسطین و روابط بین آدم ها با ادیان مختلف و...

و در انتها اخباری که این آقای سکولار بدون جانبداری از طرف خاصی به من داد  با اخباری که از جمهوری اسلامی جانبدار به دست آوردم تداخل نداشت🙂
        

          بسم الله الرحمن الرحیم.
 امروز با کتاب جدیدی آمدم که خوب  دلگرم کننده و عالی و برای بچه‌های نوجوان است.
 این کتاب به غیر از دلگرم کننده بودنش علاقمندی شما راجع به فلسطین و اسرائیل را زیاد می‌کند.
 چرا چون کتاب نوشته شده توسط «گی دولیل»
که  با زن و بچه‌اش به فلسطین رفته است به نظر من کتاب را بخوانید عالی خوب است .
‌خدانگهدار.
        

          شنیدن روایت فلسطین از یک آدم بی‌طرف، لطف دیگه‌ای داشت.
گی دولیل بالای دیوار ایستاده و با نگاه برابر به هر دو طرف نگاه می‌کنه. نه از مسلمون‌ها خوشش میاد و نه از صهیونیست‌ها. اما بین ظالم و مظلوم تفاوت قائل میشه.
با ضمیمۀ دوم گریه کردم. به امید آزادی فلسطین. 🕊️
        

          تقریبا دارم از حسادت میپُکم. دوست داشتم جای نویسنده بودم،  یا توی سازمان پزشکان بدون مرز کار میکردم و میتونستم اونهمه جای دیدنی رو ببینم و با اون همه آدم جورواجور که فارغ از دین و ملیت و عقیده «برای انسان» درحال دویدن‌اند چند صباحی هم‌زیست و چند قدمی هم‌مسیرشون باشم. قطعا برای بار دوم هم می‌خونمش و ایندفعه بیشتر شکلاشو تماشا می‌کنم.
        

          این کتاب کلی تصورات من رو از فلسطین و قدس تصحیح کرد..به نظرم پشبند این کتاب باید متاستاز اسرائیل رو خوند.
        

          خواندن کتاب به صورت کمیک تجربه ی جالبی بود
تقریبا ۵۰ صفحه اول ارتباط خاصی برقرار نکردم اما رفته رفته جذاب تر شد
اما کتاب سرزمین مقدس یه سفرنامه جالب در نوع خودش بود
با ترسیم ریز نقشه ها و روایت بی طرف انجام شده.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

آخرین جلد از مجموعه چهار جلدی سفرنامه های مصور گی دولیل ، که به لطف دوست عزیزم به دستم رسید، چون به من اگر می بود حالا حالا نمی خریدمش. پس با تشکر از نازنین که این سفرنامه رو بهم هدیه داد.

گی دولیل همراه همسرش که یک پزشک بدون مرزه به فلسطین سفر میکنن و یه مدت یکسال در اراضی اشغالی زندگی میکنن. دولیل آدم پیچیده ای نیست و تقریبا یه مرد معمولی با ویژگیهای خوب و مورد پسنده.( حالا بحث ما اصلا خود دولیل نیست ولی اینا به شدت به چشمم اومدن)
دولیل در طی یکسال اقامتش در اراضی اشغالی تا جای که براش مقدور بود گشت و گذار میکنه و با آدمای متفاوتی دم خور میشه و کلی چیز یاد میگیره. طبیعتا دولیل فلسطین رو به این شکلی که ما می شناسیم نمیشناسه و از لفظ کشور اسرائیل استفاده میکنه، منتهی به این معنی نیست که موافق شونه. 
در جای جای کتاب از گیت های بازرسی و اتفاقاتی که اونجا براش افتاد شکایت میکنه، زبان طنز ملایم اما قوی دولیل باعث میشه این اتفاقات به نظر خنده دار بیان اما در واقعیت همه میدونیم چقدر دردناک ان. در جای از کتاب یک روانپزشک برای خشونت صهیونیم ها دلیل میاره ( همون ریشه در کودکی داره و این صحبت ها) دولیل هم خیلی ساده جواب میده که اگر قرار بود هر کسی که رنج کشید خودش رو محق بدونه برای رنجوندن دیگران، دیگه سنگ رو سنگ بند نمیشه .
تمرکز کتاب بر روی حوادث فلسطین نیست، ( یعنی خیلی نیست) بیشتر به تاریخچه قوم های عرب ( مسمان -مسیحی) و یهودیان و فرقه های مختلف شون می پردازه و همزیستی اونها باهم رو مورد مطالعه قرار میده.

پ ن!:کتاب ترجمه روان و چاپ خوبی داشت که از این نظر نمیشه ایرادی گرفت.( تازه پاورقیاشم خوب بودن)
پ ن2:برای کسانی که میخوان با یه کتاب ساده مطالعه راجع به فلسطین رو شروع کنن کاملا کتاب مناسبیه. به دور از اصطلاحات و تاریخچه های پیچیده و سنگین میتونن با نویسنده پیش برن و کلی مطالب جدید یاد بگیرن.
پ ن3: اگر نوجوون علاقه مند به مسئله فلسطین دارید این کتاب رو بهش هدیه بدید، سبک و قابل هضمه
پ ن4: در طول کتاب از اظهار نظرات تند خبری نیست به جاش شکایات کاملا معقولانه به چشم میخوره که کسی هم بهشون ایرادی وارد نمی کنه( از این نظر میگم که خیلیا میگن برخورد ما با مسئله فلسطین از سر احساساته نه منطق)
پ ن5: اول یادداشت راجع ویژگی های پسندیده دولیل حرف زدم و حالا میخوام دلیلش رو بگم. برام خیلی جالب بود که یک سال تمام کار و زندگیش رو ول کرد و همراه همسرش به فلسطین اومد. نگهداری از بچه ها وقتی زنش خونه نبود رو بدون غر زدن قبول کرد و حتی برای آخر هفته هاشون دنبال جاهای جدید می گشت تا حوصله خانواده اش سر نره. معمولا من برعکس این امر رو دیدم( خانم های که برای اهداف مردان خانواده دنبال شون راه میوفتن) و این به شدت برام جذاب بود.
پ ن6: وقایع کتاب برای سال 2010 میلادیه و طبعا با شرایط الان خیلی فرق داره .


پ ن اخر: این یادداشت اون چیزی نبود که میخواستم ؛ حالا شاید چون خیلی وقته چیزی ننوشتم ولی بدونید و آگاه باشید که خیلی کتاب خوبیست و شماهاهم بچه های خوبی باشید و بخونیدش.
وسلام نامه تمام.
        

          جالب بود. بیشتر از اینکه بخواد تاریخ و جغرافیای فلسطین و وضعیت جنگها رو بگه ، روایت شخصی و خاطرات خودش از یک سفر یک ساله به فلسطین همراه با همسرش که عضو سازمان پزشکان بدون مرزه و دو تا بچه شون رو گفته.
البته نقاشی هاش بامزه بود
و وقایع تلخی هم لا بلاش داشت.


«سرزمین مقدس» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/136604
        

          سرزمین مقدس، گی دولیل

کتاب را در هشتمین ماه بعد از شروع طوفان الاقصی تمام کردم.
روایت حضور یک کاریکاتوریست و نویسنده اروپایی در شهر قدس، روایت خیلی جالبی است. سبک زندگی عجیب و غریب ساکنان این منطقه از کره زمین، با فاصله از فهم مبانی اعتقادی افراد، چیزی هست که توسط دولیل در این کتاب به نمایش کشیده می‌شود.
با خواندن این کتاب در کنار لحن طنزآمیز نویسنده، متوجه می‌شویم که حتی افراد کاملا معمولی دنیا بدون هیچ‌گونه تعصب خاصی، وقتی کنار صهیونیست‌های اسرائیلی قرار می‌گیرند چه حسی دارند!
البته که به نظرم الان صاحبان رسانه مثل نویسنده این کتاب، در برابر مسئله فلسطین نمی‌توانند بی‌طرف باشند.
        

          سرزمین مقدس اولین کتاب مصوری بود که مطالعه کردم و دومین سفرنامه. تجربه‌ی جالبی برای مطالعه‌ی کتاب‌های کمیک بود. از جهت مستند بودن کتاب باید به این نکته توجه کرد که یک سفرنامه‌ست و قطعا تجربیات شخصی در آن لحاظ شده نه مسائل حتمی و قطعی با این وجود نویسنده تلاش کرده بود بی‌طرفانه به موضوع فلسطین بپردازد و در کنارش اطلاعات تاریخی کوتاه اما خوبی را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.
        

          برای من که همیشه در آرزوی سفر به فلسطین عزیز  هستم ، و صفحه آخر گذرنامه ام میگوید آروزی شبه محالیست.
سفر با این کتاب و بیان طناز و کمیک های جذاب آقای گی دولیل بسیار شیرین بود.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم.
 سلام دوستان عزیز. 
امروز با کتابی به اسم «سرزمین مقدس سفری به فلسطین» آمده‌ام تا به شما بگم که کتاب دلگرم کننده‌ و آرام کنندای است که راجع به  زندگی مردی به نام« گی دولیل»است.
کتاب خوب نوشته شده است و به درد کسایی می‌خورد که به فلسطین  و داستان‌های اسرائیل ظالم علاقه دارند. 
پیشنهاد من به شما این است که کتاب را حتماً بخوانید. 
خدانگهدار.
        

          همسر نویسنده از اعضای پزشکان بدون مرز است و به سفری یک ساله به فلسطین اعزام می شود و در این سفر شوهر و دو فرزندش نیز همراهش می شوند.
گی دولیل که نویسنده و طراح است، از این فرصت استفاده می کند و طی دوران انجام وظیفه همسرش، در مناطق مختلف فلسطین به گردش و طراحی می پردازد و عصاره ای از این زندگی حدود یک ساله خود و خانواده اش را به صورت سفرنامه ای کمیک منتشر می کند
آن ها در قدس شرقی ساکن می شوند و دولیل زاویه ای بی طرفانه و حتی تا حدی ناآگاهانه نسبت به ریز اوضاع فلسطین و اسرائیل و تاریخ این سرزمین دارد و در طی سفر به شهرها و روستاها و مناطق مختلف تحت سرپرستی چه اسرائیلچه فلسطین، با مسائل بسیار زیاد و عجیبی مواجه می شود که گاه در عین همان روایت بی طرفانه اش، به مظلومیت فلسطینیان و ظلمی که توسط صهیونیسم به آن ها می شود، اعتراف میکند
کتاب بسیار به جزئیات زندگی مردم در شهرهای مختلف فلسطین پرداخته است. مسائلی که در حالت عادی اصلا به گوش ما نمی رسد
        

          صادقانه بگم نظرات انتظارات من رو بالا برده بود اما تلاش نویسنده برای بی طرف بودن قابل ستایش بود.
اواخر کتاب برام جالب تر بود، دلم‌میخواد بیشتر اون صفحات را به عنوان بریده منتشر کنم...بعضی کتاب ها باعث میشه نسبت به اعتقاداتم، پایبند تر و محکم تر بشم.این از اون دست بود.