خیلی یهویی حس کردم نیاز دارم یک کتاب از بکمن بخونم و این کتاب کوتاه رو انتخاب کردم.
تو این کتاب بکمن خیلی جالب و قشنگ  درد، تنهایی، ترس و افسردگی  رو نشون داد. همیشه تو بیان کردن بعضی موارد و نکته های کتاب‌هایی که میخونم ناتوانم و الان دیگه بیشتر از این نمیتونم بگم فقط برین کتاب رو بخونین.
        

          از معدود داستان های کوتاه زیبا
        

          سباستین میپرسد: توی اون کاغذ یادداشت ها چی مینویسی؟
غول جواب میدهد: اسم تورا .
چرا ؟
(که یادت نره کسی هستی )
        

          《هو النور》
و مطالعه برای بار سوم
        

          سوالی که برایم پیش آمد این بود که؛
بقیه خوانندگان این کتاب هم خودشان را در کتاب پیدا کردند؟ آنها هم حس کردند بکمن درون غمگین آنها را لمس کرده و به حرف کشیده؟ یا من فقط در حال خوانشِ نیمه‌ی تاریک وجودم بودم؟
        

          『هو النور』
"شاید خنده‌هات شکسته‌ان، نه خودت. شاید یکی اون‌ها رو شکونده."
آخر آقای بکمن، چه می‌کنی؟ این همه آدم راجع به افسردگی می‌نویسند، صحبت می‌کنند و سخنرانی می‌کنند. چرا هیچ‌کدام چنین اثری بر قلب آدم نمی‌گذارند؟ بکمن با قلم جادویی خود به احساسات جان می‌بخشد و به آن‌ها شخصیت می‌دهد تا ملموس‌تر شوند.

گویی بکمن قلب و مغز خود را بیرون آورده است، با عنصر تخیل ترکیب کرده و به تو می‌گوید: "من درکت می‌کنم."
در این حین، در غالب یک شخصیت خیالی چیزهایی را می‌گوید که تا مدت‌ها در ذهنت می‌ماند. شاید هم برای من، کتابی درست در زمانی درست‌تر بود.

"شاید او برای اولین بار بخندد. یا بارها و بارها جوری بخندد انگار که بار اول است. خنده‌هایی که انگار کسی خیلی خیلی وقت پیش بر زمین جنگلی _ تکه‌تکه‌شده _ پس از طوفان بازیافته و آن را با خودش به خانه آورده و تیمارش کرده تا آن‌قدر قوی شود که بازگردد به طبیعت."

تک‌تک جملات کتاب را با بغض خواندم. کتاب کوتاهی است که در یک نشست نیم ساعته خواندنش تمام می‌شود، اما من هر صفحه را چندین و چند بار خواندم. به خود آمدم و دیدم کل کتاب نشانه‌گذاری شده است. احساس می‌کنم با قرار دادن فقط دو قسمت از متن کتاب در حقش اجحاف کرده‌ام، اما اگر می‌خواستم قسمت‌های موردعلاقه‌ام را بگذارم باید کل کتاب را قرار می‌دادم. دوست دارم در آینده نسخه فیزیکی‌اش را بخرم و بارها و بارها بخوانمش. مطمئنم تبدیل به کتابی شد که قرار است به عزیزانم هدیه‌اش کنم. 

از صمیم قلب دوست دارم انسان‌های بیشتری این کتاب را بخوانند. 🌟
_شنبه ۴ اسفند ۱۴۰۳
        

          ناامیدی، ترس، تنهایی، قضاوت دیگران، گم شدن هویت آدمی و...
شاید ما هم مثل سباستین با مشکلاتی اینچنینی درگیر باشیم.
فردریک بکمن با این کتاب داره تلاش میکنه به ما نشون بده که میتونیم از بحرانها عبور کنیم و شاید یکی از مهمترین عوامل، اینه که به خودمون اعتماد کنیم و دست از گوش سپردن به نظرات دیگران بکشیم.
مفاهیم دیگری هم در کتاب گنجوده شده که پیشنهاد میکنم با خوندنش اونهارو دریابید.
        

          -«من نمی تونم بهت یاد بدم چی کار کنی آزارت ندن، سباستین.»
- سباستین نفس زنان جواب می دهد: «پس چی می تونی یادم بدی؟»
- «که بجنگی»
- «با چی بجنگم؟»
«با همه ی اون هایی که امشب می‌آن»
-«کی ها؟»
-«کابوس هات، ضعف‌هات، کمبودهات، هیولاهات.»


#سباستین_و_ترول
#فریدریک_بکمن
#معرفی_کتاب
        

          یه کتاب کوچولو از بکمن قلب ها با موضوع افسردگی و ناامیدی🥺🫂
بکمن حتما خودش حداقل یه بار درون گودال افسردگی با کله افتاده.وگرنه مگه میشه یه نفر بدون اینکه این اتفاق رو تجربه نکرده،همینقدر ملموس بنویسه؟
ای کاش زود به زود بخونمش و به حرفای ترول گوش بدم:) 
        

          این کاری است که نگرانی و دوست داشته نشدن با ما میکند؛ کوچکمان میکند.
        

          اگر کسی بیاد به من بگه خوشحال نیست، حالش خوب نیست و نمیتونه شاد باشه، بهش توصیه میکنم کتاب های بکمن و بخونه. و این آخری؟ چیزی فراتر از خوبه…
بکمن قطعا تا ته چاه افسردگی رفته…
وگرنه محاله کسی بتونه از بیرون اینقدر دقیق و زیبا توصیف کنه…
تجربه ثابت کرده هرچی کتاب های کوتاه تری نوشته، بیشتر تونسته تو همون زمان کم و تعداد صفحه های کمش، روح آدمو بکشه بیرون، وارسی کنه، ترک هاشو ببینه، قصه ها و غصه هاشو بشنوه و ببینه، چسب زخم بزنه، تیمار کنه و بذاره سر جاش…
روانشناس حاذقی هم میتونه باشه حتا!
.
«همه‌اش همین وسطه. تو باید انتخاب کنی. خوب و بدهای زندگی برای هرکسی اتفاق می‌افته، اما این وسط…. این وسطه که همین خوب‌ها و بدها کاری می‌کنن بتونیم ادامه بدیم.»
        

          بقدری فردریک بکمن رو دوست دارم که یکی از بزرگ‌ترین غصه های روزهای اخیرم اینه که چرا کتاب جدیدش(برندگان) انقدر گرونه که نمی تونم بخرم؟!
اما بین کتابهای بکمن برخلاف همه که عاشق "اوه" شدن من دیوانه وار سباستین و ترول رو دوست دارم!
کتاب کوچک و جمع و جوری و کوتاهی که انقدر شیرین و پرمغزه ارزو می کنید کاش که بلندتر بود...
در دورانی که هنوز با فیدیبو در روابط حسنه بودم(!) نسخه الکترونیک کتاب رو خریدم و خواندم. یکی دو هفته بعد دوباره نسخه کاغذی کتاب رو خریدم و دوباره هم خواندم دلیلش هم این بود که چنین نازنینی رو نمیشه توی قفسه کتابت نداشته باشی!
داستان، قصه ی کوتاهی درمورد سباستین هست که با ترول یا همون غول ماجرا همراه میشه. از کجا؟ دقیق نمی دونیم!! به کجا؟! بازم نمی دونیم! فقط می دونیم که سباستین توی حبابی شیشه ای گیر کرده و کلا با حبابش پیش میره. اما مطابق عادت بکمن، داستان به هیچ وجه به شخصیتها و روایت آنها محدود نمیشه. در پیچ و خم این سفر حرفهایی از قول ترول به سباستین گفته میشه که تک تکشون پتانسیل دارن با آب طلا نوشته بشن... مثل همینی که من نوشتم!!!
سباستین و ترول رو خیلی پیشنهاد می کنم باز پیشنهاد می کنم و دوباره هم پیشنهاد می کنم. در روزهایی که واقعا شرایط فکری و روحی مساعدی نداشتم این کتاب به داد من رسید! اگه با مشکلی دست و پنجه نرم می کنید (یا اگه نمی کنید!) این کتاب رو حتما بخونید. قول نمیدم حتما یه نسخه جادویی از جیبش دربیاره و یکباره ببینید مشکل حل شده، اما قول می دم که با دوفنجان چای می شینه کنارتون، به آرامی دستتون رو میگیره و از قول ترول حرفهایی رو توی گوشتون زمزمه می کنه که بعد از اتمامش متوجه می شید حالتون بهتره...!