چند وقت پیش که داشتم توی طاقچه میگشتم دیدم که نشر میلکان این کتاب رو به مناسبتی رایگان کرده و منم دریافتش کردم. درواقع کاملا اتفاقی باهاش رو به رو شدم و اگه به خودم بود شاید هیچوقت نمیخریدمش چون فکر میکردم بیشتر مناسب نوجوون هاست و فکر نمیکردم به این زودی ها هم بخونمش چون تعداد صفحاتش واقعا زیاد بود. اول که شروعش کردم خیلی برام جذاب نبود ولی هر چی جلوتر رفتم ماجرا برام جالب تر شد و الان واااقعا خوشحالم از خوندنش. مطالعه این کتاب سراسر آرامش بود. با اینکه سبکش سورئال بود ولی نویسنده داستان رو تو این سبک غرق  نکرده بود و از لحاظ منطقی هم اجزای داستان به خوبی با هم جور درمیومد. مسائلی که صاحب خواربارفروشی راجع بهشون به آدما توصیه داده و تو این کتاب روشون مانور داده شده واقعا جالب و چالشی بودن. در آخر میتونم بگم توصیه های آقای نامیا حتی برای منم یه جورایی مفید و تأمل برانگیز بود.
          

            کتاب دوازدهم سال ۱۴۰۲
بیاین در مورد این کتاب حرف بزنیم خوب همین اول باید بگم عاشقش شدم از اون دسته کتاب هایی هستش که رفتن تو قلبم کلا بعضی کتابا جوری هستن که باهاشون انگار زندگی میکنی و در واقع کتاب نیستن جوری هستن که خون میشن میرن تو رگ هات
از ادبیات ژاپن فک کنم اولین کتابی هست که خوندم البته قبلاً یه کتاب جنایی از این نویسنده به نام فداکاری مظنون x  خوندم کلا قلم این نویسنده رو دوس دارم
کلا بخوام بجز ژانر جنایی که عاشقشم دو تا کتاب توصیه کنم یا بخوام نگهشون دارم یکی این کتاب یکی کتابخانه نیمه شب خیلی دوست داشتنی بودن برای من کلا آدم احساسی نیستم ولی احساسات ادمو ترغیب میکنن این دو تا کتاب یه جاهایی میخندوننت یه جاهایی عاشقشون میشی حتی یه جاهایی به گریه میندازنت.
و در آخر این کتابو از دس ندین ارزش وقت گذاشتند داره
          

            انکار حقیقت برای همه ما اتفاق افتاده 
اکثرا دنبال راه نجات به وسیله توسل به ماورا هستیم 
البته که در مواقعی واقعا جواب داده 
اما درصد افرادی که با انکار و توسل موفق شدن ناچیزه
کاش روزی که یه نفر عاقل میشه براش رود تر اتفاق بیوفته قبل از ۲۵ سالگیش 
          

            قبل از خوندن این کتاب، فکر نمیکردم اینقدر قشنگ خواننده رو جذب خودش کنه.
اولین کتابی نبود که از ادبیات ژاپن میخوندم اما کتاب قبلی که از این کشور خونده بودم واقعا برام جذاب نبود.
حقیقتا نویسنده بازی با زمان رو به بهترین شکل ممکن انجام داده بود. و همه شخصیت ها و اتفاق ها درست سر جای خودشون قرار داشتن.
          

            داستان این کتاب مربوط به سفر در زمان هست بسیار روان و ساده و قابل تامل . به من یاد داد که ارتباط داشتن با آدمها چقدر میتونه اثر گذار باشه حتی اگر اونهارو هیچوقت نتونیم ببینیم به من یاد داد گاهی تصمیماتی که میگیریم شاید برای ما خوب نباشند اما ممکنه مارو تبدیل به قسمت خوب سرنوشت کس دیگری بکنه یا حتی کسان دیگری من دوستش داشتم واقعا
          

            تا آخرین خطِ داستان را جرعه جرعه، در جادهٔ امتداد یافته میان قم و تهران خواندم.
داستان، معنا دار، پیوسته، فنی و هنرمندانه است.
معنای داستان، برایم تداعی خاطره ای است:
مردی برایم نقل می کرد، پیرامون معامله ی مهمی، نزد مرحوم سید مرتضی نجومی رفتم.
او از من پرسید: استخاره می خواهی؟ گفتم: بله
گفت: جواب استخاره تو، دلِ توست. به آن عمل کن و من نتیجه را ضمانت می کنم.
این چکیده مضمون این داستان بود.
بی تردید از خواندن این کتاب خسته نخواهید شد.
          

            "معجزه‌های خواربارفروشی نامیا" درست مثل اسمش معجزه داشت. اگه اینکه کتابی باشی که باشکوه‌بودنت به قدری تاثیرگذار باشه تا اشک توی چشم‌های خواننده حلقه بزنه و باعث گریه‌اش بشه معجزه نیست، پس معجزه چیه؟ ادبیات هنره و هنر -از نظرم- باید تاثیرگذار باشه. این کتاب واقعا هنرمندانه بود.

داستان از شبی شروع می‌شه که یه گروه دزد در حال فرار کردن هستند و به ناچار مجبور می‌شن توی خواربارفروشی نامیا که خیلی قدیمیه، مخفی بشن؛ اما مدتی بعد از ورودشون به خواربارفروشی، متوجه‌ی نامه‌ای می‌شن که در لحظه‌ی ورود در اون‌جا نبوده و عجیب‌تر اینکه کسی هم در اون زمان کوتاه، از اطراف اون‌جا عبور نکرده...

این کتاب جزو اون کتاب‌هایی بود که لازم نبود برای اینکه بخوام بخونمش تلاشی کنم؛ بلکه به طور عجیبی من رو مجبور می‌کرد تا سراغش برم. با خوندن هر سطر مشتاق سطر بعدی می‌شدم و به هیچ وجه کند پیش نرفت‌.

بیشتر از همه‌چیز، روابطی که بین اتفاقات داستان بود رو دوست داشتم؛ اینکه کوچک‌ترین و ریزترین ماجرا‌های کتاب با یک نخ نازک و ظریف به هم وصل شده بودند. 
          

            کتاب جالبی بود ارزش یک بار خوندن رو داشت 
پیشنهاد میکنم.

          

            هممون به یه جایی مثل نامیا احتیاج داریم تا وقتی دو دل هستیم ،و نمیدونیم چه تصمیمی بگیریم ازش مشورت بخواهیم  آدم هایی از گذشته و آینده رو تو سرنوشت خودمون شریک کنیم.

یک روایت حیرت انگیز از زندگی رو می‌خونیم.
روایت کتاب بسیار آروم و ملایم هست بعد از  خوندن دوتا کتاب جنایی واقعا بهش نیاز داشتم.


          

            کشش کافی رو برای من نداشت!
هرچقدر خواستم خودم رو متقاعد کنم که تا آخر بخونم نشد.
تنها چیزی که شاید برام داشت این بود:
آدم‌ها نیاز دارن شنیده بشن.
با این‌حال تا نیمه خوندم و رها کردم. کتاب عمیقی نبود و گمونم فقط به خاطر bts وایرال شد! 🤔
نظرتونه؟!
          

            ژانر کتاب معمایی فانتزی هست. 

خواروبار فروشی نامیا، محلی برای ارتباط دو زمان مختلف با هم و در نتیجه ارتباطی عجیب انسان هایی از آینده با افراد مختلفی در گذشته..
ارتباطی که تاثیر شگرفی بر زندگی این افراد داره و زندگی شون رو متحول میکنه..

          

            وای این کتاب خیلی خوب بود من عاشقش شدم.
یه مغازه عجیب ، یه پیرمرد مهربون ، یه عالمه نامه ، آدمای متفاوت ، یتیم خونه مارومیتسون ، داستان زندگی هر فرد و اون معجزه جالب و قشنگی که مغازه داشت که با خوندن داستان متوجهش بشین بهتره تا من بهتون بگم.
یه غم عجیبی با تموم کردنش به دلم نشسته. انگار من بودم که اون نامه ها رو دریافت میکردم.انگار من منتظر بودم تا یه نامه از زندگی و دغدغه یک نفر بهم برسه تا بتونم برای جواب دادن بهش فکر کنم و سعی کنم راهنماییش کنم و جوابش رو تو یه نامه بنویسم و توی جعبه شیر پشت مغازه بذارم.
واقعا حس میکنم دلم برای نامه ها تنگ میشه.
          

            سه جوان بزهکار پس از دزدی از یک خونه، به یک مغازه‌ی متروک وارد میشن تا مخفی بشن. در همین حال اتفاق عجیبی می‌افته و از صندوق پستی روی در مغازه یک نامه به داخل می‌افته، نامه‌ای که درخواست یک توصیه و کمک داره ولی عجیبه گویا در زمان حاضر و زمان نامه یه تفاوتهایی هست....ه
کتاب جالبیه، یه جاهایی به نظر میاد داره کش میاد اما خیلی جالب قصه ها رو به هم وصل می‌کنه... نمی‌تونم بگم شگفت زده شدم اما موضوع نسبتاً بکر و جذاب بود.ه
          

            از نظر من کتاب قشنگی بود. همین‌طور که می‌رفت جلوتر و شخصیت‌های جدید وارد داستان می‌شدن، به جذابیت کتاب افزوده می‌شد. من کلا از این دست از کتاب‌ها که چندتا زندگی رو روایت می‌کنن و داستان اصلی در مورد نقطه‌ مشترک‌های بین زندگی‌هاست خیلی خوشم میاد؛ مثل کتاب پژواک از "پم مون یوز راین" که ۳تا زندگی رو روایت می‌کرد و همینجور که به آخر داستان نزدیک می‌شد، متوجه این نقطه مشترک بین‌شون می‌شدی.