یادداشت نوا

        به همه‌چیزفروشی نامیا؛

آقای نامیای عزیز، از خواندن ماجراهای همه‌چیزفروشی شما واقعا لذت بردم. مغازه‌ی شما برایم فقط یک فروشگاه قدیمی نبود بلکه جایی بود که آدم‌ها می‌ توانستند برای لحظه‌ای درنگ کنند، دل‌شان را در نامه‌ای بنویسند و منتظر پاسخی باشند که شاید مسیر زندگی‌شان را تغییر دهد.

چقدر دوست داشتم خودم هم می‌ توانستم یک نامه در آن صندوق بیندازم. این‌که بدانم کسی آن طرف هست که به حرف‌هایم گوش دهد، بدون این‌که مرا قضاوت کند، حس عجیبی دارد. جواب‌های شما همیشه دقیق و پر از درک بود، نه دستوری، نه قطعی، اما پر از نشانه‌هایی که هرکسی می‌توانست راه خودش را در آن پیدا کند.

این کتاب به من یاد داد که گاهی مهم‌ترین چیزی که نیاز داریم، فقط یک نفر است که به ما بگوید: "می‌فهممت." و شما آقای نامیا، این نقش را برای خیلی‌ها بازی کردید. ممنون که یادآور شدید هر سوالی هرچقدر هم که عجیب یا بی‌اهمیت به نظر برسد ارزش شنیده شدن دارد.