فقط میتونم بگم عجیب و دوست داشتنی بود. 
      

        زندگیه دیگه...
عین گرد باد میمونه..
هرچقدرم زور بزنی زورت بهش نمی‌رسه 
بلندت می‌کنه میبردت بالا میچرخونتت پرتت می‌کنه یه جایی که فکرشم نمیکنی
وقتی هم که تموم میشه دیگه آدم قبلی نیستی... 
زخمی گیج خسته. 
داستان این کتاب و قراره همیشه یادم بمونه و همینطور 
احساساتی که باهاش تجربه کردم. 
نصفی از وجودم شده این کتاب. مغز نویسنده رو باید بوسید. 
دلم برای الیسا، گرت، جکی و کلتون حسابی تنگ میشه.
      

        بالاخره بعد از مدت ها تونستم با یه کتاب ارتباط بگیرمم، کتابی که منو وارد دنیای خودش کرد :)))) 
فوق العاده بوددد، باید هرچه زودتر برم سراغ جلد دوم. 😭♥️
      

        کاش آدم میتونست خودشو بغل کنه 
سرشو بزاره رو شونه های خودش و بلند گریه کنه
برای تمام چیزهایی که تنهایی تو دلش میگذرونه...
_واقعا نمیدونمم چجوری باید ادامه بدمم، حالا روزام و بدون این کتاب چجوری بگذرونم؟ 
باورم نمیشه تموم شدد 
من دلم واسه تمام شخصیت هاش تنگ میشه :))))))))
فوق العاده بوددد

      

         فقط میتونم بگم از این جا به بعد دلم تنگ تر و با فکر کردن بهش اشک توی چشمام جمع میشه.."

      

        و دیر میفهمیم که آخرین ثانیه‌ها چقدر ارزشمندن. اگه میدونستم که 
یه روز قراره حسرت نفسهای گرمت رو بخورم یا دلم برای چشمهای همیشه نمناکت تنگ بشه هیچوقت وقتمون و تلف نمیکردم...
_______________________________
دومین کتابی بود که از آگاتا کریستی کریستی خوندم و واقعا از کتاب قبلی خیلی بهتر بود و الان متوجه شدم که ارتباط خوبی با قلم این نویسنده میگیرم.
در کل از خوندن این کتاب لذت بردم.
      

        این کتاب جوری بود که من اصلا نمیتونستم بیخیالش بشم و بین خوندنش وقفه بندازم و به خوبی حس ترس رو به من القا می‌کرد. روند داستان خوب بود و دوسش داشتم اما از آخرش زیاد خوشم نیومد. کل کتاب با روندی اروم و پیوسته جلو رفته بود اما آخرش خیلی تند داستان و جلو برده بود.
چیز دیگه ای هم که منو اذیت می‌کرد این بود که شخصیت اصلی بسیار زیاد به الکل اعتیاد داشت و دچار کمبود خواب بود در حالی که بیشتر اوقات می‌خوابید و در واقع شخصیت اصلی خیلی دست و پا چلفتی بود. 🫠
اما در کل کتاب خوبی بود و من از خوندنش لذت بردم و مطمئنا ارزش خونده شدن رو داره. 🌊🥲
      

        داستان جالبی داشت اما به همون مقدار که جالب بود، احمقانه هم بود.اولین باری بود که کتابی در این 
سبک میخوندم و 
به نظرم کل کتاب رو میشه در این جمله وصف کرد؛ 
ما نیازمند کمی شفقت بودیم. زندگی‌هامان به حد کافی احمقانه بود. چیزی باید ما را نجات می‌داد.
      

        سلام!
اول همه میرم سراغ نکته های مثبت کتاب؛ چیزی که وجود داره اینه که کتاب خوش خوانی هست و خیلی زود خونده میشه و داستان نسبتا جالبی هم داره و در اخر واقعا خواننده رو شوکه میکنه.
اما چیزای بدی هم هستن؛ باید بگم که این اولین کتابی بود که از آگاتا کریستی میخوندم و توقعم خیلی بالاتر از این سطح بود.
یه چیزی که خیلی من رو اذیت می‌کرد نسبت خانوادگی پیچیده شخصیت های اصلی بود و خواننده باید زمان زیادی رو صرف می‌کرد تا متوجه نسبت ها بشه اما درکل کتاب بدی هم نبود و ارزش یکبار خونده شدن و داره.
      

        مانگای قشنگی بود و داستان قشنگی هم داره و همینطور شخصیت ها هم خلاقانس. 
ولی اگه یکم مانگاکا فضا رو عجیب تر می‌کرد و کمی جزئیات بیشتری اضافه می‌کرد، بهتر هم میشد.
      

        من این کتاب و تقریبا دوسال پیش گرفتمش و نتونستم بخونمش و باهاش ارتباط عمیقی نمیگرفتم
فکر میکنم من اون موقع توانایی درک این کتاب و نداشتم، ولی الان اگه بخوام صادقانه بگم میگم که این کتاب فوق‌العادس، حتما بخونیدش :)
      

        من از اون دسته آدماییم که کتابای ترند و  دوست دارن
و مطمئنن که کتاب خوبیه. 
این کتاب هم یه کتاب ترند بود که تصمیم گرفتم بخونمش و الان دارم به این فکر میکنم که چرا زودتر این کتاب و  پیدا نکرده بودم. 
این کتاب کاری کرد که ساعت ها دربارش فکر کنم. 
واقعا زیباست و پیشنهاد میشه که بخونیدش.
      

        مثل این بود که فکر می‌کرد دوستش رفته به یک تعطیلات طولانی و باور نداشت که او مرده باشد، اما این اتفاق افتاده بود اما چگونه؟ او که شناگر ماهری بود و امکان نداشت در دریا غرق شده باشد پس حتما اتفاق دیگری برایش افتاده بود و دوستش از این بابت مطمئن بود، اما ایا موفق میشد که این موضوع رو ثابت کنه؟ 

داستانش فوق‌العاده بود 
پر بود از دوستی، عشق و اهمیت
      

        اما مگر نه اینکه زندگی تقلایی طولانی در تاریکی‌ست؟
‏
نمی‌دونم شما هم تجربه کردید یا نه ، ولی خوشحالی آدمایی که دوستشون داری، حتی از خوشحالی خودتم بیشتر بهت می‌چسبه، حتی اگه واقعی نباشن

تنها چیزی که می‌تونم صادقانه بگم اینه که من با این کتاب زندگی کردم،با ناراحتی شخصیت ها اشک ریختم و با خوشحالیشون جیغ کشیدم.

ژانر این کتاب واقعگرایانه بود و شاید به خاطر همین این داستان و دوست داشتم البته داستان که نه، زندگی یه خانواده رو، چرا که این داستان واقعیه.
      

        داستانش فوق العاده بود
سانی سونگ با چالش های زیادی روبرو شد اما در اخر موفق شد.
شاید چیزی که داستان و جالب می‌کرد، وجود اون کمپ بود اما به هر حال هرچه که بود خوب بود.